3/23/2002

Aŭĉ -- tio dolorigis!

Fakte, la 2-klasa ekzamento ne estis tiel malbona. Mi ne scias, kiel mi faris, kaj ne scios ĝis du aŭ tri monatoj. Mi devis konjekti por multe da demandoj, sed mi krome sentas min memfida pri la ekzamento. Ni vidos.

aeranoj estas levitaj de sur la ekfluga ferdeko de la USS John F. Kennedy (CV 67)Nun ĉi tio estas bonega bildo!
Mi amas mian okupon. Iru Mararmeen!. [ Novaĵo: cxi tie estas ligo al anglalingva klarigo de la bildo. ]

Sed neniu okupo estas sen siaj ĝenoj
Mi devas konfesi, lastatempe mi ĝeniĝis je, nu, je ĉio. Mi kredas ke mi estas sur ĉi tiu bazo tro longe. Ĉi tio estas trajnada komandejo, kaj kiel tiel estas tre, tre granda nomero de tre, tre junaj homoj – ĉiuj senmortaj, ĉiuj ĉiosciaj. Mi ne diris ke mi ne faras stultajn aferojn (inferon, mi faras tiujn ĉiame), sed lastatempe frotas min. Aparte, estas tiel, kiel miaj egaluloj plendas pri kiel nejusta la komandejo estas ĉar ĝi punas ilin por rompi la regulojn.

Kazo punkta: kolego ĵus supras kaj iras. Ne informas iun kien ŝi iras, ne telefonis por lasi iu scii ke ŝi estas bone, nenio. Ĵus iras, kaj aperas nun kaj tiam ĉe la loka Mararmea trinkejo. Mi certas ke ŝi havis tiujn kialojn, kiujn ŝi opiniis bonaj, sed ĉi tio estas la Mararmeo; oni ĵus ne faras tion. Se ŝi estus sur ŝipo, ŝi forlasus kunŝipulojn senhelpaj kaj eble montrus ilin en dangeron. La Mararmeo estas pri teamlaborado, kaj aferoj iĝas pli dangeraj kaj malfacilaj kiam funkcantaj anoj de la teamo ĵus malaperas – jes, ni trajnas por fari la okupojn de la aliaj, sed tio estas por ke ni povas funkcii en krizo, ĉu ne? Ŝi reiris – kiu estas bona, sed krome ŝi estus dizertanto – sed nun ŝi plendas ke la komandejo estas tiel nejusta ĉar ĝi forprenas ŝian okupon (sonarteknikisto) kaj ŝian diskretindecon (sekreta) for de ŝi kaj sendas ŝin al minbalaa ŝipo. Mi ne komprenas ĉi tiun menson: la Mararmeo elspezi multe kaj multa da mono ne nur por instrui ŝin alte teknikajn lertojn, sed ankaŭ pagas ŝin por fari tion. Kaj ĝi konfidas al ŝi scion kiu povas “serizoze damaĝi Usonon kaj giajn interesojn”, kaj tiam ŝi ne povas kompreni kial ĝi ne konsideras ŝin fidinda?

Mi scias ke estas tre malfacila, preni personan respondecon por la agoj de oni mem. Mi scias, ke militaruloj estas normalaj homoj, spite de la milito kaj medioj diras al ni ke soldatoj kaj maristoj estas perfektaj. Sed mi tamen ofte estas suprizita.

&##@$! $%&!
Mi helpas establi Studentan Asocion por la bazo ĉi tie; ‘stas laborante ĉe ĉi tio dum iu tempo, fakte. Ni sukcesigis fakte eventon hodiaŭ vespere, dankon al kunklasulo de mi nomiĝas Angus. Li kunligis kvar X-Boxojn kaj estas nun 16 homoj ludantaj Halo, kun aro plu atendante por ludi. MWR (“Morale, Welfare & Recreation") aĉetis du italajn pasteĉojn; mi aĉetis du plu pasteĉojn kaj kvar botelojn da refreŝigaĵoj (ĉiuj de kiu estis konsumitaj inter kvin minutoj de sia alveno). La ludado komencis je la 17-an (5 posttagmeze) kaj estas ankoraŭ okazanta (estas la 1-an postnoktmeze dum mi skribas ĉi tion). Ŭu-hu! Mi ludas kiel “Pookie” kaj iĝis ĝisfinde mortita, ĉiam (mi: "#$#%*!!!"). Sed estis multe da amuzo. La sperto faris min konsideranta de aĉeti X-Boxon…

Nu, tio estas kion mi faras ĉi tie…
Merkredo mi kuris sur paŝrado en la gim-o. Estas televidiloj sur la muro, por ke ni ekzerzisantoj povas vidi ion. Mi vidis rekonton pri la infanoj de Afganistano -- la infanoj reiris al lernejo. Mi subite pensis kiel mirinda -- kaj malofta en historio. Estas lando (aŭ reĝo), kiu nin vundis, kaj ni respondis kun milito. Kaj post ni konkeris la malamikan reĝon, ni zorgas ke liaj infanoj reiras al lernejo. Ĉi tio estas tio, pri kio ĉiu estas. Mi vidis tion rakonton kaj rehavis mian sencon de celeco.