10/03/2004

Monto "St. Helens" balda? eksplodos

Per AP: (angle) Usono avertas pri granda St Helens ekplodo.

?u vi interesi?as, vidu ?i tien: VolcanoCam. Eble ni vidos la eksplodon interrete hodia?!

Jes, jes, mi scias, mi devas alfi?i plu po?tojn pri la marveturo (kaj mi ja faros), sed ?i tiu estis tro interesanta. Mi ankora? allaboras la rakonto pri nia aventuro pretermara...

2/15/2004

Tial ĝi ne estas nomiĝita “Lando de la Liberuloj”.

Mi legis ĉi tiun (anglan) artikolon ĉe MSNBC pri la kontraŭado en Francujo ĉirkaŭante la portadon de religiaj signoj en la lernejo. Persone, mi kredas ke ĉi tiu estas stulta ideo (kaj mi ankaŭ kredas ke la kontraŭado pri samseks-edzigo estas stulta). Sed mi estas elĉerpita kiam mi legis:
La kun-aŭtoro de la rego, Professoro Gilles KEPEL, diris al NBC-Novaĵo ke la elekto estis krita por la regado de Francujo: aŭ francaj lernejoj crack down on religian portadon kaj signojn, aŭ ĉi tiŭ lernadoj ne plu funkcios kiel “lernadaj kamparoj” de libera, franca, kaj secular socio.
…Estu ni klaraj ĉi tie, S-ro Kepel: vi signifas principe ”franca”.
Se la registaro faras nenion, “tiam oni havos lerneojn samaj al en Usono,” Kepel diris, “kiam la infanoj de la riĉa blanka mez-klaso iras al privataj lernejoj kaj oni restigas la publikan lernad-sistemon al la malriĉuloj al la nigruloj. Kion estas la franculoj keen to defend estas publika lernad-sistmo kie estas socia muldo, kaj ia formo integrado
Mi ne kredas ke la publika lernad-sistemo en Usono estas en la nuna kondicio ĉar ni permesas religian esprimon. Fakte, estas kontraŭado en la lernado precize ĉar ni ne permesas plu evidentanj formojn de religia esprimo kiel prejado. Mi ja subtenas la ideon de integrado kaj provizi fortan socian modelo al infanoj, sed mi ja ankaŭ kredegas ke estas ankaŭ gravega vivi en ĉirkaŭaĵo kie infanoj lernas toleration por diversaj religioj, kaj oni ne povas fari tion kiam oni subpŭas la esprimon de religia kunligo ekster vivlokojn kiel la lernado.
Kepel diris ke francaj lernado iĝis “kamparoj por ĉasado” – centraloj al radikaj islamaj studentoj kiu volas imposi ekstremajn vidpunkojn al aliaj.
Kaj forteni la rajton por studentoj sekvi iliaj religiaj regoj pri portado estas bona metodo por protekti ilin kontraŭ ekstremajn vidpunktojn? Idioto.
”Ni vidis tragikajn ekzemplojn kiam juna mahometano estis atakita per ŝtonoj, aŭ eĉ bruligita al morto, ĉar ŝi ne portis vualon, aŭ ne fastis dum la sankta monato de Ramadan,” Keppel diris. “Se ĉi tiu daŭras, ni havos socion kiu estas tute apartigita.”
Ĉi tiu estas voko per la Konsileta Telefono al S-ro Kepel: fortigi problemojn iri subterenon ne estas bona ideo. Eble ĉi tiu estas pli facila por vi homoj en la registaro. Sed malbonaj ideoj kreskegigas en la malhelo.

1/28/2004

Kial mi havas la plej neta panjo

Jen estas pli multe ekzemploj de la laboro de mia patrino.

Marmoriĝita paperoSuminagashi papero
'g' sur la skribtabuloPanjo kun oraj literoj kaj nazoBindaĵo de la tipo 'Preston'
Logotipo por la Belskribada Gildo de KolumbusoAngla kalemburo en la skribmano 'libromano'

Ĉu maŝinkodo kaj lingvo estas samaj?

Per Bradipo, mi trovis interesantan artikolon pri Esperanto kaj Volapük kiel mezaj fazoj inter "naturaj" lingvoj kaj maŝinkodoj kiel Python, C++, Javascript, ktp.

La artikolo faras direktan kunligon inter homaj lingvoj kaj maŝinaj lingvoj:
Malnovaj kodoj pruvite ekzistas ekde ĉirkaŭ 7000 jaroj kaj ankaŭ estas nomataj "naturaj lingvoj" aŭ "homaj lingvoj". Al ili apartenas ĉiuj lingvoj, per kiuj sociaj superaj unuoj kiel religioj, ideologioj kaj nacioj savis kaj savas sian koherecon en scioplena tempo. Ĉiun tagon ili manifestiĝas sur afiŝoj, en lernolibroj kaj sur retpaĝoj, resonas en laringoj kaj en la spaco inter la homaj vizaĝaj facoj, la "interfaco" de la malnovaj kodoj.

Laŭ komunikil-historia perspektivo, kiun interesas lingve parencaj kodoj, ni en la jaro 2003 tamen troviĝas jam meze en nova evoluondo de la signosistemoj. Ties dinamiko estas apenaŭ komprenebla por la plejmulto de la nuntempaj homoj, ĉar ĝi apenaŭ tuŝas la leĝojn de kulturgu natur-evoluo, kiujn ni taksis konataj. Temas pri la t.n. programlingvoj, kiuj ĉi tie estas nomataj novaj kodoj.
La punkto de la artikolo ŝajnas esti: en la sukceso de Esperanto kiel la unua organizita kaj direktita "malfermita fonta" lingvo estas grava leciono por la kunlaboranta klopodo kreii maŝinkodojn. Fakte, D-ro Zamenhof enhavis la sekvantan en sia eldonoj pri Esperanto:
Internacia lingvo, simile al ĉiu nacia, estas propraĵo socia, kaj la aŭtoro por ĉiam forcedas ĉiujn personajn rajtojn je ĝi.
Sed mi ne jesas al la ideo, ke maŝinlingvoj kiel C++, ktp, estas la direktaj antaŭajxoj de "naturaj" lingvoj. En lia artikolo, la aŭtoro, Leo FINDEISEN, skribas:
...Zamenhof ekde 1905 meritas la premion "Ora Nica" en la kategorio "plej sukcesa rekodado de malnovaj kodoj ekde la historia Pentekosto".
Per tio, li skribrilatas al la libro Neĝa Kraŝo (angle, Snow Crash), de Neal STEPHENSON, kiu temas pri lingvo kaj -- aparte -- unu lingvo, la pralingvo, per tiu oni povas "programi" la homan menson.

En la rakonto, la pralingvo (la sumeria) estas sciita, ne lernita, ĉar ĝi estas produkto de "profundaj struktoroj" en la cerbo, kaj specife la lingvo estas produktita per lingva viroso kiu enloĝas en tiuj profundaj struktoroj -- plu profundaj ol la pensanta parto de la cerbo. Tiuj, kiuj komprenis la funkciado de la lingvo povis "programi" la mensojn de aliaj homoj -- ambaŭ por bonaj kialoj (programi iun kiel baki panon, ekzemple) aŭ por malbonaj kialoj ("fuŝkontaktigi" la cerbon kaj igi iun al malsaneco kaj morto). Por gvardi sian popolon, la lingva sorĉisto de Sumero, Enki, kreas lingvan "ensorĉon" (novan viroson) kiu frapis la kunligo inter ĉi tiuj strukturoj kaj la pensantaj partoj de la cerboj: Babelo okazis, la komenco de lernitaj, ĉiam-ŝanĝantaj lingvojn, kiuj -- ĉar ili loĝis en la plialtaj, "pensantaj" partoj de la cerbo -- estis plu rezistaj al lingvaj virosoj. En Neĝa Kraŝo, Stephenson priskiribas Pentakoston kiel klopodo rekreii pralingvon por reebli la programadon de la homa menso (la Pentakosta "multlingve parolado" estis neniom plu ol la sumera lingvo).

Do, ĉi tie (en la libro), la pralingvo estas kiel maŝinkodo -- ĝi estas kielo por programi homoj en (eksterordinare bona) laboro de fikcio. Sed mi ne kredas ke oni povas fari la kunligon inter naturaj lingvoj kaj maŝinlingvoj ekster kiel analogeco en la reala mondo.

La artikolo tamen estas tre interesanta, kaj mi tre sugestas ke vi legas ĝin. Kaj ankaŭ ekvidu la paĝaron de Bradipo. Mi tre ĝuas la rakonton pri la tatuaĵo. :)

1/27/2004

Strataj Anguloj

Lastatempe en Kolumbuso, ni havis malgrandan paradon de publika desegno nomiĝita "Strataj Anguloj" (aŭ, por la angla kalemburo, "Street CORNers"--"Corn" estas "maizo" angle). La organazantoj de la parado volis, ke ĝi estu kiel tio en Ŝikago, "Bovinoj Paradante (mi skribis pri multaj paradoj en multaj urboj ĉi tie). Bedaŭrinde, la intereso neniam kreskis grande en Kolumbuso por la projekto. Oni publikis unu aŭ du rakontojn pri la parado, sed neniu fake kreis paĝaron por ĝin aŭ skribis artikolon pri la tuta parado. Ĉar mia patrino faris maizorelon (vidu suben) por la okazo, mi trovis tiom multe de bildoj kiom mi povis trovi kaj nun prezentas ilin ĉi tie por via ĝuo.

Maiz-aiko"Maiz-aiko", de Julie WEIN-STOVER.

Ĉi tiu desegnaĵo estis farita per plu ol 3000 pecoj de keramika tajlo fabrikitaj per la mano.

--
Ŝupinĉila Maizo"Ŝupinĉila Maizo", de Judy ANDERSON

Subtenita de DSW, ŝu-fabrikejo.

--
Maizo de Industria FortoMaizo de Industria Forto, de Judy KESSLER




"La Mankata Orelo de Van Gogh", de Judy ANDERSON

Unu el miaj plej preferataj.

La Mankata Orelo de Van Gogh
--
"Kovritaj al Oreloj per Desegno", de la Desegnistoj de la "Studios on High"

Ĉi tiu orelo estis ŝtelita kaj plutempe retrovita, ĉenigita al rubujo.

Kovritaj al Oreloj per Desegno
--
Ohio - La Ordinara Ĉasado de Bona Vivo, de Ann WOODS

Mia patrino faras ĝin! Vidu suben por detaloj de la skulpturo. Ŝi farbigis ĝin per farboj por signopentristoj.

Ohio - La Ordinara Ĉasado de Bona Vivo

----


Detaloj de la laboro de mia patrino:


Flanka Detalo Front Detalo Kapa Detalo Flanka Detalo


Ĉirkaŭretade por ĉi tiu artikolo, mi trovas alian amuzantan (kaj anglan) paĝaron: Bats Incredible. Ferigi la urbon Cincinnati kaj ĝia amo por bazopilkludi, Bats Incredible estas parado de frapiloj por bazopilkludo. Ekiru ĝin.

1/26/2004

Taglibro de marveturanta maristo

Mi trovis ĉi tiun anglan paĝaron: Taglibro de marveturanta maristo, kaj ĝi temas pri la vivo de STG1 Patrick Long sur la USS Porter. Mi konas ĉi tiun ulon, iomete. Tio estas, li estis sur la USS McFaul antaŭ ol mi alvenis tien, kaj la ŝiparo kiu estis sur la McFaul kiam mi alvenis konis lin. Se vi povas legi la anglan, mi esperas ke vi ĝuos la rakonton.

Nova ligilo

Mi aldonis novan ligilon al my "ŝatitaj blogoj" listo: eta.ruĝa.boato estas la anglalingva blogo de Anna PICKARD, kaj ŝi skribas tre amizante. Mi trovas la paĝaro tra la Kvara Jare Retblog-aljuĝo (La Blogetoj) kaj tre ĝuas ĝin; se vi legas la anglan, ekvidu la paĝaro de Anna, mi kredas ke ĝi ŝatas al vi.

Mi devas diri, tamen, ke mi iomete elreviĝis per la paĝaro de "Blogetoj". Mi nomumis "Inferon en Mankorbo por aljuĝaĵo sed ĝi ne estas finanto. Dum la sekvanta jaro, mi kampajnos por ĝia enhavo.

Pardonu al mi la negrafikeco

Mi havas problemojn kun la provizanto en kies servilo mi formetas miajn grafikojn. Iufoje, la sistemo funkcias, sed lastatempe la programo, kiu servas la bildojn, rompiĝas. Mi sendis mesaĝon pri la problemo kaj se la problemo ne estas riparita post paro de tagoj, mi movos miajn grafikojn al alia loko.

1/25/2004

Rulrajdo, dua parto

Mi devus esti koninta ke la tago iros malbone kiam mi falis sur la varfo. Matene, mi paŝetis kaj truigis la genuojn de mia pantalono (kaj ankaŭ truigis miajn proprajn genuojn). Mi pensis, la resto de la tago iros malbonege kaj ho, mi veris. Je tiu tago, ni farus kontrolon por konservado en la sonar-kupolo: ni malplenigu la kupolon, ĉirkaŭigu aeron tra la kupolo, kaj replenigu ĝin per freŝa akvo. Sed nenio okazis rekte: ni bezonis du sistemojn de malforta premo, sed ĉiuj tri de niaj sistemoj malfunkciis. Neniuj de niaj metraj indikoj estis rektaj per la konservada karto. Finfine, ni haltis la kontrolon kaj replenigis la kupolon. Kontrolo kiu devus daŭrigi 8 horojn daŭrigis 10, kaj ni ne povis finigi la kontrolon. Damninde. Estis tiom frustranta, kaj mi ĉiam sentis ke mi ŝuldas por la problemoj (sed mi sciis, ke ĉi tio ne estis vera) -- mi sentis nekompetenta. Mi ne volis forlasi kaj veni hejmen por teni forpermeson. Sed la personoj ankoraŭ sur la ŝipo eblos fari la kontrolon ĵus bele. Eble pli bone, ol se mi estis tie, sajh.

Nun la alta parto de la rulrajdo: mi ricevis mesaĝon de kompanio, kiu konstruas nian flagon batalan. La flago, kiun mi kaj alia ŝipano desegnis, estis kompleta. Mi aŭtoveturis al la kompanio kaj kolektis ĝin, tiam portis ĝin al la ŝipo. La signalhomoj (kiuj konservas la flagojn de la ŝipo) amis ĝin, kaj ankaŭ impresiĝis la estroĉefo, la dua komandanto, kaj tiam la kapitano vidis ĝin kaj ankaŭ estis tre, tre plaĉita. Li manprenis min kaj diris al mi ke mi mendu alian.

Tiam, ĵaudon, mi iris al nia adoptita lernejo, Elementa Instruejo de Tidewater Park, kaj helpis dum la kunveno de la scienca klubo. Ni faris kolojdon (el maiza apreturo kaj akvo), kiu estas substanco kiu eksponas propraĵojn de fluidaĵoj kaj solidoj. La infanoj estis preskaŭ nekontroleblaj, sed ili havis multon de amuzo. Mi renkontis instruiston, kies klaso desegnos eksperimenton kiun mi faros kiam ni marveturos. Mi e-poŝtigos la rezultojn al la klaso, do ili povos traki kaj analizi la rezultojn tra la mondo (kie ajn ni veturos).

Kaj tiam mi aŭtoveturis hejmen vendredon kaj nun estas kun amikoj. Do, la semajno ne finis malbone, eĉ kvankam ĝi komencis malbonege. Kaj mi ankoraŭ volas esti en la Mararmeo.

1/24/2004

Rulrajdo, unua parto

Kia paro de semajnoj. La vivo en la Mararmeo estas vera rulrajdo. Mi skribis pli frue pri klaso ĉe Blackwater. Nu, tio ne faris tiom bone -- fakte, mi malsuksesis la klason, per ŝosi la instruiston. D'oh!

Mi kaj alia studento estis asocianoj, kaj dum la dua "vera" ekzerco (kiam ni uzis "simunition" -- pentropilkoj pafita per speciala pafilo), ni estu enirinte en malgranda ekspeda ejo kaj "klarigi" ĝin. Li estu irinte unu direkton, por klarigi duonon de la ejo, kaj mi estu irinte alian direkton, por klarigi la alian duonon. Li eniris, renkontis "teruriston" (alian studenton en la rolo de teruristo), ŝosis lin, kaj kontinuis en la alian angulon, kie staris la instruisto. Tie li ŝosis lin ankaŭ, io kiu oni forte avertis ilin ne fari. Mi klarigis mian unuan angulon, tiam turnis kaj vidis ke mia asociano estis ŝosinte personon en la alia angulo. Nu, la alia persono (la instruisto) estis malantaŭ de ŝtuparo konstruita en la eju. Mi ne vidis la "teruristo", kiu kuŝiĝis sur la planko; mi nur vidis ke mia asociano estis engaĝante personon, kaj mi ne povis vidi la oranĝan veston de la instruisto per la ŝtuparo kaj mia spir-vaporita masko. Mi neniam, neniam, neniam estu ŝosinte tra la ŝtuparon -- mi povus esti trafinte mian asocianon per misŝoso. La instruisto elpaŝis kaj mi vidis la oranĝan veston kaj pensis, "nu, fik." La instruistoj fortenis niajn pafilojn kaj sendis nin ekster de la ejo, kaj tiam oni informis nin ke ni estis faligis el la klaso. Ķus tiel.

Nun, mi ne precize kredas ke oni traktis nin malĵuste -- oni ja klarigis al ni dum la klaso, ke se ni ŝosus la instruistojn, ni estus faligitaj. Ği estas ekzemplo de "malebleco identigi celojn", kaj estis afero de sekureco. Sed mi kredas, ke ĉi tio estas malbona eduko. Se studento faras eraron, estas gravega tuj korekti la eraron, precize se la problemo povus rezulti en la trafo de la malkorekta celo. Se oni ne faras ĉi tion, oni kreas veran timon en la penso de la studento -- se mi estu en vera situacio, ĉu mi mismortigos ŝipanon? pensas la studento.

La instruistoj estis tre zorgaj lasi nin scii ke ni eblos reveni al la klaso. Sed mi ne povos reveni antaŭ la ŝipo marveturos en malamikan ĉirkaŭaĵon. Do dankon por nenion, klaso. Sed mi ja multe pripensis tion, kaj aranĝos metodojn por ekzerci min en celekkonado. Mi sendis leteron al la instruejo kaj suĝestis ke estu pli bona ideo por provi korekti tiajn problemojn antaŭ faligi studentojn for de la klaso, kaj se la studento ne estas korektebla, tiam faligi la studenton kaj sendi mesaĝon al la ŝipo rekomendante ke oni formetas ĉiujn de la kvalifikoj de la studento -- ĉar se la studento ne povas lerni kiel oni ekkonas rektajn celojn, la studento ne tenu armilojn.

1/19/2004

La 28-an de aŭgusto, 1963

D-ro Martin Luther King, Jr."Mi Havas Sonĝon", de D-ro Martin Luther KING, Jr.
Mi feliĉas kunigi kun vi hodiaŭ per kiu tiu iros en historion esti la plej granda demonstratio por libereco en la historio de via nacio.

Antaŭ kvin dudekoj de jaroj, gradega usonulo, en kies simbola umbro ni hodiaŭ staras, subskribis la Proklamon de Emancipiĝo. Ĉi tiu momenta dekreto iris kiel granda gvidmarko de espero al miliardoj de Nigrulaj sklavoj, kiu estis ekbrulita en la flamoj de velkanta maljusteco. Ĝi iris kiel ĝoja tagiĝo por finigi la longan nokton de iliaj kapteco. Sed post cent jaroj, la Negrulo ankoraŭ ne estas libera. Post cent jaroj, la vivo de la Negrulo ankoraŭ estas malĝoje kriplita per la brakĉeno de apartigeco kaj la ĉenoj de diskriminado.

Post cent jaroj, la Negrulo vivas sur sola insulo de malriĉeco en la mezo de vasta maro de materiala prospero. Post cent jaroj, la Negrulo ankoraŭ suferedas en la anguloj de Usona socio kaj trovas sin ekzilanto en sia propra lando. Do ni iris ĉi tien hodiaŭ por dramatigi hontplenan kondiĉon.

Per iu senco, ni venis al la ĉefurbo de nia nacio por kontantigi ĉekon. Kiam la arĥitektoj de nia granda republiko skribis la grandiozajn vortojn de la konstitucio kaj la Deklaro de Sendependeco, ili subskribis promesantan noton por kiu ĉuj Usonulo estis iĝota heredanto.

Ĉi tiu noto estis promeso ke ĉiuj homoj, jes, nigraj homoj tiom tute kiom blankaj homoj, avaliĝos al la neaparteblaj rajtoj de vivo, libereco, kaj la ĉasado de ĝojeco.

Estas evidenta hodiaŭ ke Usono defaŭltis je ĉi tiu promesota noto kie koncerniĝis siaj civitanoj de koloro. Anstataŭ honori ĉi tiun sanktan obligecon, Usono donis al la Negrula popolo malbonan ĉekon, ĉeko kiu revenis markita "nesufiĉa kaso".

Sed ni refuzas kredi ke la banko de justeco estas bankrota. Ni rifuzas kredi ke estas nesufiĉa kaso en la grandaj volboj de ebliĝeco de ĉi tiu nacio. Do ni iris por kontantigi ĉi tiun ĉekon, ĉeko kiu donos al ni demandante la rixcojn de libereco kaj sekurecon de justeco.

Ni ankaŭ iris al ĉi tiu sanktita loko por rememori Usonon pri la fiera urĝeco de Nun. Ĉi tiu ne estas la tempo por eniĝi en la lukso de plimalvarmiĝi aŭ por teni la trankviliganta drogon de laŭgradismo.

Nun estas la tempo por fari reala la promeson de demokratio.

Nun estas la tempo por leviĝi el la malhela kaj senaĵa valo de apartigeco al la sunbrilita vojo de raca justeco.

Nun estas la tempo por levigi nian nacion el la movsabloj de raca maljusteco al la solida roko de frateco.

Nun estas la tempo por fari justecon realeco por ĉiu de la infanoj de Dio.

Estus mortanta se la nacio suprevidus la urĝeco de la moment kaj subtaskus la konstato de siaj koloritaj civitanoj. La varmegiĝa somero de la rekta malkontento de la Negrulo ne forpasos ĝis estas enfortanta autumno de libereco kaj egaleco. Mil nau cent sep dek tri ne estas fino sed komenco. Tiuj kiuj esperas ke la Nigrulo bezonis ellasi vaporon kaj nun kontentiĝas havos malĝentila vekiĝo se la nacio revenas al komerco kiel kutime.

Estos nek repozo nek trankvilo en Usono ĝis oni koncedas al la Negrulo rajtojn de civitaneco. La kirlventoj de ribelo daŭros tremigi la fundamentojn de nia nacio ĝis la hela tago de justeco aperas.

Sed estas io kion mi devas diri al mia popolo kiu staras sur la varma sojlo kiu kondukas en la palacon de justeco. En la proceso de gajni nian rektan lokon ni devas ne esti kulpa de malrektaj agoj.

Ne serĉu ni kontentigi nian soifon por libereco per trinki el la taso de amareco kaj malameco. Ni devas ĉiam konduki nian batalon sur la alta plano de digno kaj disciplino. Ni devas ne permesi nian krea protesto deevolui en fizikan perforto. Denove kaj denove ni devas leviĝi al la estraj altoj de kontraŭigi fizikan forton per anima forton.

La mirinda nova militaneco kiu engluti la Negrulan komunecon devus ne gvidi nin al malfido de ĉiuj blankaj homoj, ĉar multe el niaj blankaj fratoj, kiel pruvita per ilia esteco ĉi tie hodiaŭ, eksciĝis ke ilia destino estas kunligita kun nia destino. Ili eksciĝis ke ilia libereco estas nedisigeble ligita al nia libereco. Ni ne povas aparte marŝi.

Kaj dum ni marŝas, ni devas fari la garantiaĵon ke ni ĉiam marŝos foren. Ni ne povas returni. Estas tiuj, kiuj demandas al la dediĉantoj de civitanaj rajtoj, "Kiam ni kontentiĝos?" Ne neniam povas kontentiĝi tiom longe kiom la Nigrulo estas la viktimo de la neparoleblaj hororoj de policia brutaleco.

Ni neniam povas kontentiĝi tiom longe kiom niaj korpoj, pezaj per la laceco de vojaĝi, ne povas atingi subluon en la moteloj de la aŭtostradoj kaj la hoteloj de la urboj.

Ni ne povas kontentiĝi tiom longe kiom la baza translokeco estas el pli malgranda geto al la pli granda.

Ni neniam povas kontentiĝi tiom longe kiom niaj infano estas malvestiĝita el siaj memeco kaj rabita el sia digno per signoj deklaranaj "por blankuloj nur."

Ni ne povas kontentiĝi tiom longe kiom Negrulo en Mississippi-Ŝtato ne permisiĝas voĉdoni kaj Negrulo en Nov-Jorko kredas li havas nenion por kio voĉdoni.

Ne, ni ne kontentiĝas kaj ni ne kontentiĝos ĝis justeco subrolas kiel akvoj kaj pravegeco kiel povega fluo.

Mi ne estas nesciante ke iuj el vi venis ĉi tien el viaj provaĵoj kaj afliktadoj. Iuj el vi venis freŝe el mallarĝaj prizonaj celoj. Iuj el vi venis el lokoj kie via serĉo por libereco restiĝis vin ektrafitaj per ŝturmoj de persekutoj kaj aĉstarantaj per la ventoj de policia brutaleco.

Vi estis la veteranoj de krea suferado. Daŭru labori kun la fido ke neperlaborita sufereco estas amortiza.

Reiru al Mississipi-Ŝtato, reiru al Alabama-Ŝtato, reiru al Sud-Karolina-Ŝtato, reiru al Georgia-Ŝtato, reiru al Louisiana-Ŝtato, reiru al la mizerkvartaloj kaj getoj de niaj modernaj urboj, sciante ke iel ĉi tiu situacio povos kaj estos ŝanĝiĝi.

Ne trempiĝadu ni en la valo de malespero. Mi diras al vi hodiaŭ, miaj amikoj, ke eĉ kvankam ni frontas la malfacilojn de hodiaŭ kaj morgaŭ, ni almenenax havas sonĝon. Ĝi estas sonĝo profunde enradikita en la Usona sonĝo.

Mi havas sonĝon ke unu tagon ĉi tiu nacio surleviĝos kaj ĝisvivos la veran signifon de sia kredkonfeso: ni tenas ĉi tiujn verojn esti mem-evidentaj -- ke ĉiuj homoj estas kreitaj egalaj.

Mi havas sonĝon ke unu tagon sur la ruĝaj montetoj de Georgia-Ŝato la filoj de eksklavoj kaj la filoj de ekposedantoj de sklavoj eblos kunsidi ĉe la tablo de frateco.

Mi havas sonĝon ke unu tagon eĉ la Ŝtato de Mississippi, ŝtato varmegiĝas per la varmego de premado, aliformiĝos en oazon de libereco kaj justeco.

Mi havas sonĝon ke miaj kvar etaj infanoj unu tagon vivos en nacio kiu oni ne juĝas ilin per la kolor de iliaj haŭto, sed per la enhavo de ilia naturo.

Mi havas sonĝon hodiaŭ.

Mi havas sonĝon ke unu tagon suben in Alabama-ŝtato, kiu ĝiaj sovaĝaj racistoj, kiu ĝia gubernatoro kun lipoj gutantaj per la vortoj de interpoziceco kaj nuligeco; ke unu tagon ja suben en Alabama-ŝtato etaj nigraj knaboj kaj nigraj knabinoj eblos kunligi la manojn kun etaj blankaj knaboj kaj blankaj knabinoj kiel fratinoj kaj fratoj.

Mi havas sonĝon hodiaŭ.

Mi havas sonĝon ke unu tagon ĉiu valo estos solenita, kaj ĉiu monteto kaj ĉiu monto estos malaltigita, la malglataj lokoj fariĝos ebenaĵoj kaj la malrektaj lokoj fariĝos rektaj kaj la gloro de la Eternulo konigita kaj ĉiu karno vidos ĝin kune.

Ĉi tiu estas nia espero. Ĉi tiu estas la fido kun kiu mi revenos al la Sudo. Per ĉi tiu fido ni eblos elĉizi el la monto de malespero ŝtonon de espero.

Per ĉi tiu fido ni eblos aliformigi la tintantajn malakordojn de nia nacio en belega simfonio de frateco.

Per ĉi tiu fido ni eblos kunlabori, kunpreji, kunbatali, kuniri al la malliberejo, kungrimpi supren por libereco, sciante ke ni estos liberaj unu tagon.

Ĉi tiu estos la tago kiam ĉiuj el la infanoj de Dio eblos kanti kun nova signifo "Pri vi mi' lando, dolĉ' land' libereco, pri vi mi kant'. ki' mortiĝis patroj, ki' fieris la pilgrimoj, el ĉiuj montflankoj, sonoru libereco!"

Kaj se Usono estiĝos granda nacio, ĉi tiu devas veriĝi. Do sonoru libereco el la montetsupraĵoj de Nov-Hampŝir-Ŝtato. Sonoru libereco el la povaj montoj de Nov-Jork-Ŝtato.

Sonoru libereco el la altigaj Alligen-montoj de Pensilvanio.

Sonoru libereco el la neĝ-kufitaj Rokoj de Kolorado-Ŝtato.

Sonoru libereco el la kurbplenaj deklivoj de Kalifornio.

Sed ne nur tio, sonoru libereco el Ŝtona Monto de Georgia-Ŝtato.

Sonoru libereco el ĉiu monteto kaj moleholmo de Mississippi-ŝtato kaj ĉiu montflanko.

Kaj ĉiam ĉi tio okazos, kiam ni permesos libereco sonori, kiam ni permesos ĝi sonori el ciu luantejo kaj ĉiu vilaĝeto, el ĉiu ŝtato kaj ĉiu urbo, ni eblos plurapidigi tiun tagon kiam ĉiuj el la infano de Dio, nigraj homoj kaj blankaj homoj, judoj kaj nejudoj, protestantoj kaj katolikoj, eblos kunligi la manoj kaj kanti per la vortoj de la maljuna spiritaĵo, "Liberaj finfine, liberaj finfine, danko al Dio Ĉiopova, ni estas liberaj finfine."


Dankon al Festtagoj sur la Reto por la anglalingva teksto de la dirado.

1/11/2004

Vi Iru, Knabino

Antaŭ 10 semajnon, marsupristo Bethany HAMILTON perdis membron: kiam ŝi marsupris, ŝarko formordis sian maldekstran brakon. Oni kredus, tiu ĉi malbongustigis la maron al iu, sed ne Bethany. Ŝi revenis al la maro je la Dankdontago ĉi tiun jaron, kaj jam aperis hieraŭ en konkuro. Ŝi lokiĝis kvine en sia aĝgrupo – ŝi aĝas 13.

Dek tri! Kaj kvankam oni oferis al ŝi plu tempon inter hejtoj aŭ meti ŝin en pli bona hejto, ŝi refuzis ĉiun apartan traktadon. Diris Bobbi LEE, direktoro de la Hawaii-a Konferenco de la Nacia Lernenaja Asocio de Marsuprado, “Ŝi diris ke ŝi volas oni trakti ŝin kiel iu ajn alia.” Hura!

> Legu pri cxi tio anglalingve.

1/04/2004

Milo de ĉiuj bonaj aĵoj

La titlo de ĉi tiu afiŝo estas parto de prego de mia religio pregita por la Mortitaj. Mi pensis pri la prego post mi trovis ĉi tiu paĝaro (per James) inklusivite de fotoj de la fina flugo de la navedilo Kolumbio. La fotoj estis sur rolo de filmo kiun oni trovis en la rubo post la navedilo falis sur la tero je la 1a de februaro, 2003. Mi sentis ja malvarmon en la koro kiam mi ekvidis la bildoj, sed mi kredas ke ili faras gravegan rakonto pri la finaj tagoj en la vivoj de tre kuraĝaj homoj. La spirito de esploro ne mortiĝu, vivu ĝi per la animo de homaro, en la namoj de la ŝiparo de la Kolumbio vojaĝu ni plu en la vasteco de la universo.

"Spirito" sur Marso!

al Marso
alklaku min!
Mi legis hodiaŭ (per Ĝangalo) pri la usona esplorsatelito atingis Marson kaj nun sendas fotojn al Tero. La Laboratorio de Jeta Poveco ĉe NASA havas anglan paĝaron kun la fotoj, bedaŭrinde faritaj en nigra-kaj-blanka -- sed ĉi tiuj nur estas fotoj de la fotilo por navigado (de la "fotiloj por eviti de hazardoj") -- "Spirito" ankaŭ havas tut-koloran fotilon kaj diversaj tutkolorpovajn instrumentojn.

MSNBC ankaŭ havas bonegan (sed anglan) fotomontron kiun mi trovis tute ĝuebla -- aparte la kortuŝaj fotoj de la jubila sciencanaro. Mi estus dancanta sur la tabloj...

Arto kaj Desegno en Lille, Francujo

Ĉe Ĝangalo, mi trovis la blogon de Erik en Lille, Francujo. Hodiaŭ li skribis pri granda ekspoziciado en sia hejmurbo. Oni ornamis straton gvidantan al la stacidomo per grandaj arkaĵoj, kiu aspektas kiel io el scienc-fiksia rakonto. Kaj per neniu suprizo: ili estis designitaj de Jean-Claude MÉZIÈRES, kiu ankaŭ faris la art-desegnon por la filmo de Luc Besson "La Kvina Elemento" (anglalingva ligilo pri la filmo). Mi tre ĝuis "La Kvinan Elementon" -- freneza, netute serioza sed vivplene desegnita filmo, amuzeganta por vidi. Mi trovis belan paĝaron (haveblan en la francan, anglan, la germanan, la hispanan, kaj la japanan) pri la artisto: Site Mézières plenas per bildoj de la arto de Mézières, kies stilo ŝajnas al mi kiel miksaĵo de la desegnaĵoj de Jack KIRBY kaj Albert UDERZO (de la famo de "Asteriks kaj Obeliks").

Parolante pri "Asteriks kaj Obeliks", du libroj el la serio estas haveblaj Esperante per la libroservuo de ELNA (sub "Comic Book Format"): oni povas aĉeti "Asteriks Ĉe la Olimpiaj Ludoj" aŭ "Asteriks kaj la Normanoj", ambaŭ bonegaj, estre desegnitaj, kaj tre amuzantaj libroj.

1/01/2004

Novan Ligilon

Mi aldonis novan ligilon al la listo de Esperantaj taglibroj sur la paĝo: la Blogaĵoj de Periskope sur Ğangalo, la blogo de Goncalo Neves (por pli malnovaj afiŝaĵoj, rigardu ĉi tie).

Plu pri Provizoj kaj Helpo por Bam

Mi trovis paĝon por "Karitadatento", kiu donas bonan gvido por ĉiuj kiuj interesiĝas pri bonaj metodoj por helpi la homoj de Bam, Irano. Sur ĝia paĝo, "La plej bona metodo por helpi kun la Tertrema Krizo de Irano", ĝi listas bonaj karitadoj (la paĝo estas anglalingva). La du kriterioj per kiuj ĝi nomiĝas karitadon "bona" estas:
  • Karitado elspezu minimune 60% de ĝia buĝeto en servuoj programaj.
  • Karitadoj elspezu ne plu ol USD $35 por kreskigi USD $100.
La paĝo ankaŭ faras la tre gravan punkton: estas neleĝa por usonoj sendi monon aŭ provizojn direkte al Irano laŭ sankcioj. Do, se vi volas helpi, la plej bona metodo estas por apogi bonan karitadon.

Plu novaĵoj el Bam

Nun ŝajnas ke plu ol duone de Bam estas mortita -- en urbo de 80,000, oni timas ke plu ol 50,000 mortiĝis per la tertremo pasintan semajnon. La tertremo meziĝis sub la urbo mem kaj destruis 80 - 90% de la kotbrik-konstruitaj domoj.

Mirinde, oni trovis homojn sub la rubo: Moudjra Ozargan post kvin tagoj (angla ligilo) kaj Yadollah Saadat post ses (angla ligilo). Ċi tiu estas bonega novaĵo, sed mi zorgas -- sed ne surpriziĝita -- pri eto de novaĵo en unu el la artikoloj:
Loĝantoj de la sudokcidenta urbo de Bam pligrande imputis la estrecon ĵaudon por malbona disdonado de faciliĝaj provizoj. Mankoj estis pli malboniĝis per alfluo de homoj de eksteraj vilaĝoj trafis per la tertremo.

"Unu semajno pasiĝis, kaj mi ankoraŭ havas nenion -- nur iomete da manĝaĵo," diris Mohammmed Ali Ghaemi, 52, kiu fosis la korpojn de sia du filinoj el la rubo. "Homoj de vilaĝoj alvenas ĉi tie kaj portas ĉion hejmen." Li kulpigis la estraco por esti "tre malforta."

Mi imagas, ankaŭ, ke oni forkondukas multe da provizo por vendi aliloke. Kiam mi mencis la tertremo al James kaj esprimis ke mi volis iel helpi, li remarkis pri la korupteco de la Ruĝa Kruĉaro en la regiono kaj ĝiaj kontantaj ligoj al teroristaj organizoj. Mi serĉis artikolojn pri ĉi tiu temo sed, anstataŭ, trovis ĉi tiun blogo (anglalingva) pri Irano, la tertremo, vivo post la tertremo, kaj faciliĝaj agenturoj kiuj helpas:
Irana Vereco
Normale, mi singardas kiam mi aŭdas (aŭ vidas) la vorton "Vereco". Sed la blogo estas profunde skribita. Bonvolu ekrigardi!

Feliĉan Novjaron

La pafado vekis min.

Mi decidis dormi tra la nova jaro -- mi estas for de mia hejmo en Ohio-ŝtato, kie estas miaj gepatroj kaj geamikoj kaj la ferio ne estas grava al mi sen ili. Do, ĉirkaŭ 2100 aŭ 2200, mi enlitigis min kaj rapide falis en profundan dormon.

Subite, mi vekis. Estis ligaĵo de krakoj en la nokto, neforaj de mia domo. Iu pafis tion, kiu sonis al mi kiel 9mm. Tiam denove, nur ĉi tiam de malsama direkto kaj plu fora, kun plu profunda sono -- kiel .45. "Kio okazas?" Mi lace pensis.

Plu da pafado. Sonis kiel milito ekstere -- pafoj sonis en la tuta urbo. Mi estis ĉirkaŭita per pafado. Mi ekrigardis al mia horloĝo por marki la tempon, nur en la okazo ke mi devus fari raporton al la policio. Noktmezo.

Noktmezo!

Mi forgesis ke mi nun loĝas en la Sudo. La urbanto pafadis la nokton por feri la Novjaron. En Columbus, oni kutime -- ĉi tie aŭ tie -- pafis unue aŭ due. En Norfolko, sonis kiel batalo.

Ğis nun, mi vidis neniujn artikolojn pri homoj vunditaj per falantaj buletoj -- mi esperas, ke la feriistoj memoris pafi en la terenon.