Ĉi tiu signifas ke mi devas voli iru hejmen
Mi kuŝiĝis por dormeti hodaiŭ post labori sur la nova desegnaĵo por ĉi tiu paĝo kaj havis sonĝon pri kolombo kiu iel eniris en mian ĉambron. Ĝi estis tute malsovaĝa, ke ĝi lasis min helpi ĝin eliri tra unu de la klapoj en mia fenestra ekrano (la ekrano havas “portojn” de iu speco, kiuj permesas onin por atingi tra kaj malfermi la fenestron).

Tiel pro kuriozeco mi trovis sonĝvortaron kaj serĉis. Laŭ Sonĝaj Humoroj, la kolombo signifas:

Vidi kolombon en viaj sonĝoj sugestas ke vi prenas la ŝuldon por la agoj de aliuj. Kolumboj ankaŭ figures klaĉo aŭ novaĵoj. Vi eble esprimas deziron por reiri hejmen.

Nu, mi ja volas reiri hejmen, sed mi ne sciias pro la aliaj aferoj… La plej proxima afero kiun mi povis trovi pri la ĉambro estis:

Sonĝi ke vi estas en ĉambro figures aparta aspekto de vi mem aŭ aparta rialto. Sonĝoj pri diversaj ĉambroj ofte rilatas al kaŝitaj areoj de la konscia menso kaj diversaj aspektoj de via personeco.

La vortaro estis sufiĉe preciza pri la specoj de ĉambroj, sed ĉar mi estas en sola kazerna ĉambro ĝi funkcias kial ĉiu por mi (oficejo, loĝĉambro, dormĉambro, sed la banejo estas alie). Mi ne certas ĉu ĉi tiu signifas ke sonĝi pri mia kazerna ĉambro simbolas ĉiuj de la kaŝitaj aferoj de mia konscia menso (minusa de la banejo-rilataj fojoj) aŭ ĉu mi ĵus sonĝis pri mia kazerna ĉambro ĉar mi estas en ĝi damninde ĉiam.

Mi forgesis mencii ke la lasta merkredo estis mia 1-jara datreveno de iri aktiv-deven en la mararmeo. Estis ankaŭ – per mia kaligrafisto patrino -- Nacia Manskribo Tago.

Mani estas varmega!
Mi iris vidante “Frataro de la Lupo” hieraŭ. Ĝi estis bonega, kvankam la redaktoroj ne estis tiel senkoraj kun la filmo ke usonaj redaktoroj estus (varŝajne) kaj tial la filmo estis ĉirkaŭ 45 minutojn plu longa ol ĝi bezonis esti (en mia opinio). Sed mi vere ŝatis ĝin. La batalscenoj estis tre ekscitintaj kaj bone aranĝitaj kaj la monstro estis vere impona. Kaj la rekonto konjektigadis min, kiu ne estas malfacila por fari sed kiu mi tamen ĝuas. Do mi rekomendas ĝi al iu kiu ŝanceliĝis pro iri.

La filmo estas farita francalingve kun subtitloj -- mi estis tre interesiganta de kiommulte da Esperanto devenas el la francan: “trovi”, “pensi”, "lupo", ktp…

Bonan scenon dum la vojo antaŭen. Antaŭvojaĝinte, Garry kaj mi* estis pasintaj de aliaj klasanoj en sia propra aŭto. Miller havis sian brakon elpuŝita el la fenestro de la pasaĝera flanko, meza fingro hisita, dum la tuta vojo. Kaj Delony, kondukante, utilis siajn turn-signalojn.

”Fik’ vin, mondo!”
”…Pardonu al mi, sinjoro aŭ sinjorino, sed mi bonvolu ŝanĝi kolumnojn nun…”

Mi legis CNN artikolon pri Somaliuloj aklamante dum ili rigardis Usonojn mortigite dum kontrabanda montrado de “Nigra Acipitro Suben”:

”Kial vi povas vidi, Somaliuloj estas bravaj batalistoj,” unu viro diris. “Se la Usonuloj revenos por nin batali, ni venkos vin denove.”

Diris unu alia, “Lasu ili provu denove. Ili faros multe da filmoj pri ni kiam ni venkos ilin kial ni faris tiun tagon.”

Mi sentis min kontraŭajn sentojn kiam mi legas ĉi tion. Pleje mi ĵus sentis min malĝoje. Kaj kolere. Kaj konfuzite. Vere, la Somaliuloj estas kuraĝaj, sed kiun koston koraĝeco? Mil mortitaj por dek ok? La Usono estis ĉi tie por subteni la UN-an mission pri revigligi ordon por ke mortmalsato estis anstataŭite. La Somaliuloj certe ne faris tion por sin mem: manĝekspedaĵoj ŝtelitaj, helplaborantoj mortigitaj; ĉio pri kiu la bandoj zorgis, ĝi ŝajnis, estis batalado pri gajni la supran manon, ne pri zorgadi pri ilia propra popolo. Mi devas demandi: kial ni devus kompreni ke ĉi tiu iel estas la natura ordo de aferoj en Somalio kaj ni ne devus implikiĝi? Kial la Somalia popolo ĝin toleri? Kial ni estas kredigitaj ke la Somaliuloj preferas malsategi kaj vidi iliajn infanojn mortiĝante en la vojetoj dum batali – ĉu veras? Se veras, kiel povas iu popolo honeste voli ĉi tiun por ili mem kaj por iliaj familioj kiam la resto de la mondo estas senespera por helpi ilin pace rekonstrui?

Estas kvazaŭ ili ne kredas ke ili estas valora de iun ajn bonan – aŭ, almenaŭ, tion estas dirita al ili de la homoj kiu havas ĉiun de la manĝo kaj la fusiliojn. Tiu estas tragedio.

*Kial amikoj kaj nur amikoj, damninde

Mi havis neniun ideon...
Nun ĉi tiu estas ja ridiga; mia amiko James sendis al mi ĉi tiun ligon al mi el la Kroniko de Neprobebla Esplorado:

La Pliocena-kateĉja Teorio

kaj for de tiu artikolo mi findis:

Repetaĵi de la Opiaĵa Ricevujo de la Kalabaseto

La ligoj estas anglalingvaj. Mi amas sciencan humuron kaj ĉi tiu estas bonege!

Martin Luther King Jr. Tago Ligoj (en la anglan)

Pri MLK, Jr MLK Nacia Loko MLK Fotoj MSN pri MLK Tago Civilaj Rajtoj Rasaj Legxoj

Estas cxiele en la muelo
Estas Martin Luther King Jr Tago ĉi tie en la Ŝtatoj, tago por konsideri ne nur pri la viro mem sed -- almenaŭ, en mia opinio -- pri la iranta procezo de lerni, kiel nacio, ke la vera valoro de homoj estas en kiun ili faras, ne en kia ili aspektas; kaj ankaŭ, en la fakto ke ĉiuj homoj havas talenton kaj inteligentecon pri kiuj la restaĵoj de ni suprisiĝus lerni se ni nur prenus momenton por rigardi preter iliaj aspektoj.

Mi amus diri ke mi ne estas antaŭjuĝa, sed tiu ne estus vere. Mi estas antaŭjuĝa, sed mi provas plej bone por kapti min mem kiam mi faras supzojn pri aliaj homoj. Mi ŝatas kredi ke mi almenaŭ estas konscia pri la problemo.

Mi vidis Black Hawk Down (Nigra Akciptro Suben) hodaiŭ posttagmeze. Ĝi estas tiel intensa kiel la libro. Mi ne certas, ke mi havas ion profundan por diskuti pri ĝi -- la vortoj malsuksesas min. Mi kredas, mi devas sidi kaj procezi ĝin iomete -- varŝajne plori iomete -- unue. Sed estis linio kiu trafis min kun ĝia definita vigleco. Ĝi okazas al la fino, kiam unu soldato diras al unu alia ke kiam li iras hejme, homoj demandos al li kial li faras kiun li faras -- "ĉu mi estas ia militonarkotulo? Sed mi ne diros ion ajn. Ĉar ili ne komprenus. Estas la viroj ĉirkaŭe -- tial ni faras ĝin."

Mi kredas, oni povas iĝi tre profunda en la kialoj kial homoj okupas sin en milito -- oni povas komenci pensi pri ĝi el sociologiaj aŭ genetiksupervivaj vidpunktoj -- sed tio ĉi estis agrabla distileco. Ĉi tiu certe estas tio, kion al vi estas instriĝis en baza trajnado -- por identiĝi kun grupo tiel multe kiel ni mem kiel individuoj.

Mi pensis pri ĝi, kvankam, kaj estas alia kialo kial mi persone selektis la militismo, kaj kial mi faras tion, kion mi faras.

Mi kredas ke ĉiu homo havas valoron, kaj devus havi la ŝancon por utili siajn talentojn en plensignifa vojo. Mi kredas ke estas malĝusta por mortigi iun simple ĉar oni povas. Mi kredas ke ĉiu persono havas la rajton por havi diron en sia regado, kaj por esprimi sin mem sen timo de persekutiĝo. Mi kredas en la rajto por pensi, kaj por fari demandojn, kaj por okupi sin en plensignifa dialogo pri ĉiu, ĉar tiu estas kiel mi kredas ke ni devus nin plibonigi. Mi kredas ke estas malĝusta por okupi en genocido. Mi kredas en la rajto de ĉiuj por trovi sian propran rilaton kun Dio en sia propra metodo (aŭ por trovi neniun ajn rilaton, eĉ). Mi kredas ke estas malĝusta kiam aliaj nacioj malpermesas ĉi tiujn rajtojn al iliaj popoloj. Mi kredas ke estas malĝusta kiam nacioj okupas en amasa, organizita premeco de iliaj popoloj.

Kelkaj homoj asertas ke kiam nacioj faras ĉi tion, ĝi ne estas la afero de la resto de la mondo por esti komplika. Kelkaj homoj diras ke ĉio estas relativa, kaj ni ne povas juĝi.

Nu, mi ja juĝas. Mi diris ke ĝi estas la afero de la resto de la mondo. Mi diras ke ĝi povus esti haltigita kaj ke nek nur ke aliaj nacioj havas la rajton por marŝi kaj haltiĝi ĝin, sed ke ili havas la devo por do fari.

Tial mi faras tion kion mi faras.

Foje antaŭ mi dormos: ĉi tiu amuzanta TTT-paĝo igas min senti la mankon de mia katidoj.

“Vi venis el Ohio,” oni diras. “California devus esti ĉiam varme por vi.”

Sed estas malvarme nokte dum la vintro. Estas dezerto ĉi tie – dezerto apud la maro – kaj nokte estas malvarme kaj malseke. Estas la speco de malvarmo kiu manĝas direkte al la osto.

Mi amos Norfolkon – aaaaa, la nordatlantikaj vintroj…

Mi staris gardon hieraŭ vespere (malvarme! malvarme!) – mi devus esti irinta al la lito je la 11-an kaj duone (kiam mi finitis la gardon), sed anstataŭ mi restis vekiĝita kaj faris esperantan transdukon de la YACCS komentsistemo. Mi daŭris la laborado hodiaŭ matene kiam mi paŭzis dum La Hungero Projekto. Kaj mi finfine skribis al mia amiko en Argentino, Marcelo. Li estas lerta kaj inteligenta kaj liaj leteroj tre plaĉas al mi. Kompantinda Marcelo – mi devus skribi al li pli ofte.

Nu, mi estas tro laca far pensi pri tion pli profundan por diskuti. La lito vokas al mi…