Kaj tio ne suprizas min!

Kia Antuaŭulino Vi Estas?
donita al vi per Quizilla

Tio estas iomete timiganta...

Kiu Fondanta Patro Vi Estas?

Dankojn al James por la amuzanta ligo!

Jes! Ŝi ekzistas!

Mi ĵus volas diri hodiaŭ! al miaj amikoj -- mi ankoraŭ ekzistas, sed estas tre okupita. Mi faras aferojn en la mararmeo kiuj estas mirindaj...sed mi nek havas bonan kunligon al la Reto nek sufiĉon da tempo por fari Esperantajn mesaĵojn. Sed baldaŭ mi havos hejmon (ekster la ŝipo) kaj havos pli da tempo (kaj kunligo) por labori kun ĉi tiu taglibro. Mi sentas la mankon por vi ĉiuj!

Kien ŝi iris?

Mi scias, mi scias -- tio ĉi estis longa tempo for. Pardonu min, mi petas; mi estis tre okupita. Nu, mi lernis ke mi fakte pasis la 2-an Klasan Ekzamenton -- mi nun estas 2-klasa suboficero! Bedaŭrinde, mi ne havas mian vortaron jemane (ĝi estas sur la ŝipo), do mi ne povas nuntempe skribas multe. Tamen, mi nun loĝas en nova kazerno kaj (evidente) havas ligecon. Surŝipe mi ne povas kunligi al Blogger -- nia "retuloj" sxanĝis la permesecon de kunligi kaj la plejparte da sekurkunligoj ne plu funkcias. Mi esperas ke Blogger baldaŭ permesas la sendecon de novajn ĝisdatojn per e-poŝto!

Mi ricevis e-poŝton dirante al mi ke mia artikolo aperis en "Esperanto USA" -- mi tre ĝojas! Se vi iras ĉi tien por legi mian kompantindan taglibron, mi bonvoligas vin! Pardonu mi petas mian malbonegan Esperanton, sed mi tre esperas, ke mia klopodo ekkorigas vin fari vian propran Esperantan blogon. La mondo bezonas plu da Esperanto paĝoj -- tutan retmondon de Esperanto!

Mi devas skribi al Larry!

Finfine! Ŝi fakte ekzistas!

Mi finfine estas sur la ŝipo, kaj nun loĝas tie. Mi dormas en komforta arakeco. Mi renkontis la XO-n kaj kapitanon hodiaŭ kaj estas tre feliĉa kun la ŝipo. Mi kredas, ni havos multe da amuzado kaj la homoj estos bonege por kunlabori. Estos malfacila laborado, sed ĝi indegos. Mi deziras, ke mi devus paroli pri tio, kion vi baldaŭ faros. Ĝi estas tiel neta. Sed ne. Diable! Tio estas la plej malbona afero pri la mararmeo -- ni faras tiel netajn agojn ke ne permesiĝas paroli pri ili. Sed eble poste...

Mi...ne povas...spiri!

Nu, nun...

Kiu milita estro vi estas?

Bazita pri via respondoj, via profilo pariĝas...

Teddy Roosevelt!

Teddy! Mia plej ŝatita prezidanto! O, feliĉa tago! Atendu, atendu -- la Lusitania dronis hodiaŭ en 1915. Do eble ĝi ne estas tia feliĉa tago finfine.

kiu milita estro vi estas?

Plu pri Kymberli Stubbs

Mi trovis alian artikolon pri la situacio de la familio Stubbs. La Dispatch novaĵservuo postulas registrecon (tamen senkoste).

Estis monto de malĝojo por la militantaj gepatroj: du homoj kiu enamiĝis ĉe sud-Ohio-a kolegio sed kiu frakasiĝis kaj bruilis sur la stratoj de la Okcidenta Flanko dum iliaj infanoj mortiĝis.

Problemoj de la familio -- ĉi tiu ekkomencigas alarmsonorilojn en mia kapo.

Mi skribis al amiko, kiu estas doktora lernanto. Ŝi montris al mi ke la manko de elterigeco ne estas neordinara -- en Ohio, nekropsio postuliĝas kiam ajn infano mortiĝas kiu estas pli juna ol 2 (laŭ la manlibro de la distriktaj komisaroj de Ohio) -- dum en "evidenta bona sano" (la emfazo estas la mia). Ĉi tiu ŝajnas malebligi infanojn kiuj estis mortnaskitaj aŭ kiu mortiĝis per ia infekto, tamen, sed mi ne certas ke tio estas la fakto. Mi tre interesiĝus scii plu pri la mortoj de la aliaj infanoj. Kiam la mortnaskitoj estis mortnaskitaj? Kiaj infektoj mortigis aliajn infanojn? "Tommy Jr., la dua filo, estis 5-monate aĝa kiam li mortiĝis en 1992 per kronika bronkito," la artikolo diras, ke mia amiko estas tre interesiĝita pri tio -- laŭ ŝi, tia infekto estas tre neordinara en tioma juna infano.

Ŝi ankaŭ diris al mi ke mi devus ne elimini la eblecon ke estas genetika kialo kial ĉi tiuj infanoj ne povis longe vivi (la infanoj kiuj ne mortiĝis per akcidento, kompreneble). Ankaŭ, ĝemeloj havas pli grandan grado de morteco ol neĝemeloj (ĉar ili tiel ofte naskiĝas subkreskitaj). Laŭ la artikolo:

...iuj familianoj diris ke Kim estis tro inteligenta por volante preni ĉiujn de tiuj 500 mg tablojdojn de Tylenol-o...

Laŭ mia amiko, la trodozo per medicinoj okazas tre ofte, eĉ kun plen-kreskitaj plenaĝuloj kiuj devus pli bone scii. Estas kazo, ŝi diras, de "se unu estas bona, do dek devus eĉ pli bona". Ŝi diras ke 20 piloloj, ankaŭ ibuprofen-o (Advil) kaj difenhudramin-o (Benadryl) povus certe mortigi 11-jaraĝa. La artikolo diras:

Klopodante trakti pri la doloro de antaŭmenstruaj kramfoj, ŝi evidente mem-medikigis si mem, ignorante la singardigan averton sur la botelo kiu kontraŭas pri superigi la rekomenditan doson por infanoj.

Jen estis multe da doloro. Ĉu ŝi neniam vidis la doktoron pri ĉi tiun doloro? Estis la knabino tiel sendependa ke ŝi ne demandus al sia patrino pri la doloro? Kie estis ŝia patrino dume? Estas tiel multe, kiam ni ne scias pri tiu afero...sed ĝi ankoraŭ ŝajnas fiŝa al mi.

Iu bezonas submeti la pipo de krako...

Laŭ ĉi tiu anglalingva artikolo el mia hejmurbo:

La mortlegitimisto de la distrikto "Franklin" diras ke ĉiuj sep infanoj de geedzo mortiĝis per naturalaj kaŭzoj aŭ akcidentoj dum la lastaj 13 jaroj.

La plej lastatempa el la mortoj okazis je la 22-an de marto, kiam Mortlegitimisto Brad Lewis diras ke 11-jaraĝa Kymberli Tomika Stubbs mortiĝis per akcidenta trodozo de Tylenol-o.

Lewis diris ke venenologiaj testoj montris ke la knabino manĝis tiom multe kiom 20 pilolojn dum 12 hora periodo ĉe la hejmo de sia patrino, Kim Craig.

Kio? Ĉi tiu stultulo estas pagita por ĉi tiu laboraĉo? Kiom multe da infanoj devos mortiĝi ĝis li kredos, estas io fiŝa okazante ĉi tie?

[ Ĝisdataĵo: ] Mi vere scias ke mi ankoraŭ ne estas flua en Esperanto. Esprimoj venas en mia kapo pri ĉi tiu rakonto kaj mi ne povas transduki ilin en Esperanton: "This is BULLSHIT", "Dumbass!" kaj "*#$@ing morons!"

Plu da Ĉasputoroj

Jen estas bildoj de mi kun ĉasputoroj, aŭ nur ĉasputoroj. Mi havos antaŭvidajn bildetojn kiam mi povas konligi mian komputilon al la Reto (nune mi devas uzi la komputilojn de la Mararmeo, kaj mi ne permisitas sendi bildojn per ĝiaj komputiloj). Baldaŭ, espere, sed ĝis tiam rigardu fide:

Mi kun Bubba
Bubba kaj Teal
Mi kun Teal (sed ŝi ne estas Tial, sed alia ĉasputoro, kies nomon mi ne memoras nun)

Sed kompreneble.

Kiu Rolanto de "Sluggy Freelance" Vi Estas?

Jes, nune mi obsedas pri ĉasputoroj. Mi trovis rifuĝejo por ĉasputoroj, "Ĉasputora Savado de Tidewater", kaj espere baldaŭ laboros tie. Mi tre volu havi ĉasputoron sed ne volas akiri ĝin ĝis mi certe scias, ke mi povas tutfari la besteton. Do, mi laboros ĉe rifuĝejo ĝis mi certos.

Mi ja havas novaĵojn, sed la informo estas tiom multe, mi ne havas la tempon nune por klariĝi ĉion. Mi ankoraŭ atendas la ŝipon, sed dume mi havis klason por lerni torpedajn kontraŭrimedojn. La klaso estis tre interesanta, sed bedaŭrinde daŭris nur 2 tagojn. La pastintan semajnfinon ni havis la "Azalean Festivalan Flugmontradon". Mi devis labori, sed la montrado estis tre amuzita -- kiam mi havas plu da tempo, mi diros plu pri la planoj kaj kio okazis.

Nu, mi devas for. Ĝis baldaŭ!

En Norfolko

Mi nun estas en Norfolko, en kasernĉambro kun unu alia virino. Ŝi estas agrabla, kaj la bazo ankaŭ estas tre agrabla -- belaj arboj kaj stratetoj. Mi atendis lerni ĉu mi estos flugita al mia ŝipo, aŭ ĉu mi atendos ĉi tie ĝis ŝi revenos. Miaj gepatroj aŭtoveturis kun mi al ĉi tie (ni vizitis Avinjon, kiu loĝas en Virginia-ŝtato) kaj helpis min en mia komenco. Mi estas tiel bonŝanca ke mi ilin havas.

Dum ni veturis ĉi tien, mi aŭdis per radio rekonton pri politikaro en Washington -- mi ne memoris, kion la homoj protestis, sed mi havis la ideon: usonanoj ankaŭ bezonas Haĝ-on. Unu foje en niaj vivoj, se ni estas fizike ebla, ni iru al Washington-urbon kaj protestis ion.

Ne bona ideo

Je lia blogo, Glenn Reynolds opiniis ke devus esti bona ideo ke Usono invadus Saudan Arabion. Li skribis ĝi estus unu vojo por solvi la problemon de araba ekstremismo. Li skribis:

1. Kiam jam ni kontrolos Saudan Arabion, ni havos klaran vojon al Iraqo kaj Syrio.

2. Kiam jam ni kontrolos Saudan petrolon, ni povos ektranĉi la fluo de mono al teroristoj.

3. Kiam jam ni kontrolos Saudan petrolon, la Europanoj komencos favorigaĉi al ni, anstataŭ al la araboj.

4. Kiam jam ni kontrolos Saudan Arabion, ni povas uzi kontrolon super la Haĝo, kaj petrola mono, por reformi Islamon en vojojn kiuj estas pli al nia ŝato. Ĵus kiel la Saudoj faris.

Mi skribis al li (per e-poŝto) respondon:

Me estis skribonta longan leteron pri kial mi kredas invadi Arabio estas malbona ideo, sed Sarĝĉjo venkis min al la celo kaj kun granda kvanto plu da elokventeco kaj klara skribado ol mi estas kapebla.

Sed mi ĵus volis faligi analogion al vi: kiel se la araboj transprenus Romon/Vatikanan Urbon? La reefiko estus grandega. GRANDEGEGA. Ili ne havus multe da sukceso reformi Katolikismon; anstataŭ, Katolikismo estus reorganizita en ekzilo kaj Katolikanoj ĉie en la mondo farus sian plej damindon por repreni ĝin.

Sama afero kun Arabio. Kaj li prenis la vortojn rekte el la buŝo kun lia aserto ke tio estus kompleta ĉanĝo de nia standarda operacianta proceduro, kio estas venki per komerco.

Por mi, la nuna milito kontraŭ terorismo estas zorginda. Tio ne estas ĉar mi ne kredas ke ĝi estas grava -- ĝi estas nekredeble ja. Sed tio, kion mi volas estas ke Usono formovos la minacon. Tio ne estas pri venĝo por mi, aŭ pri reformi la mondon. Ĝi estas pri formovi la minacon kaj tiam reveni al tio, kion ni plej bone faras, kiu estas komerco.

Kompreneble, simpla esprimo kiel "formovi la minacon" prestidigitas tutan skatolon de Pandora plena ol aliaj demandoj: kiel? Kial la radikalaj islamanoj faras tion, kion ili faras kaj kiel ni povas kontraŭi tion? Kiaj kulturaj, mediaj, edukaj, kaj religiaj faktoroj estas komplikaj, kaj kiel ni povas ŝanĝi ilin? Se popolo sentis sin -- en senespereco, ĉar tiu vorto estas tiel ofte uzita -- ke sia sola elekto estas por trafi civilanojn ĉar si ne eble stari kontraŭ militaj aŭ registaraj soldataroj, kiel ni povas ŝanĝi tiun senton? Se la meza Palestinano, ekzemple, nur volas Palestinan hejmlandon, pacon, kaj bonan vivon por si mem kaj siaj infanoj, kion povas ni fari por alkondukas tiujn homojn al la unua rango (anstautax ol la homoj kies celo estas ekmalekzistigi Israelon)? Se oni havas timige altan numeron da junaj, needukitaj homoj, kiel oni edukas ilin por ŝaneli ilian nature atakemajn emecojn for de triba militeco kaj en ion plu krea -- ĉiu dum ili estas en procezo de esti tribe perforta?

Persone, mi kredas ke bezonas du-dentitan aliron. La unuo estas ke ni devas formovi la organizitan substrukturon kiu subtenas kaj daŭrigas terorismon. Ĉi tio estas la mallongtempa dento, kvankam konsiderante la naturon de konspiroj/teroristaj retoj, ĝi varŝajne finos estante longatempe dento. La alia dento estas eduko kaj komerco, kaj ĝi estas tre longatempa afero (aludu: Japano kaj Germanio).

Ni definite, definite devus eviti "imperian strategion", kvankam. Ĝi serioze difektus la starigon de la komerca dento.

Fermante, mi estis en Ĉinio dum la antaŭa jaro. Estis KFC-oj kaj McDonaldoj ĉiam, kaj estis TGIFriday-ies en Ŝanghaj. La Ĉinia registaro fakte permesis Starbucks (tiel malbona, sed tiel bona) malfermi etan butikon interne de la Malpermesita Urbo. Kaj ĝi permesis min interne de tie ankaŭ (la urbo estas impona). Hu-ra por komerco!

Jes!

Steve permesis al mi transduki sian artikolon. Kaj mi finfine trovis alian Esperantan taglibron: la noktolibro de Aleksandra. Mi serĉas plu.

Senparolada

Mi ĵus ne volas, kion diri pri la plej lastatempa artikolo de Steve den Beste. Ĝi estas profunda, rekta...ĝi perfekte klarigas la veron. Ĉu li permesus min transduki ĝin en Esperanton? Mi devas demandi...

O-K, foje ekaperaj reklamoj ne estas tiel malbonaj
Aŭskultu al ĉi tio. Ĝi ekaperis dum mi uzis la Esperantan vortaron de travlang. Tio estas neta!

Nun ĉi tio estas bona ideo!

NPR havis artikolon pri mallibereja pano, kiu estas manĝo servita al malliberejoj kiam ili sin malbone konduti.

[Malliberejo estro] Corcoran diras ke dum la du jaroj ĝis la konduto-modifeca programo de la malliberejo -- inkluzivita de la pano -- estis institutia, la okazo de atakoj sur malliberejaj laboristoj far kaptitoj estis en duonon tajlita. "La pruvo estas en la pano," li diras.

Ĉi tio eblas esti bona idea por puno en la mararmeo, ankaŭ...mi vetas ke homoj ne opinius limigeco ŝerca se ĉi tio estas ĉio, kiu ili ricevus por mangi...

Aŭ ĉu tio estas salivumo?

Dum mi provis trovi kiel diri "uh-oh" en Esperanto, mi trovis Esperantan "rideron":

:-)*

Heh! Plu da rideroj estas ĉi tie.

Kiel Trajnpereigo, Oni Ĵus ne Povas Forvidi...

Interesanta materialo per NPR pri Israelo & Palestino je la nuna tempo:

• Israelo estas en Nabluso nun, sed evidente (laŭ la Palestinanoj) ne permesas ambulancojn en por helpi la vunditajn kaj por forpreni la mortitaj. Ĉi tio okazis en Betlehem -- fine Israelo ja enpermesis ambulancojn, sed ne komence). NPR ne povas konfirmi ĉar sia korespondanto je la sceno ne povas iri en Nabluson.
• Israelo ŝajnas "plirapidigi" sian kampanjon. Steve den Beste opiniis ke Bush prokrastis sendi Powell al Israelo ĝis la sekvanta semajno por doni al Israel paron da tagoj por fini siajn aferojn antaŭ ol lia alveno. Malgraŭ ĉio, li diris, estas neniu kialo kial Bush ne povis sendi Powell interne de 24 horoj -- ni havas la rimedojn. Do kial la atendo? Mi provas ĝin interesan ke NPR nun reportas ĉi tiun pligrandiĝon de milita intenseco -- mi kredas ke Steve pravas, kaj ankaŭ nun NPR sugestas same.
• Ili parolas kun profesoro pri sinmortigaj bombantoj; li studas profilojn de bombantoj. Estas sufiĉe interesante, parolante pri la nivelo de blokeco, humiligeco, kaj furiozo kiuj trapenetras Palestinanojn generale, aparte nun. Nu, mi povas kompreni blokeco -- aŭ eble mi ne povas, ĉar mi ĉiam estis tre privilegita, kaj miaj blokoj estas kompare malgrandaj. Sed mi desegnas la linion kiam homoj marŝas en feston por malgrandaj infanoj kaj mortpafis la lokon.
• La rakonto kontrastis la sinmortigaj bombantoj kontraŭ la kamikazoj de la Dua Mondmilito, kiuj direktis ilian senespera malsperiecon kontraŭ la usona mararmeo. Sed mi scivolas -- ĉu la kamikazoj estus strikinta usonajn civilanojn se ili estus povitaj? Mi kredas, jes. Ni ja fajrbombis civilanajn urbojn kiel Tokyo, ekzemple. Mi ne kredas ke la kamizakoj estus ŝparintaj usonajn civilanojn se ili estus havintaj la ŝancon.

Hieraŭ vespere mi iris vidi "Havantaj Nian Diron", mirinda teatraĵo pri Sadie kaj Bessie Delany. Antaŭe en 1993, la libro "Havantaj Nian Diron" eldoniĝis pri ili kaj iĝas tre populara; pluraj libroj sekvis. Tio okazis (la libro estis skribinta) kiam la fratinoj estis tre maljuna -- havantaj pli ol 100 jarojn. CATCO donis la teatraĵon kaj mi kredas, ĝi fartis tre bone, tamen Sarellen (la aktoro kiu ludis kiel Sadie) blankis kun siajn liniojn dum la komenco. E.J., la aktoro ludanta kiel Bessie, petis la aŭdantaro por kvar minutoj kaj ili iris elscenejon, Sarellen dirante 'Vi devas memori ke mi havas 103 jarojn kaj ŝi havas 101’. Estis amuzita kaj, mi kredas, tre bona metodo por normaliĝi. Sed ĉe la ricevo poste, la aktoroj ambaŭ estis embarisitaj kaj iom ĉagrenita pri la afero. Mi povas kompreni ton. Senkonsidere, la teatraĵo estis tamen mirinda. La fratinoj (kiuj vere vivis ĝis eble 107) estis vivantaj dum la plejparto de la signifaj eventoj de moderna Nigra historio. Ilia patro estis sklavo, kaj ili estis en Harlem dum ĝia Renesanco -- ili konis W.E. B. Du Bois, Cab Calloway, kaj multe da aliaj tre bonkonantaj homoj. Ili diris pri tio, kiu okazis kiam la Filinoj de la Usona Revolucio refuzis permesi Marian Anderson kanti en la Halo de la Konstitucio en 1939. Je la lasta minuto, Eleanor Roosevelt arangis por ŝi kanti sur la ŝtupoj de la Monumento de Lincoln (mia patrino memoris, ke Eleanor Roosevelt ricevis multe da ĝeno por fari tion -- Dio benu ŝin). Kaj Sadie kaj Bessie iris kun sia patrino por vere rekonti Eleanor Roosevelt. Ŭaŭ! Mi alte rekomendas la teatraĵon, se ĝi venas en via loko, kaj se ne -- vidu la filmon.

NPR ankaŭ havis segmenton pri Esperanto. La tempo de la montro estis "utopioj". Don Harlow parolis pri Esperanto (ne nomis Usonon "deserto" por Esperanto). Tamen, estis bonege segmenteto kaj estis bonege aŭdi la voĉon de Don Harlow. Li estas prezidanto de la Esperanto Ligo por Nord-Ameriko (ELNA).

Estas bone esti hejme

Kaj hejmo estas tro distriga por fari ĉi tion ret-taglibron. Mi iĝas dika per multaj manĝoj kaj tro multe da dormo (cxu estas ebla havi tro multe da dormo?). Sed ĉiuj estas mirindaj. Mi vidas amikojn kiujn mi ne vidis dum la tuta jaro. Kaj estas ĉiam mirinde esti kun miaj gepatroj.

Mi ankoraŭ ne povas kredi -- James aĉetis por mi Walther P-38-on. Sabaton ni iros por provi ĝin. Jaj!

Mi nun provas instali Redhat Linux sur mia komputilo -- ĝi estas donanco de amiko. Kaj, kompreneble, la tuta afero estas multe, multe pli komplika ol mi unue estis krediĝita. La programo estis senkosta, sed nun mi devas sekureckopii mian diskon. Por fari tion, mi devas aĉeti ion novan ekipaĵon. Ha! Oni devas multigi la tempon, kiom longe oni kredas tasko daŭros, per 4 por havi la pli reala ideo de kiom longe ĝi fakte daŭros!

For al la butiko...

Dancante tra la pordo

Mi iras hejmen hodiaŭ! Jaj!

Mi devas diri ion amuzantan -- la medikistoj ne povis trovi la medikan rekordon de kolegio de mi. Li estas kolera, ĉar li ankoraŭ forrias hodiaŭ. Ili finfine trovis ĝin (post unu kaj duone horo) -- ĝi estis metita ne per la lastaj kvar numeroj de lia SSN, sed per la lastaj kvar nomeroj malantaŭen. Belege.

"Ruh-roh, Raggy!"

James Randi havas Scientology E-Meter, kaj li disigos ĝin. Laŭ tio, kion mi scias, ĝi nur estas Wheatstone Ponto ommezurilo, kaj mi antaŭvidas ke tio estas kion li trovos (krom multe da malplena spaco). Tamen, estas interese legi lian raporton...kaj vidi lian paĝon por la respondo de $cientologio. Io diras al mi ke mi devos paĝi en Fondajxon de la Defendo de James Randi baldaŭ -- kaj mi paĝos, ĝoje.

Kio estas malrekta pri ĉi tio bildo?

Vidu zorge -- ĉu vi vidas ĝin?

Ĉi tio estas la lasta aliŝo, mi promesas!
Mi trovis alian bonan blogon per weblogs.com: Hundpordo de Morto. Ği estas bonskribita kaj plena de bonegaj ligoj kiel "Lawsuit, Shmawsuit" kaj La Flo-Kontrola Projekto (mi nur deziras ke mi estus tiel teknike krea; mia gepatroj estus tiel feliĉaj). Ğuu!

Hej, Kat, mi povas vidi vian domon de ĉi tie!

Vido de la USS Enterprise. Tio estas la USS McFaul (DDG-74). Mi ĵus pensis, ĉi tio estas neta. :)

Alia neta bildo
Ker-paŭ!

Adiaŭ al bonaj amikoj

Hodiaŭ estis mia lasta tago ĉe la Hungera Projekto, ĉar mi forlasis San Diego je ĵaŭdon. Ni manĝigis 1042 homojn. Joan, la estro de la projekto, donis al mi leteron al mia komandanta oficero por danki min -- mi volis ploris. Estas malfacila, diri ‘adiaŭ’ al bonaj amikoj; mi sentos la mankon por Joan, Bill, Clyde, Ron, Marty, Mike, Carrie, kaj ĉiuj la aliaj volontuloj. Mi deziras al ili ĉiun mirindon!

Ĝis nun, mi pakis 8 skatolojn – mi ne sciis, ke mi havis tiel multe da materialoj, kaj mi vere forĵetis multe. Oni ĉiam havas plu ol oni scias. Mi sendos la skatolojn hejme per UPS kaj portos la reston (nemultan; mi ne volas porti tro multe). Kaj mi ĵus faris “pakprovon”. Ĉiu estas en ordo. Kvar tagojn plu!

Venĝo? Aŭ Justeco?
Interesanta artikolo en la Washington Post -- ĉi tie sur mia bazo mi kaj la aliaj studentoj ankaŭ diskutas ĉu la milito estas pri venĝo aŭ justeco. Por mi, ĝi estas pri formovi la minancon. Mi opinias, ke venĝo estas senutila -- ĝi ne reportas la perditojn. Sed fakte estas minancon, kaj ni devas certigas ke tio, kio okazis al ni en Novjorko ne reokazis al ni aŭ al aliaj homoj. Tio ne estas nova aŭ originala opinio, sed ĝi estas la mia.

Kelaj Ŝanĝoj

Mi aldonis kelkajn ligojn sur la dekstro -- mi aĉetis novan libron hodiaŭ kaj lastan semajnfinon vidis du novajn filmojn. Mi tre ĝuis "Ice Age" (Glacia Ago), kaj "La Tempmaŝino" ne estis terura, sed ne estis io aparta, krome.

Mi aldonis ligon al "Operation Clambake", retpaĝo kontraŭ la "Kirko de Scientologio", kirko kreita de L. Ron Hubbard. Me tre malfidas kal malŝatas la "Kirkon" kaj ĉar ĝiaj provoj por cenzuri Google, mi kredas ke gravas por havi ligon al la kontraŭ-paĝo.

Mi nun legas artikolon de Stephen den Beste pri la lecionoj de la 2-a Mond-Milito rilate al la nuna milito kontraŭ terorismo, kaj kio okazas kiam ideologio kombinas la kredo ke ĝi estas supera kun militismo -- oni povus diri, ke la Usono faris ĉi tion nune, sed ni estis unue ekatakita. Kiel Stephen, mi ankaŭ kredas ke -- tamen ne perfekta -- mia sistemo estas la plej bona. Sed mi ne kredas ke tiu kredo permesas min ataki aliajn landojn. Li faras bonan punkton pri kiel la ekstrema, milita Islam-o ne povas toleri la Usonon: Ni estas pli povplena ol ili. Tio estas kontraŭ la Ku'ran-o, kiu diras al laŭ ekstrema, milita Islam-o ke ili estas superaj ol cxiuj aliaj. La Ku'ran-o ne povas esti malkorekta (neniam venas en iliaj kapoj ke ili elbe malinterpretis la libron), do la Usono devus esti destruita . Ĉu io kiel tio devus permesita ekzisti? Mi kredas, ne. Ideologiojn, kiuj kredas ke ili rajtas mortigi aliajn homojn simple ĉar ili estas "pli bona" devas esti ŝanĝitaj en ion plu tolerama.

Aŭĉ -- tio dolorigis!

Fakte, la 2-klasa ekzamento ne estis tiel malbona. Mi ne scias, kiel mi faris, kaj ne scios ĝis du aŭ tri monatoj. Mi devis konjekti por multe da demandoj, sed mi krome sentas min memfida pri la ekzamento. Ni vidos.

Nun ĉi tio estas bonega bildo!
Mi amas mian okupon. Iru Mararmeen!. [ Novaĵo: cxi tie estas ligo al anglalingva klarigo de la bildo. ]

Sed neniu okupo estas sen siaj ĝenoj
Mi devas konfesi, lastatempe mi ĝeniĝis je, nu, je ĉio. Mi kredas ke mi estas sur ĉi tiu bazo tro longe. Ĉi tio estas trajnada komandejo, kaj kiel tiel estas tre, tre granda nomero de tre, tre junaj homoj – ĉiuj senmortaj, ĉiuj ĉiosciaj. Mi ne diris ke mi ne faras stultajn aferojn (inferon, mi faras tiujn ĉiame), sed lastatempe frotas min. Aparte, estas tiel, kiel miaj egaluloj plendas pri kiel nejusta la komandejo estas ĉar ĝi punas ilin por rompi la regulojn.

Kazo punkta: kolego ĵus supras kaj iras. Ne informas iun kien ŝi iras, ne telefonis por lasi iu scii ke ŝi estas bone, nenio. Ĵus iras, kaj aperas nun kaj tiam ĉe la loka Mararmea trinkejo. Mi certas ke ŝi havis tiujn kialojn, kiujn ŝi opiniis bonaj, sed ĉi tio estas la Mararmeo; oni ĵus ne faras tion. Se ŝi estus sur ŝipo, ŝi forlasus kunŝipulojn senhelpaj kaj eble montrus ilin en dangeron. La Mararmeo estas pri teamlaborado, kaj aferoj iĝas pli dangeraj kaj malfacilaj kiam funkcantaj anoj de la teamo ĵus malaperas – jes, ni trajnas por fari la okupojn de la aliaj, sed tio estas por ke ni povas funkcii en krizo, ĉu ne? Ŝi reiris – kiu estas bona, sed krome ŝi estus dizertanto – sed nun ŝi plendas ke la komandejo estas tiel nejusta ĉar ĝi forprenas ŝian okupon (sonarteknikisto) kaj ŝian diskretindecon (sekreta) for de ŝi kaj sendas ŝin al minbalaa ŝipo. Mi ne komprenas ĉi tiun menson: la Mararmeo elspezi multe kaj multa da mono ne nur por instrui ŝin alte teknikajn lertojn, sed ankaŭ pagas ŝin por fari tion. Kaj ĝi konfidas al ŝi scion kiu povas “serizoze damaĝi Usonon kaj giajn interesojn”, kaj tiam ŝi ne povas kompreni kial ĝi ne konsideras ŝin fidinda?

Mi scias ke estas tre malfacila, preni personan respondecon por la agoj de oni mem. Mi scias, ke militaruloj estas normalaj homoj, spite de la milito kaj medioj diras al ni ke soldatoj kaj maristoj estas perfektaj. Sed mi tamen ofte estas suprizita.

&##@$! $%&!
Mi helpas establi Studentan Asocion por la bazo ĉi tie; ‘stas laborante ĉe ĉi tio dum iu tempo, fakte. Ni sukcesigis fakte eventon hodiaŭ vespere, dankon al kunklasulo de mi nomiĝas Angus. Li kunligis kvar X-Boxojn kaj estas nun 16 homoj ludantaj Halo, kun aro plu atendante por ludi. MWR (“Morale, Welfare & Recreation") aĉetis du italajn pasteĉojn; mi aĉetis du plu pasteĉojn kaj kvar botelojn da refreŝigaĵoj (ĉiuj de kiu estis konsumitaj inter kvin minutoj de sia alveno). La ludado komencis je la 17-an (5 posttagmeze) kaj estas ankoraŭ okazanta (estas la 1-an postnoktmeze dum mi skribas ĉi tion). Ŭu-hu! Mi ludas kiel “Pookie” kaj iĝis ĝisfinde mortita, ĉiam (mi: "#$#%*!!!"). Sed estis multe da amuzo. La sperto faris min konsideranta de aĉeti X-Boxon…

Nu, tio estas kion mi faras ĉi tie…
Merkredo mi kuris sur paŝrado en la gim-o. Estas televidiloj sur la muro, por ke ni ekzerzisantoj povas vidi ion. Mi vidis rekonton pri la infanoj de Afganistano -- la infanoj reiris al lernejo. Mi subite pensis kiel mirinda -- kaj malofta en historio. Estas lando (aŭ reĝo), kiu nin vundis, kaj ni respondis kun milito. Kaj post ni konkeris la malamikan reĝon, ni zorgas ke liaj infanoj reiras al lernejo. Ĉi tio estas tio, pri kio ĉiu estas. Mi vidis tion rakonton kaj rehavis mian sencon de celeco.

Mi ĵus tiel koleriĝas

Mi ankoraŭ studas por la ekzamento de la dua klaso -- ĝi okazos je la sekvantan mardon. Sed mi devas afiŝi pri ĉi tiu artikolo kiun mi legas ĉe Military.com "Raporto: Al-Kajda Ekzekutis Falitan Usonan Mariston (anglalingve)", pri la morto de PO1 Neil ROBERTS. Laŭ la artikolo:

"Ni vidis lin per la Predator [oberservanta plano] fortiritan far tri Al-Kajdaj viroj," [Ĉefgeneralo Frank] Hagenback diris.

Kiam lia korpo estis reakirita, li troviĝis mortiĝita per buletaj vundoj, per tio kiu aspektis kiel ekzekuteco, militaj oficistoj diris.

Nu, mi esperas ke ĉiuj kiuj ploris pri la "torturado" de retenantoj ĉe Gitmo enŝlosos. Kiam ni tenas malliberulojn, ni donas al ili medicinan zorgon. Kiam la mondo postulas ke niaj malliberuloj nomiĝu Malliberoj de Milito, ni (eventuale) akordas. Ni ne tenas niajn malliberulojn kaj plenigas ilin per plumbo.

Citaĵo de la Tago:

"Kiam mi sidas en la mezo de l'oceano, la vorto 'tentaklo' ne estas mia plej preferata vorto."

Monda Paco
Havis fragan kukon deserte je vespermanĝo hodiaŭ. Ĝi estas la plej bona deserto kiun la kuirejo servas. Mi estas konvinkita ke la ŝlosilo al monda paco estas kunigita al fraga kuko. Tamen, alia maristo faris la proceson por fromaĝkuko. Mi kredas estas ankaŭ vero en ĉi tio.

Mi ankoraŭ studas por la 2-a klasa ekzameno, kaj hodiaŭ vespere en la tage klaso por la ekzameno mi estis tute perdita – ni lernas pri la Mk 116 Mod 7 Kontrola Sistemo de Kontraŭsubmarŝipa Militeco, kiu estas tre aparta de la aliaj sistemoj kun kiuj mi estas kontata. Sed tio ne haltas min de provizi esperantan transdukon por .Blog, la katalogo de retblogoj. Mi estas tre feliĉa ke ĉi tiu sistemo estas igita ĉar tiel multe kiel mi ŝatas Blogger, mi tre malkontentiĝas per la fakto ke la katalogo ĉe la Blogger loko simple ne funkcias. Oni ne povas serĉi kaj ĝi ne aspektas ke ĝi dum longa tempo ne estas ĝisdatinta. .Blog solvas ĉi tiun problemon per efektive funkcii. Mia blogo estas nune la solo listigita en la linvga katagorio "Esperanto", sed espere ĉi tio baldaŭ ŝanĝiĝos.

Mi estis ironte al volonta aranĝo morgaŭ, sed ĝi komencos je 0740, kaj tiam estas tro frua por mi – krome, mi promesis al Crystal ke mi akompanos ŝin al Con Pane por tagmezmanĝo. O, damne, antaŭpromesita aranĝo igos min eble por malfrue endormi. Iame ĵus doloras.

Mi verkas artikolon pri blogoj per la "Esperanto USA" gazeto de ELNA. La problemo estas ke ĝi estus "400-600 vortoj longa". Mi povas uzi 400-600 vortojn nur por la antaŭparolo kaj mi jam skribis ĉirkaŭ 1200 vortojn. Mi supozas ke mi ĵus ŝajnigi esti besta redaktoro. Kaj krom tio, ankaŭ, mi devas respondi al mia e-poŝto. Miaj kompantindaj pacientaj skrib-amikoj – mi estas do malrapida. Kvankam ĉiuj de tio praktikado faras min tiom pli rapida skribi en Esperanto, mi ankoraŭ estas edzigita al la damninda vortaro. Sed ĝi estas tre amuza ŝatokupo kaj ĝi estas unu el la metodoj kiuj gardi min sana – mi trovis ke mi devas havi almenaŭ unu ne-mararmean aferon por fari dum mia libera tempo kaj ĉi tio estas unu kiu retenas min ekster ĉagreno.

O, novaĵoj. La ulo kiu ricevis kapvundon en tiu ebria malpacio pri kiu mi antaŭe skribis reestas en la bazo nun kaj denove sanas. Ŭu hu! La ulo kiu frapis lin iris al Kapitanes Masto anstataŭ milittribuno, kiu estas plu da bonaj novaĵoj. Por tiuj, kiuj ne sciias, Kapitanes Masto estas ankaŭ konita kiel "Nejuĝista Puno". Per Kapitanes Masto, oni iras antaŭ la ĉefoficero kaj ricevas punon, sed la trovo ne donis al oni krominalan registronoton (dum kondamno je milittribuno estas ĝuste kiel kondamno je civilula kortumo). Do rezultis sufixce bone – tiel bone kiel io terura kiel ĉi tio povus rezulti, mi supozas.

Facile distrita
Mi devus studi por la ekzameno de la dua klaso, sed anstataŭ mi distruas min kun alia nova intereso: semaforo. Mi trovis paron de bonaj ligoj: pri semafora sistemo por lerni pri la flagoj, kaj Internaciaj Signalflagoj por programo, kun kiu oni povas la flagpoziciojn praktikadi.

Mia patro finfine komprenas min...
Mia patro skribis al mi:

>Ĵus ekkomprenis ke vi naskiĝis je la datrevenon de la tago kiam Howard Carter eltrovis la tombon de Reĝo Tut. Tio klarigas multe.

Ĉi tio ne tute korektas -- Howard eltrovis la tombon antaŭ la 16-an de februaro (en la jaro 1922), sed li malfermigis la tombon je la 16-an de februaro, 1923. Jen ankoraŭ netas! Kaj ĝi rememorgas min ke la naskiĝtago de mia amiko Angela estis je la 13-a de februaro. Feliĉan naskiĝtago, Ang!

Aklamojn, James!
Mia amiko James kreis blogon por arkivi siajn e-postaĵojn, nomiĝas "Infero en Mankorbo". Kvankam ĝi varŝajne ne estas tre amuziganta se oni estas franca.

Nu, mi havus plu por priskribi – mi ĉiam havas ideojn – sed mi devas al la lito post iom studado. Se mi estos promocii al dua klaso, mi eblos logi apudbaze. Kaj mi laboras je artikolo pri blogoj por la gazeto de ELNA. Do mi ne ofte afiŝos notojn ĉi tie iame.

Nu, ĉi tio povis pli bone farti…
Mi prenis la hodiaŭan tagon de devo por amiko de mia amiko, por ke ili du povus iri kune al Disneyland. En ŝia loko mi estis la pliaĝa rekrutito (signife: estranta) dum “farboj de mateno” (la levo de la flago) kaj mi aĉigas la tutan aferon – antaŭtempe, oni devis kuniga la ligŝnuro de la normala flago (por feriotagoj estas multe pri granda flago, la “feria standardo”) al specifaj truaĵoj sur la hisilo, kaj la feria standardo al aliaj specifaj truaĵoj. Sed nun, oni faris novan ligŝnuron por la normala flago, kaj ĝi nun hokiĝis al la truaĵoj de la feria standardo. Kaj mi ne sciis ĉi tion, do kiam ni tiris la flagon al la supro de la flagpoluso, ni devis subtiri ĝin subsuben kaj korekti la hokanton.

Kiel embarasanta – kaj kia metodo por komenci mian naskiĝtagon!

Mi sciis ke li estas ĉi tion dironte
En sia 15-an de februaro komentaro, James Randi havis ĉi tion por diri pri la efiko de psikaj povoj en la mondo:

Estas grava fakto ĉi tie kiu diras laŭte pri la valideco de paranormala povo. Jen ĉi tiu: se iu ajn de tiuj ĉi povoj efektive ekzistus, la tuta naturo de scienco, nia vidaĵo de la kielo per kiu la mondo faras, homa percepto kaj bon-estaĵo, la tiaj reguloj de la universo kiel ni scias ĝin, estus draste ŝanĝitaj ĝis nun. Tiu ĉi kulero-fleksanta sensencaĵo komencis ĉirkaŭ 1965, kaj dum la 37 jaroj ekde, kaŭze de ĉi tiu stulta “miraklo”, ne unu fakto pri la mondo estas ŝanĝita, ne eĉ nur iomete. Pensu pri tio. Iu ajn alia nova eltrovo aŭ nova fenomono preskaŭ tuj ŝanĝas la mondon, drame. La elektronika splito, penicilino, kosmovojaĝado, la Interreto, televido – ĉiuj alportis universalajn ŝanĝojn al ĉiu parto de la Tero. Sed ne unu paranormala mirindo estas farita ĉi tion, eĉe proviĝis reala! Parapsikologio estas la sola scienco rekonita de la Usona Asocio por la Progresigo de Scienco (AAAS) kiu neniam havis ripeteblan eksperimenton, nek provitan postulon. La sola scienco.

Mi kredas, ĉi tio estas tre sagaca oberservo, speciale por homoj kiu kredas en la paranormalo. Ĉu ĉi tiuj aferoj vere ekzistas, kial neniu de ili aktuale ŝanĝis ion ajn?

Mi ne sciis, ke la Olimpioj estas komedio
Dankojn al Ev por selekti la blogon b-may ĉe la Olimpioj kiel notinda blogo – mirindplena materialo kaj tre, tre komika.

Mia perfekta amanto
Mi decidis ke mi volas edzigi maaton-de-kanonisto. Estus kiel edzigi Tackleberry. Se mi ĵus povus trovi maaton-de-kanonisto kiu pensas simile al Terry Pratchett, mi estus en ĉielo.

Tio neniam okazos, sed iam mi devas songi.

Ĉiujn por Manĝo
Mi ĵus finis legi la libron “Malgranda Ŝipo, Granda Milito”. Bonega libro! Ĝi estas la rekonto de la USS Abercrombie, “DE” (Eskorto de Destrojero – hodiaŭ ili nomiĝas “fregatoj”) en la 2-an Mondmilito, ekde kiam ŝia kilo estas submetita ĝis la fino de la milito. Mi ŝatas la libron ĉar ĝi priskribas ne nur la batalojn, sed ankaŭ la ĉiutagan vivon de la ŝipanaro. Estas multe da rekontoj pri manĝaĵoj – temo apuda kaj kara al mia koro.

La metiejo de ĉarpentado havis tian sekuran kaŝantan lokon por la biero ke neniu serĉo aŭ inspekto iam ajn trovis ĝin. Sub la ferdeko de la metiejo estis malprofunda spaco kiu en pinĉo povis teni plurajn kestojn da biero. La sola aliro al ĝi estis tra ovalformita plato sekurita per dudek sep boltoj. Neniu serĉgrupo iam havis la paciencon por formovi ĉiujn tiujn boltojn, kaj estis supozita ke nek havis la C & R [Ĉarpentado kaj Reparo] bando. La supozeco eraris. Je varmegan nokton ankorite ujo da biero, tuje malvarmigita per ekblovo de CO₂ fajrestingilo, estis plu ol sufiĉe rekompenco por la formovo de malmulto de boltoj.

Steve Stephens, la granda, silenta maato de ĉarpentisto, kontribuis per malsama metodo. Li faris grandan kafpoton. Tri pulvujoj por la kvin-cola municio estis konvene tranĉitaj kaj kune fiksitaj por la poto ĝi mem. Iom fajrbriko el la kaldronejo kaj longo de volframa drato el la radiokabano kompletigis la elementon de varmigado; iom kupra tubilo el la motorĉambro portis la boligantan akvon supren al la kafo; iomete da borado kaj igado estis farita en la metiejo de maŝinado; kejlo, kaj potkovro por malfermigi kaj fermigi la supro. La kafpoto estis verko de arto.

George Ferroni lernis utili la vaporgladilo en la lesivejo kiel rostilo, kaj Gruhn havis varmplaton. Rezultante viro povis akiri sandviĉojn, kafon, enladigitan frukton, lardon, kaj eĉ malvarman bieron je preskaŭ iun ajn horon, se li konis la ĝustajn homojn malantaŭen.

Foje, iu diris al mi, “se via ŝipdepartemento havas kafaĵejon…” kaj mi diris, “ĝi havos kafeĵejon.” La persono diris, “iom departmentoj ne havas kafaĵejojn,” kaj mi respondis, “ne, vi ne komprenas: mia ŝipdepartmento havos kafaĵejon.”

Mi memoros la ideon pri pulvujoj…

Valentine’s Day, Shmalentine’s Day
Jes, mi estas soleca, amariĝita maljunulino, do honore de la hodiaŭa ferio, mi prezentas ĉi tiun liston de ligoj:

Gvidilo de la Tago de S-ta Valentino por Cinikuloj Masakro de la Tago de S-ta Valentino Polico de Chicago: Murdeca Registro FBI: Dosieroj “Masakro de la Tago de S-ta Valentino” Koroj de Kontraŭ-Tago de S-ta Valentino Solecaj Koroj Amas Kandon

…post longa daŭro
Mi komencis novan klason dum la lasta semajno; mi nun lernas la operacion de la diversaj sonar-sistemoj en mia ŝipo. Kaj nature, la klaso estas klasifikita “sekreta”, do mi ne povas diskuti pri ĝi. Ratojn!

Militŝipo? Kanada?
Mia amiko James sendis al mi ĉi tiun ligon: Kanada Havas Militŝipon? Kiel, por Milito? Mi provas konvinki lin ke li havu blogon propran por liaj ligoj (ili almenaŭ ĉiam estas bonegaj) anstataŭ sendi ilin al mi per e-poŝto; espere mi baldaŭ sukcesos por ke aliaj legantoj ankaŭ povas vidi liajn trovojn.

Kaj intereste, ni havas kanadajn mararmeajn oficerojn ĉi tie ĉe la Kontraŭsubmarŝipa Lernejo de la Floto; ili vizitas por konsulti.

Kaj tio estas la fino por nun – mi devas iri kaj fari diversajn aferojn antaŭ mi iros al ekzercizadon.

Kiom estas sufiĉe? Kiom estas tro multe?
InstaPundit hodiaŭ havis ligon al ĉi tiu artikolo, kiu sentigis min la zorgon – rigardu, ĉio kion vi devas fari estas pretendu ke maloportunaj homoj estas “teroristoj” kaj ili ekspediĝos – donacvinditaj sen la libervola krizapelacio – al via pordo.

Sed la artikolo ja eltrovas validan enigmon: kion farus oni se teroristoj utilas leĝojn de azilo por “kaŝi” en diversaj landoj (kaj daŭras esti anoj de teroristaj ĉeloj)? Kiel oni postkuras tiuj homojn sekurtenante de veraj politikaj refuĝintoj? Tiu vokis multan pli ĝisfundan esploradon de la pretendoj de lando pri la agadoj de la demande homo – kaj tio estas multe da laboro por fari. Eble Amnestio Internacia aŭ iu alia internacia organizio establu esplorantan brako aparte por la celo de esploradi la fonojn de supozaj teroristoj? Kaj, kompreneble, suspektitaj teroristaj definitive observotu por vidi kion li aŭ ŝi farontu intertempe.

Ĉi tiu, kompreneble, levas plu demandojn: kiom observado povas oni fari sen turmenti iun? Kion konsistigas turmentado? Kiom multe estas pravigita?

Mi ĝojas ke tiu materialo estas ekster tie, sed damninde, mi bezonantas iri al la banejo ek de unu horo nun kaj mi ne povas ŝiras min for de la ŝirmo!

Hufflepuff!
Amiko informis min pri “Specanta Ĉapelo” paĝoj sur la Reto. Kompreneble, mi devis ilin trovi. La plej bona el la paĝoj (mi opinias) estas 7Drakoj -- laŭ ĉi tiu paĝo, mi estas “Hufflepuff” (kiun mi ĉiam kredis). Sed laŭ Sorting-Hat.com (apenaŭ) kaj La Oficiala Harry Potter Paĝo, mi estas “Ravenclaw”. La lastaj du paĝoj demandis nur 6 demandojn, dum la unua demandis multe plu. Do mi kredos la unuan (kompreneble helpas ke ĝi informis min tion, kion mi volis aŭdi).

Nun ke mi scias al kiu Domo mi apartenas, mi volas koltukon. Ĉar mi havas trikantan maŝinon, estu facile por konstrui unu por mi mem. Ne suprizante, estas multe de Harry Potter koltuko-paĝoj kaj bildoj sur la Reto. Mi trovis modelojn ĉi tie kaj ĉi tie (ĉi tiuj uloj ankaŭ vendas finitajn koltukojn) kaj here (tiu paĝo frajis ne malmulton ol tri ekrereklamojn – estu avertita). Mi rekomendas Fadenoj de Leona Marko por la fadeno mem (ilia substanco estas bonega).

Se vi interesiĝis pri plu kompleta kolekto de trikantaj modeloj de Harry Potter, ja esploru Trikado en Harry Potter. Ĉi tiu estas la plej bona kolektado de ligoj kiun mi ĝis nun trovis, aparte ĉar ĝi inklusivis (rompitan, sed ne neeblan) ligon al trikita ŝtopita ludilo “ora sniĉo”. Kiom fanatika estas tio?

Kiam aferoj pliboniĝos?
Sgt. Stryker diris pri la timo ke la amikaj triboj en Afganistano utilus la usonon por ataki siajn malamikojn – dirante ke ili estas “Talibananoj”. Nun reportas la ĵurnaloj pri ĉi tiu timo pro la supoza misatako de usona sturmotaĉmento. Ni bezonas zorga esti, alie ni nur estos klikoj.

Kaj kio pri tio – kial aliaj popoloj ĉiam ŝajnas kredi, ke usono akceptas elaĉetpostulojn? Kiam ili lernos, ke ni ja ne tiel fari, kaj halti forkapti kaj malutili aliajn homojn? Tiel fari estas malŝparo de tempo, kaj faras nenion krom la doloro de senkulpuloj kaj la malestimo kaj malsimpatio por iliaj kauzoj.

Parolante pri teroristoj, mi scivolas ĉu io okazos je la Superbowl. Mi scias ke la sekureco estos tre hermetika, sed provos iu ion? La libro Nigra Dimanĉo venas en la menso…

Mi estos malabunda iomtempon (nu, pli malabunda ol kutime) – mi ĵus eltrovis ke mi estas rajta por teni la 3-an klasan ekzamenon marte. Tiel mi devas studii. Kaj mi ankaŭ ricevis kopion de “Familiariĝi en Esperanto” (de David K. Jordon -- havebla ĉi tie), do espere mia Esperanto pliboniĝos. Nun studien kaj leterskribaden!

Tigra farbo de l'animo

Hodiaŭ estas la komenco de la Monato de Nigra Historio en la usono. Mi honoras la monaton kun transduko de oratoraĵo de Sojourner Truth, fama abolicisto kaj parolanto por la rajtoj de virinoj. Ŝiaj vortoj parolas por si mem.

“Nu, ‘nfanoj, kie estas tiel multe de bruego, devas esti io disordita, mi kredas, inter la Negruloj de la Sudo kaj la virinoj de la Nordo – ĉiuj parolantaj pri rajtoj – la blankaj viroj ŝtopiĝos sufiĉe baldaŭ. Sed pri kio estas ĉio de ĉi tiu parolado?

“Tiu viro tie diras ke virinoj bezonas helpiĝi en kaliŝojn, kaj leviĝi super fosaĵojn, kaj havi la plej bonan lokon ĉie. Neniu helpas min iun ajn plej bonan lokon. Kaj ĉu mi ne ‘stas virino? Rigardu min! Rigardu mian brakon! Mi plugis, mi plantis kaj mi amasigis en grenejojn, kaj neniu viro povis min ĉefi. Kaj ĉu mi ne ‘stas virino? Mi povis tiom labori kiom, kaj tiom manĝi kiom viro – kiam mi povis ĝin ricevi – kaj ankaŭ toleri la vipon! Kaj ĉu mi ne ‘stas virino? Mi naskis dek tri infanojn kaj vidis la plej multon de ili venditaj en sklavecon, kaj kiam mi ekkriis kun malĝojo de la patrino, neniu krom Jesuo min aŭdis! Kaj ĉu mi ne ‘stas virino?

"Tiam oni diras pri tiu ĉi afero en la kapo. Kial oni nomigas ĝin? [ano de la aŭdantaro flustas 'intelekto'] Jen ĝi, kara. Kiel temas intelekto pri la rajtoj de virinoj aŭ la rajtoj de negruloj? Se mia taso ne tenus nur pajnton kaj la via du pajntojn, ĉu vi ne estus avara ne lasi min havi mian etan duonmezurilon plena?

"Tiam tiu malgranda viro nigroportanta tie, li diras ke virinoj ne povas havi tiom da rajtoj kiom viroj ĉar Kristo ne estis virino. El kie venis via Kristo? El kie venis via Kristo? El Dio kaj Virino! Viro havis nenion faritan en Li.

“Se la unua virino farita de Dio estis sufiĉe forta por turni la fundon de la mondo supren tute sola, tiuj ĉi virinoj eblus ĝin returni kaj meti ĝin denove korektflanka. Kaj nun ke ili petas tion fari la viroj devus lasi ilin.

"Dankas al vi por aŭdi min, kaj nun maljuna Sojourner ne havas plu por diskuti."

Mi trovis la anglan tekston je http://www.discover.net/~dansyr/truth.html kaj la bildon je http://www.webcom.com/~duane/truth.html (ankaŭ anglalingve). La esprimo "tigra farbo de l'animo" devenas el "La Fabela Riverboato", verkita de Philip José Farmer (dankon al Marcelo por sugesti tiun libron). Kaj rigardu tiun anglalingvan tekston verkita de Harriet Beecher Stowe (verkisto de “La Kabino de Onklo Tom”) pri Sojourner Truth.

Cxu cxi tiu estas bona okupo, aŭ ne?
Rigardu al ĉi tiu foto -- kaj jen estas alia bonega milita foto: hundeto! Mi amas esti en la milito.

En aliaj novaĵojn…
Vendredon mi finis la tutan 53-C kursaron. Mi nun havas unu restantan klason antaŭ mi foriros. Juna viro foriris hieraŭ al la sama ŝipo, al kiu mi iros, kaj mi demandis al li, demandi al ili al mi skribi. Mi povas apenaŭ kredi ke mi ankaŭ tien iros post nur ses semajnoj.

Malbonajn novaĵojn – ĉu memoras pri la knabo, kiu veturis en aŭto kun la brako kaj mezfingro elstreĉitaj? Li estis ebrie batalanta kun alia studento kaj estis frapita grunden. Nun li estas je la malsanulejo kun kapa damaĝo kaj la alia studento varŝajne iros al milittribunalo. Mi ĵus esperas ke la malsanulo rapide pliboniĝas.

Kial vi ne informis min ke la vagono estis malantaux la muro?!
"Paca Aktivisto Devas Konfesi Barrett .50 Kalibra Kanelo estas Sufiĉe Ega". Mi amas La Cepon.

Hodiaŭ je la Hungera Projekto mi ricevis supon sur mia ŝuo. Ĝi estis malgranda prezo pagi por bona bona tago: ni nutris 992 homojn. Mi ŝategas labori kun la homoj de la Projekto -- ĉiuj estas interesigaj kaj amindaj por kunlabori. Ili ĉiuj faris bonan laboron hodiaŭ.

Honoro ekmarveturas
Ĉirkaŭvagante serĉi por la ŝiptipo de ĉi tiu ŝipo, mi trovis ĉi tiujn paĝojn:

La nomiĝo de la USNS Shughart
La nomiĝo de la USNS Gordon

Tiuj ŝipoj estis nomiĝis por Serĝento Unua Klasa Randall D. Shughart kaj Majstra Serĝento Gary I. Gordon, ĉiu mortiĝis dum la Batalo de Mogadishu, Somalia, en 1991 kaj ricevis la Kongresan Medalon de Honoro. Tiu batalo estas la temo de la libro kaj filmo “Nigra Akcipitro Suben”.

Ili estas helpantaj ŝipoj. Mi estus nomiginta de destrojeroj por ĉi tiuj viroj, sed laŭ la Mararmea Nomiga Sistemo destrojeroj nur nomiĝas por “eminentaj USN/USMC oficeroj kaj rekrutiĝitaj homoj”. Tiam denove, en baza trajnado mi estis demandita pri kiu persono por kiu mi nomigxus novan destrojeron, kaj mi volis nomiĝi ĝin por Joshua Lawrence Chamberlain.

Ret-bablilado
Dankon al Tomás por sendi al mi ĉi tiun esperanta babil-ligon. Se mi povas resti konektita sufiĉe longe, mi estos ĉi tie por babili.

Kaj tiu ligo estas por iuj kiuj bezonas pruvon ke la lun-alterigxoj estis falsitaj -- la vero estas ekstere tie!

Ĉi tiu signifas ke mi devas voli iru hejmen
Mi kuŝiĝis por dormeti hodaiŭ post labori sur la nova desegnaĵo por ĉi tiu paĝo kaj havis sonĝon pri kolombo kiu iel eniris en mian ĉambron. Ĝi estis tute malsovaĝa, ke ĝi lasis min helpi ĝin eliri tra unu de la klapoj en mia fenestra ekrano (la ekrano havas “portojn” de iu speco, kiuj permesas onin por atingi tra kaj malfermi la fenestron).

Tiel pro kuriozeco mi trovis sonĝvortaron kaj serĉis. Laŭ Sonĝaj Humoroj, la kolombo signifas:

Vidi kolombon en viaj sonĝoj sugestas ke vi prenas la ŝuldon por la agoj de aliuj. Kolumboj ankaŭ figures klaĉo aŭ novaĵoj. Vi eble esprimas deziron por reiri hejmen.

Nu, mi ja volas reiri hejmen, sed mi ne sciias pro la aliaj aferoj… La plej proxima afero kiun mi povis trovi pri la ĉambro estis:

Sonĝi ke vi estas en ĉambro figures aparta aspekto de vi mem aŭ aparta rialto. Sonĝoj pri diversaj ĉambroj ofte rilatas al kaŝitaj areoj de la konscia menso kaj diversaj aspektoj de via personeco.

La vortaro estis sufiĉe preciza pri la specoj de ĉambroj, sed ĉar mi estas en sola kazerna ĉambro ĝi funkcias kial ĉiu por mi (oficejo, loĝĉambro, dormĉambro, sed la banejo estas alie). Mi ne certas ĉu ĉi tiu signifas ke sonĝi pri mia kazerna ĉambro simbolas ĉiuj de la kaŝitaj aferoj de mia konscia menso (minusa de la banejo-rilataj fojoj) aŭ ĉu mi ĵus sonĝis pri mia kazerna ĉambro ĉar mi estas en ĝi damninde ĉiam.

Mi forgesis mencii ke la lasta merkredo estis mia 1-jara datreveno de iri aktiv-deven en la mararmeo. Estis ankaŭ – per mia kaligrafisto patrino -- Nacia Manskribo Tago.

Mani estas varmega!
Mi iris vidante “Frataro de la Lupo” hieraŭ. Ĝi estis bonega, kvankam la redaktoroj ne estis tiel senkoraj kun la filmo ke usonaj redaktoroj estus (varŝajne) kaj tial la filmo estis ĉirkaŭ 45 minutojn plu longa ol ĝi bezonis esti (en mia opinio). Sed mi vere ŝatis ĝin. La batalscenoj estis tre ekscitintaj kaj bone aranĝitaj kaj la monstro estis vere impona. Kaj la rekonto konjektigadis min, kiu ne estas malfacila por fari sed kiu mi tamen ĝuas. Do mi rekomendas ĝi al iu kiu ŝanceliĝis pro iri.

La filmo estas farita francalingve kun subtitloj -- mi estis tre interesiganta de kiommulte da Esperanto devenas el la francan: “trovi”, “pensi”, "lupo", ktp…

Bonan scenon dum la vojo antaŭen. Antaŭvojaĝinte, Garry kaj mi* estis pasintaj de aliaj klasanoj en sia propra aŭto. Miller havis sian brakon elpuŝita el la fenestro de la pasaĝera flanko, meza fingro hisita, dum la tuta vojo. Kaj Delony, kondukante, utilis siajn turn-signalojn.

”Fik’ vin, mondo!”
”…Pardonu al mi, sinjoro aŭ sinjorino, sed mi bonvolu ŝanĝi kolumnojn nun…”

Mi legis CNN artikolon pri Somaliuloj aklamante dum ili rigardis Usonojn mortigite dum kontrabanda montrado de “Nigra Acipitro Suben”:

”Kial vi povas vidi, Somaliuloj estas bravaj batalistoj,” unu viro diris. “Se la Usonuloj revenos por nin batali, ni venkos vin denove.”

Diris unu alia, “Lasu ili provu denove. Ili faros multe da filmoj pri ni kiam ni venkos ilin kial ni faris tiun tagon.”

Mi sentis min kontraŭajn sentojn kiam mi legas ĉi tion. Pleje mi ĵus sentis min malĝoje. Kaj kolere. Kaj konfuzite. Vere, la Somaliuloj estas kuraĝaj, sed kiun koston koraĝeco? Mil mortitaj por dek ok? La Usono estis ĉi tie por subteni la UN-an mission pri revigligi ordon por ke mortmalsato estis anstataŭite. La Somaliuloj certe ne faris tion por sin mem: manĝekspedaĵoj ŝtelitaj, helplaborantoj mortigitaj; ĉio pri kiu la bandoj zorgis, ĝi ŝajnis, estis batalado pri gajni la supran manon, ne pri zorgadi pri ilia propra popolo. Mi devas demandi: kial ni devus kompreni ke ĉi tiu iel estas la natura ordo de aferoj en Somalio kaj ni ne devus implikiĝi? Kial la Somalia popolo ĝin toleri? Kial ni estas kredigitaj ke la Somaliuloj preferas malsategi kaj vidi iliajn infanojn mortiĝante en la vojetoj dum batali – ĉu veras? Se veras, kiel povas iu popolo honeste voli ĉi tiun por ili mem kaj por iliaj familioj kiam la resto de la mondo estas senespera por helpi ilin pace rekonstrui?

Estas kvazaŭ ili ne kredas ke ili estas valora de iun ajn bonan – aŭ, almenaŭ, tion estas dirita al ili de la homoj kiu havas ĉiun de la manĝo kaj la fusiliojn. Tiu estas tragedio.

*Kial amikoj kaj nur amikoj, damninde

Mi havis neniun ideon...
Nun ĉi tiu estas ja ridiga; mia amiko James sendis al mi ĉi tiun ligon al mi el la Kroniko de Neprobebla Esplorado:

La Pliocena-kateĉja Teorio

kaj for de tiu artikolo mi findis:

Repetaĵi de la Opiaĵa Ricevujo de la Kalabaseto

La ligoj estas anglalingvaj. Mi amas sciencan humuron kaj ĉi tiu estas bonege!

Martin Luther King Jr. Tago Ligoj (en la anglan)

Pri MLK, Jr MLK Nacia Loko MLK Fotoj MSN pri MLK Tago Civilaj Rajtoj Rasaj Legxoj

Estas cxiele en la muelo
Estas Martin Luther King Jr Tago ĉi tie en la Ŝtatoj, tago por konsideri ne nur pri la viro mem sed -- almenaŭ, en mia opinio -- pri la iranta procezo de lerni, kiel nacio, ke la vera valoro de homoj estas en kiun ili faras, ne en kia ili aspektas; kaj ankaŭ, en la fakto ke ĉiuj homoj havas talenton kaj inteligentecon pri kiuj la restaĵoj de ni suprisiĝus lerni se ni nur prenus momenton por rigardi preter iliaj aspektoj.

Mi amus diri ke mi ne estas antaŭjuĝa, sed tiu ne estus vere. Mi estas antaŭjuĝa, sed mi provas plej bone por kapti min mem kiam mi faras supzojn pri aliaj homoj. Mi ŝatas kredi ke mi almenaŭ estas konscia pri la problemo.

Mi vidis Black Hawk Down (Nigra Akciptro Suben) hodaiŭ posttagmeze. Ĝi estas tiel intensa kiel la libro. Mi ne certas, ke mi havas ion profundan por diskuti pri ĝi -- la vortoj malsuksesas min. Mi kredas, mi devas sidi kaj procezi ĝin iomete -- varŝajne plori iomete -- unue. Sed estis linio kiu trafis min kun ĝia definita vigleco. Ĝi okazas al la fino, kiam unu soldato diras al unu alia ke kiam li iras hejme, homoj demandos al li kial li faras kiun li faras -- "ĉu mi estas ia militonarkotulo? Sed mi ne diros ion ajn. Ĉar ili ne komprenus. Estas la viroj ĉirkaŭe -- tial ni faras ĝin."

Mi kredas, oni povas iĝi tre profunda en la kialoj kial homoj okupas sin en milito -- oni povas komenci pensi pri ĝi el sociologiaj aŭ genetiksupervivaj vidpunktoj -- sed tio ĉi estis agrabla distileco. Ĉi tiu certe estas tio, kion al vi estas instriĝis en baza trajnado -- por identiĝi kun grupo tiel multe kiel ni mem kiel individuoj.

Mi pensis pri ĝi, kvankam, kaj estas alia kialo kial mi persone selektis la militismo, kaj kial mi faras tion, kion mi faras.

Mi kredas ke ĉiu homo havas valoron, kaj devus havi la ŝancon por utili siajn talentojn en plensignifa vojo. Mi kredas ke estas malĝusta por mortigi iun simple ĉar oni povas. Mi kredas ke ĉiu persono havas la rajton por havi diron en sia regado, kaj por esprimi sin mem sen timo de persekutiĝo. Mi kredas en la rajto por pensi, kaj por fari demandojn, kaj por okupi sin en plensignifa dialogo pri ĉiu, ĉar tiu estas kiel mi kredas ke ni devus nin plibonigi. Mi kredas ke estas malĝusta por okupi en genocido. Mi kredas en la rajto de ĉiuj por trovi sian propran rilaton kun Dio en sia propra metodo (aŭ por trovi neniun ajn rilaton, eĉ). Mi kredas ke estas malĝusta kiam aliaj nacioj malpermesas ĉi tiujn rajtojn al iliaj popoloj. Mi kredas ke estas malĝusta kiam nacioj okupas en amasa, organizita premeco de iliaj popoloj.

Kelkaj homoj asertas ke kiam nacioj faras ĉi tion, ĝi ne estas la afero de la resto de la mondo por esti komplika. Kelkaj homoj diras ke ĉio estas relativa, kaj ni ne povas juĝi.

Nu, mi ja juĝas. Mi diris ke ĝi estas la afero de la resto de la mondo. Mi diras ke ĝi povus esti haltigita kaj ke nek nur ke aliaj nacioj havas la rajton por marŝi kaj haltiĝi ĝin, sed ke ili havas la devo por do fari.

Tial mi faras tion kion mi faras.

Foje antaŭ mi dormos: ĉi tiu amuzanta TTT-paĝo igas min senti la mankon de mia katidoj.

“Vi venis el Ohio,” oni diras. “California devus esti ĉiam varme por vi.”

Sed estas malvarme nokte dum la vintro. Estas dezerto ĉi tie – dezerto apud la maro – kaj nokte estas malvarme kaj malseke. Estas la speco de malvarmo kiu manĝas direkte al la osto.

Mi amos Norfolkon – aaaaa, la nordatlantikaj vintroj…

Mi staris gardon hieraŭ vespere (malvarme! malvarme!) – mi devus esti irinta al la lito je la 11-an kaj duone (kiam mi finitis la gardon), sed anstataŭ mi restis vekiĝita kaj faris esperantan transdukon de la YACCS komentsistemo. Mi daŭris la laborado hodiaŭ matene kiam mi paŭzis dum La Hungero Projekto. Kaj mi finfine skribis al mia amiko en Argentino, Marcelo. Li estas lerta kaj inteligenta kaj liaj leteroj tre plaĉas al mi. Kompantinda Marcelo – mi devus skribi al li pli ofte.

Nu, mi estas tro laca far pensi pri tion pli profundan por diskuti. La lito vokas al mi…

Mi ĵus trovis ion strangan: www.litob.com. La aŭtoro kreas iojn kiujn li nomas “literaturaj objektoj” – ŝajnas al mi, ke li metas tekstoj en komputilan programon kiu tiam hazardigas la vortojn kaj rekolektas ilin en la formon de prozo. Kompreneble, li nomas tiujn verkojn “desegnoj”.

Unu tagon, antaŭ longa tempo kiam mi ankoraŭ laboris ĉe CompuServe, mi legis leteron sendita al unu el viaj vendistoj. Ĝi estis letero de skizofreniulo. Ĝi estis babilo, sed ĝi povis havi senco, se oni provis findi sencon en ĝi.

Tiuj verkoj de “litob.com” rememorigas min al la letero de la skizofreniulo. Mi tre interesiĝas, ke komputilo (en la manoj de homo) povas aspektas skizofrenula – mi skribas “aspekti” ĉar la eltiraĵoj kiun mi legis ne estis tiel profunda kiel la skizofrenula letero. La litob.com-verkisto bezonas plu da praktikado.

Mirinda afero okazis al mi hieraŭ: mi rekontis kunulon de mia baza trajnada divizio. Li nomiĝas Ryan kaj iris ĉi tien -- sur mia bazo -- por Magistro-je-Armiloj trajnado. Mi pensis pri li ofte -- scivolante kiel vi sanas -- kaj subite, ĉi tie li estas. Elstarante!

Hieraŭ mi ankaŭ ricevis diplomojn ambaŭ pro gradigi el mia nuna kurso kaj esti la supra studento en mia klaso. Mi ridis tiel multe ke mia visaĝo ekspasmis. Heh. Sed ĝi estas finita. Mi finfine estas oficiala 53C teknikisto.

Mi sentis la zorgojn por la novaĵoj pri la aviadilo de la prezidento de Ĥinio -- kio okazis, kaj kiel afektas ĉi tiu nian rilaton kun Ĥinio? Rekonto diras:

Multfoje, mi opinias ke Ĥinio ja estas la malamiko de la Usono -- ni ambaŭ certe ne fidas al la alia -- kaj mi scivolas kio okazos sekvante. Mi ĉiam timas, se la Usono implikiĝos en grandaj militaj situacioj, ke aŭ Ĥinio invados Tajŭan aŭ Nord-koreo invados Sud-koreo (aŭ ambaŭe).

Mia persona opinio (kaj nur mia opinio): Tajŭan ne estas parto de Ĥinio. Mi ne ŝatas Chang kai-Shek kaj mi ne feliĉigas pri la aferoj de la komenciĝo de Tajŭan, sed la Nacistoj establis ilian version de Ĥinio en Tajŭano, ne la Komunistoj, kaj ĝi estas malsama Ĥinio, malsama lando. Ĝi estas sendependa.

Kaj mi ankaŭ kredas, ke Nepal devus sendependa esti.

Kaj kio pri tio: sanktan bovinon!

Alianote: mi ne ĉiam akordiĝas kun tiun, kiu li diras, sed la Tage Instrukco de Sgt. Stryker kondukas min al tiaj bonaj aferoj. Anglalingvaj adorantoj de "Star Wars" rigardu al ĉi tio: "Pri la Neŝajnegumo de la Rubkompaktilo de la Mortostelo". Mi amas aferojn kiel ĉi tiu -- mi volas ke scienc-fikcio estu vera, damnide (kiel diras Avery Brooks en tiu bona reklamo: "Mi volas mian flugantan aŭton -- kie estas mia fluganta aŭto?"). Tiuj specoj de aferoj bezonas trapensiĝitaj antaŭ ili okazos.

Nu, tio estas finita. Mi faris la finan ekzamenton kaj faris vere bone aparte de unu eta eraro kiu estis honeste stultega (mi celas, ĝi nur estis stulta situatcio). Sed mi ja faris la eraron do mi kaj mia kunulo estis trafita por ĝi. Daminde. Sed la kurso estas finita kaj alie ni faris bonege. La instruisto kredas ke mi estos elstaranta teknikisto kaj tiu estas bonaj novaĵoj.

Do vendredon ni gradigos. Dum la sekvan semajnon ni komencos alian klason, lernantaj helpan sistemon de la AN/SQS-53C (la sistemo, de kiu mi ĵus finis la lernon). La plejparto de la homoj en mia klaso tiam iros al komplete malsamaj klasoj ol la resto de ni; ili iros al pre-komisaj elementoj (tio signifas, ŝipoj kiuj ankoraŭ ne estas komisitaj) kaj do ili bezonos lerni apartajn aferojn. La resto de ili, kvankam, iros al klaso de funkciado kaj tiam por ni estas tempo por iri al la Floto.

Havis paroladon kun Garry. Mi klarigas ke -- tiel multe kiel mi provas ĝin ne senti -- espero estas la emocio kiu kaŭzas al mi la plej multajn da problemoj kaj do mi vere bezonas scii, finfine, ĉu li volas havi kun mi interrilaton aŭ ne. Mi estis sufiĉe certa ke li ne volas -- rigardante de kiel li agas al mi -- kaj mi ne estis malkontentigita. Li diris, esence, ke li volas nur amikoj esti.

Tiam, antaŭe, li telefonis al mi kaj invitis min al la trinkejo kun aliaj amikoj. Vidu ni: mi ricevis stultan trafon kun mia fino kaj iuj ŝancoj kiujn mi havas por interrilato kun viro kiun mi ankoraŭ amas, daminde, estas mortigitaj...jes, certe, alkoholo estus bona rimedo por fini la tago.

Mi faras lavaĵon anstataŭ. Rigardu, mi estas inteligenta. Jaj.

Hodiaŭ en labo mi disrompiĝis. Kutime kiam ĉi tio okazas, mi ploras aŭ sentis min tre deprimita. Sed hodiaŭ mi ridegas kaj ne povis halti. Ĝi sentis bone. Mi kredas ke la igo estas ke mi finfine, post tri tagoj de frustritaj problemoj, mi sentis min memfida kun la ekipaĵo.

Morgaŭ estas nia fina eksamento. Mi tre timas. La instruistoj ĉij kredas ke mi faros bone, sed me ĉiaokaze timas pri la ekzamento. Dankon al Dio ke mi havas je kunulo Aponte – li estas tre bona teknikisto kaj mi fidi al li. Tio tre helpas kiam oni estas tiel timita kiel mi. La sistemo estas tiel komplika, speciale kiam la multaj partoj ĉiuj estas povita kaj kun unu la alian parolanta. Estas tiel multe da detaloj!

AŬŬŬŬŬŬŬŬG! Nu, pli bone. <huf> <huf> Mi estos tiel feliĉa kiam morgaŭ estas farita!

Mi sentas la mankon por Garry. Ĉi tio estas la dua fojo, kiam mi amiĝis en iu, kiu mi ne reamis. Li ametas min iomtempe, sed ne plu. Mi deziras, ĉi tio ne estus io, kun kiun mi boniĝas.

Hazarda penso: Mi scivolas ĉu laŭmodiĝos, porti ringojn sur la montrofingro kiel en “Majstro de l’ Ringoj”?

Ŭaŭĉ -- paroj tagoj pasigis min tie. Ili estis sufiĉaj bonaj tagoj, kvankam okupitaj. Ĵaŭdon, mia klasaro iris al ŝhipo por turismi ĝiajn sonarajn spacojn. Ĝi estis destrojero de la sama speco kiel la ŝhipo al kiu mi iros.

Estis interese. Mi estis je du aliaj destrojeroj, sed je tiuj okazoj mi ankoraŭ ne sciis kio estis miaj ordonoj. Sed nun ĉar mi scias kien mi iros, la vizito havis sentumon de tujeco kiu mi ne antaŭ havis. Subite, ĝi estis la speco de ŝhip kiu estos mia hejmo.

Mi devas konfesi sentumon de dubo. Ĝi estas militŝhipo do ĝi estas tre granda komparita kun, diru, velboato aŭ motorjakto, sed ĝi ankoraŭ sentis malgranda kaj enferma. Mi ne havas problemon kun klostrofobio, do mi scias ke tiu ne estos malfacilo...la vera nekonato estas la ŝiponaro, la homoj kun kiuj mi laboros. Mi havis kontakton kun du homoj sur mia ŝipo kaj ili estas tre aplombaj, sed kio pri la aliaj? El tie venas mia antaŭtimo, mi kredas.

Tamen, mi kredas ĝi estos multe da amuzo. Klasano kieligis la ŝhipo kiel "laboro kaj ĝangalgimo" kaj ĝi estas bona priskribo -- se oni ŝatas grimpi kaj esplori neposible komplikitajn spacojn (kaj mi ja ŝatas ilin), destrojero estas bona por oni. Ĉiu estas tiel ŝtopita de
materialo ke bezonos multe da tempo por lerni ĉiun kaj ĝi estos tre bona por mi -- dum mi lernas, mi interesiĝas.

Sabaton mi iris al pafadklaso. Mi timas ke mi faris sufiĉe malbone kaj estis tre frustrita kaj malhelpita kaj -- por milione malbonigi -- mi finigis per plori. Mi kredes ke tiu estis igita per la fakto, ke mi manĝis tre sukeritan, grasan pastoringon. Ne ridu aŭ kredu ke mi provas malgrandigi emocian mankon -- sukero vere drame efikas mian humoron. Kaj mi tre malfeliĉiĝis ĉar mi tre malfeliĉiĝis. Ĝi finis kiel tre terura mateno. Sed mi devas konfesi ke Mario Lazoya (la instruisto) havis bonajn aferojn por diskuti kaj mi ja lernis ion: li parolis pri perfektigi la bazan procezo de rektliniigi pafon, kaj tiam praktiki tion ĝis ĝi okazas senpense. Sed la grava afero estas, perfekti la bazojn (teno, ellasilorego, la rektliniigo de la celiloj, k.t.p.) -- "perfekta praktikado perfektigas", li diris. Bone.

Hodiaŭ matene mi iris al la Malsato Projekto post paŭzo de tri semajnoj. Estis bone vidi ĉiuj de la homoj de la Malsato Projekto -- ambaŭ volontuloj kaj klientoj. Mi kredas, ni manĝigis eble 700 aŭ 800 homojn hodiaŭ. Ĝi estas malfacila laboro sed ĝi tre plaĉas al mi. Mi estis "kuristo" hodiaŭ, signife mi ĉirkaŭkuris malantaŭ la servlinio kaj certigis pri la provizado de la manĝaĵo (sandviĉoj, desertoj, supo, krakenoj). Mi ankaŭ tranĉis sandviĉojn kaj eltrovis ke kiam la pano estas freŝa, estas tre malfecile por samtempe tranĉi stakon de kvin arakidbuteraj-kaj-ĵeleaj sandviĉoj.

Parolante de la manĝaĵo, mi finfine provis ĉi tiun italon ŝokoladpanon de Con Pane. Ĝi estas bongustega -- ĝi gustis kiel tritikpano kun Nutella. Mi unue havis Nutella kiam mi loĝis en germanujo kiel interŝanĝstudento. Mi tre ĝojas ĉar Nutella nun estas havebla en usono.

Mi intencis kuratinĝis miajn epoŝtojn, sed la taglibro bezonis tro multe da tempo hodiaŭ vespere. Pardonu mi, miaj karaj skribamikoj -- mi skribos al vi ĉiuj morgaŭ!

Nu, mi havis longan poŝton, sed mia ligilo mortiĝis kaj mi perdis la tutan aferon. Verŝajne besten; ĝi estis tro plora. Ne estas bona tago, sed mi estas feliĉa por la rekomenco de la klasoj. Mi denove solecas kaj doloras. Mi esperas, ĝi haltu.

Mi estas laca; mi iros al la lito kaj legas iomete kaj eble mi morgaŭ havas plu por skibi. Tro malbone ke mi ne havas kuketon: "Havu kuketon. Mi promesas ke je baldaŭ je vi finos ĝin, vi sentis vin rekta kiel pluvo."

Mi aldonis kelkajn ligojn hodiaŭ -- ligoj al la mirinda Esperanta Retradio, kiu oni povas aŭdi kronikitajn radioprogramojn el Pollando; al PvP (unu el mia plej preferataj anglaj ret-bildstrioj, kaj ligo al "La Tage Instrukco de Sgt. Stryker", kiun mi hazarde trovis en la "lastatempe ĝisdatita" parto de la Blogger Ĉefpaĝo. Bonega blogo! Nun mi iras prepari sin por gardstaroj. Ĝis pli antaŭ!

Kvankam mi povis eldormi se mi volis, mi eliri el la lito je la 5-an cxi tiun matenon. Kaj estis bona afero: je matenmanĝo mi renkontis amikon kiu revenis de forlaso. Li estas aliaj komputilo-giko kaj helpos min akiri kopion de Paintshop Pro, kio estas mirinda ĉar mi ne povas elŝuti ĝin uzante la aĉa telefonlinio en la kazerno. Mi provis trifoje hodiaŭ akiri Eudora Pro, kia koŝmaro. NENIEL mi daŭrigas konektaĵon sufiĉe longe por elŝuti 6 megoj de substanco. Mi estas bonŝanca se mi povas resti konektita dum 10 minutoj je foje.

Mi decidis fari la marŝon al Kun Pano denove hodiaŭ kaj ili estis malfermitaj (ŭaŭ!), do mi aĉetis la acidpaston kaj ankaŭ panbulon de la itala ŝokoladpano. Tiomon por iuj deziroj pri redukti karbonhidratojn. Mi ne povas ne fari -- ili estas tiel bongustaj! Mi pagos lundon kiam Devigaj Ekcerzicoj rekomencos. Jes, mi tempege maldiligentis dum la pasintaj du semajnon; mi povas ankoraŭ senti la doloron...

Mi kredas ke mi marŝos almenaŭ du mejlojn sole ĉiun semajnfinon se mi povas. Marŝi sole estas tre bona por pensi -- mi ne scias tion, kio estas pri komputiloj, sed la momenton mi sidis antaŭ iu, ĉiuj kreaj pensoj elflugas de mia kapo. Mi kredas ke estas pro ĉiuj de la distraĵpoj ili donis al mi (Freecell, iu?), konsidere ke kiam oni promenas sole la ĉefa distraĵo estas ne esti surkurita de aŭtomobilistoj.

Mi pensiĝis pri paragrafo en "Fusiloj, Mikroboj, kaj Ŝtalo: la Fatoj de Homaraj Socioj" de Jared Diamond. Ĝi estas en ĉapitro en kiu li klarigas la evolueco de la skribita lingvo, ĝiaj sekvoj, kaj kial skribita lingvoj aŭ evoluis en aŭ estis transportitaj en aliajn lokojn sur la globo pli rapida en kelkaj lokoj ol aliaj. Li skribas:

Inventi skribadan sistemon komenclinie devis esti nekompareble plu malfacila ol prunti aŭ adapti iun. La unuaj skribistoj devis decidi bazajn principiojn kiun ni nune senplue akcepti. Exemple, ili devis kalkuli kiel malkombini kontinuan eldiraĵon en paroladajn elementojn, senkonsidere de ĉu tiuj elementoj estis prenita kiel vortoj, silaboj, aŭ fonemoj. Ili devis lerni rekoni la saman sonon aŭ paroladan elementon tra ĉiuj de niaj normalaj variadoj de parolada volumeno, tonalto, rapido, emfazo, frazgrupado, kaj individuaj idiosinkrazioj de prononcado. Ili devis decidi ke skribanta sistemo devus ignori ĉiun de tia variado. Tiam ili devis elpensi metodojn por figuri sonojn per simboloj.

Dum mi promenis, mi havis rekonteton kuranta en mia kapo pri persono, kiu iros antaŭen en la tempo por instrui antaŭkleran socion pri skribado. Estis tre kial la sceno en "Klano de la Kavernurso" en kiu Creb instruas Ayla pri la abstrakta pensado bezonata por nombri objektojn. Oni devus ebli pensanti pri afero ne kiel senmetafora individualo, sed kiel abstrakta elemento -- "kvar arboj" estas tre malfacila koncepto por majstrigi de iu kiu pensas pri ĉiu arbo kiel unika individuo kaj kiu ne kutimas pensadi pri unika individuo kiel unu arbo de multaj de arboj. Tamen, en mia rekonteto, la karakuro havis veram problemon por instrui la personon ke en la skribado, oni eksedzigas la sono de vorto de la emocio aŭ esprimo de la persono kiu diras ĝin. Oni devas fari ĉi tion, ĉar alie aferoj iĝas tro damninda komplika. Sed la indiĝeno koncernis pri la perdo de la situacio tiel prezentita. Kiel povus oni skribi, ekzemple, kion iu dirus krom se oni ankaŭ subskribus kiel ili dirus ĝin? De ĉiuje, ĝi pensigis min pri ridenjoj.

Ŝajnas al mi -- kaj ĉi tio estas nur hipotezo -- ke la unuaj ekzemploj de skribado estis faritaj por kontadaj aŭ komercaj aferoj. Estis egale se iu estis malfaĉila kun oni kiam li pagis onin por fojno -- Estis nur grave ke oni havis x pluajn monerojn ol oni havis antaŭe, kaj x malpluajn pakegojn da fojno. Je tempe kiam homoj komencis skribi rekontojn -- en kiuj iĝas tre grava kiu homoj sentas sin ankaŭe kion vi diras -- la skribita lingvo estis solidigita kaj normigita al la punkto al kiu estis neebla meti literojn aŭ signojn enen por komuniki aferojn kiel tonalto, rapido, emocio, kaj tiel plu. Ni do havas metodojn por komuniki emfazon, tamen -- kiel mia uzado de la kursivo ĉi tie, aŭ per mixaĵo de kursivo kaj ĈIUJ MAJUSKLOJ, kiu estas tiel asocita kun volumeno tiel KIAM HOMOJ TAJPAS EN ĈIUJ MAJUSKLOJ KE APERAS KE ILI KRIEGAS. Kiel ĉu estus eble elpensi ensemblon de signoj, kiel vokalmodifoj aŭ supersignoj, kiuj ankaŭ komunikas emocion? Sed ŝajnas al mi ke homoj faras ĉi tion sen aldonaj simboloj; ili uzas ridenjojn. :)

E-poŝtoj kaj aliaj modoj de komunikado sur la Reto estas tiel tuja, neformala, kaj tiel vertempe, ke homoj efektive komencas evolui simbolojn kiuj komunikas emocion. Certe, ili estas limititaj, sed mi opinias ke estas tre interese, ke estas okazanta. Estas certe bezonas multe malpli klopodon ol kunmeti frazojn kiuj uzas nuancon por komuniki tion, kion sentis homo -- ne nur ĉi tio, sed estas malpli facile por miskompreni ke iu feliĉas kiam oni vidas la ridenjon. Ankaŭe, homoj kiu ne parolas la lingvo havas pli feliĉan tempon por kompreni tion, kio oni sentis. Kaj kvankam mi tre ŝatas nuancon, mi opinias ke tio estas vere bona .

Dum mi ĉirkaŭvagis pensi pri tiujn aferojn, mi preterpasis Subway sandviĉbutiko. Ili ankoraŭ havis iliajn viktorianajn desegnaĵon sur la muro, multe de kiu montras pneŭmatikajn subvojan sistemojn. Do kial kompleta nekonsekvencaĵo de tio pri kio mi estis parolinta, ĉi tie estas bona ligo al la historio de la Beaĉ Pneŭmatika Transiro (en Nov-Jorko): http://www.multimania.com/fdelaitre/Beach.htm. Amuzigu vin!

Je Dio -- ĉu tiu virino parolas la esperantan aŭ glutas ĝin?

Mi estas leganta kelkajn el la "notindaj blogoj" sur la Blogger ĉefpaĝo kaj ili iome scivoligas min kial al Inferno mi faras ĉi tion. Kial interesiĝus iu ajn pri ĉi tiu revuo, alie la fakto, ke ĝi estas farita en la esperanta? Mi konfuzas antaŭen. Krome, se aliaj homoj ne interesiĝus en ĝi, mi certas ke antaŭe mi interesiĝos kiam mi ne povas memori kion okazis en mia kapo je proksime tiam.

James sendis al mi la URL al Jesuo de la Semajno. Mi ne estas certa ĉu ĝi estas serioza aŭ humoriga; mi celas, ĝi estas humoriga, sed mi ne scias ĉu ĝi intencas laŭdi aŭ moki Jesuon (eble ĝi faras ambaŭ). Mi devas scivoli pri la speco de epoŝto kiun ĝiaj verkistoj ricevi -- mi imagas ke homoj je ambaŭaj flankoj de la amo/malamo de la laŭdu-Jesuon-fenomeno verŝajne koloriĝas pri la loko, kredantaj ke ĝi provizas la malan opinion...ĝi ŝajnas verkita de New Times; laŭ ilia ttt-paĝo ili estas eldonistoj de nomero de "alternativaj novaĵsemajnumoj". Bona artikolo pri Miss Cleo, aŭ, prefere, pri la kompanio kiu direktas la Miss Cleo operacion, sed mi ne povas diri, ke io ajn en la artikolo entute suprisigis min . Estas eto en tie kiu konsternis (kvankam ne suprizis) min: iuj homoj plendis al iliaj prokuroroj ke ili fakte atendis paroli kun Miss Cleo ŝi mem...

Mi legis artikolon sur la JREF loko kaj James Randi havis ĉi tion por diri:

Fraptane tra TV-kanaloj Novjartagon, mi trovis miajn atedecojn ambaŭ plenumajn kaj frakasajn. Je CBS, ambaŭ John Rennie de Scienca Usona Gazeto, kaj Bill Nye "la Scienculo," estis intervjuitaj pri la futuro de scienco kaj tekniko, kaj inter ili ili donis klaran, simpligitan, opinion pri miniettekniko kaj aliaj validaj kaj sorĉataj aspektoj de tiu, kiu estas verŝajne venonta en niajn vivojn je la sekvantajn malmulte da jardekojn.

Li daŭras paroli pri vidi psikistojn je reta TV (ili estas ĉefaĵoj de la FOX familio de kanaloj) regalitajn kvazaŭ ili estus iuj ajn ekstere totalaj ŝercoj. Sed la parto kiu kaptis min estis la parolado pri miniettekniko. Miniettekniko ampleksas la medion de unu el de miaj plej preferataj libroj, "La Diamanepoko", de Neal Stephenson. Li pentras tre klaran, praktikan bildon de mondo funkcanta per la uzado de miniettekniko tiel malmultekosta ke ĝi estas enkorpigita en preskaŭ ĉiun faceton de la vivo. Kaj ŝajnas tute kredeble. Klare ĉi tio estas io, kiu varŝajne ne okazos ĝis poste longa tempo, sed la precize ideo pri esti vivanta kiam miniettekniko ekuzadiĝos estas ambaŭ ekcitanta kaj teruranta. Imagu kio okazus se iu mekanikus minieton kies celo estus eniri en la sangfluojn de vivantaj estaĵoj -- eble spuranta de malsekeco, temperaturo kaj/aŭ pulso -- kaj tiam krei vezikon de, diru, oksigeno. Kaj supozu ĝi povus sin repliki kaj farus tion nekontroleble, kaj supozu se aliaj ne povus sufiĉtempe krei minieton por ĝin subĉasi kaj mortigi. Mi ne kredas ke miniettekniko estos la fino de la mondo, sed por ĉiu mirinda uzado por la tekniko, pri mi povas diveni, mi povas diveni dek pli-malpli metodojn por uzi ĝin por vere aĉe disponi de homoj.

Tio, kiun mi esperas, estas ke kiam estos la tempo por minietteknikaj muntiloj esti praktike faritaj, ke mondlarĝa Etiketo por evolueco estos kreatita. Kaj, espere, plene obeigos. Mi povas vidi etiketa ento dunganta de kontraŭrimedaj mekanikistoj...ŭaŭ, estos tuta nova mondo.

Estis bonan posttagmezon -- mi faris amason de laboro je ĉi tiu revuo. Mi nun havas eksurantan paĝon sub "pri mi" dekstre. Sed mia esperoj estis trompitaj: post la du mejla promeno al "Kun Pano", mi altrovis ke ili estis fermitaj! La kafejo estis fermita je la 1-an, 2-an, kaj 3-an. Suferiĝoj! Tiel mi marŝis al "Vons" kaj aĉetis panon tie anstataŭ.

Estas tre bona, kiel mi povas pasigi tiom da tempo dum faranta TTT-paĝojn. Sed mi ne faris ion ajn alian. Mi eĉ ne vidis la novaĵojn. Mi kredis ke mi iros legi CNN kaj eble rigardos plu da "Incubus". Ĝi estas terura filmo, sed la rekonto ne estas tiel malbona -- sukubo provas delogi puran, bonan viron ĉar ŝi volas konteston. Kompreneble ŝi amasiĝas lin...la filmo estas farita en Esperanto -- heh, oni devas aŭdi la akcenton de la "fratina sukubo" por kredi ĝin. Bona humuro!

Ĵaudo.

Nu. Mia du gardstaroj estas faritaj, kaj tiel finas mia devtago. Post unu horo helpante en la oficejo, mi kaj miaj studentaj kolegoj estis liberigitaj, kaj mi havas la reston de la tago por mi mem.

Mi ĵus finigis ankoraŭ unu leteron al mia amiko en Argentino. Mi kredas ke mia Esperanto ne estas tiel malbona kiel antaŭe -- praktiku, praktiku, praktiku!

Mi estas pensanta pri Steve, mia armea amiko, denove. Mi scivolas kiel faras aferoj en Korea nune, kie li estas. Bedaŭrinde ni ne plu kunparolas, sed mi imagas ke povas esti frustranta sidi en Korea kiam aliaj Ranger-oj estas en Afganlando. Mi estas ankaŭ frustrita de tempo ol tempo; mi volas partpreni, mi volas helpi. Baldaŭe.

Laboranto je tiu cxi paĝo daŭras. Sed nune mi kredas, mi iros al "Con Pane" (Kun Pano), kafejo nemalproksima. Li havas la plej bonan panon, kiun mi iam manĝis. Ĉu vi iam estas en Point Loma en San Diego, iru al vojnodo de Rosecrans- kaj Can~on-stratoj kaj vizitu Con Pane. La pano estas nekredebla kaj iliaj sandviĉoj estas bongustegaj. Ĥalla-pano je vendredo; itala ŝokoladpano je sabato -- Ho! Mi malsatigas min mem! Tempon por iri!

Nu, mi kompletigis mian novan desegnaĵon. Amuziĝu! Nun mi iras al la lito.

Bonvenu al mia nova revuo, loko de eble tage spektaklo de mia teruraj esperantaj lertoj!

Hodiaŭ: estas mia devtago kaj ĉar la plejo de nia homoj ankoraŭ estas for per feria laso, la resto de ni devas stari duoblajn gardostarojn. Tio ne ĝenis min, tamen; mi marŝos cirkaŭ la baso kun alia suboficero dum ok horoj en du kvar horaj partoj -- estos bona eksercizo.

Mi nun havas kelkajn e-poŝtajn korespondojn, kaj unu el ili estas el Argentino. Mi faras al li zorgojn; tage mi legas pri la ekonomiajn problemojn kiun tiu lando havas kaj mi esperas ke la tuta lando ne falos en senregeca ĥaoso. Sopire, mi esperas ke en tiaj situacioj homo kuntirus kaj regardus por ili mem, sed la historio montris ke ci tiam estas kiam landoj iĝas landoj kiuj konsistas de miliono de individuoj kaj malgrandaj familioj, ĉiuj malamikas unu al aliajn. Kaj tiel mi maltrankviliĝas.

Ankaŭ, nature, mi devas scivoli pri "la milito kontraŭ terorismo". Mi estas ano de la usona mararmeo kaj mi subtenas la ideon -- minaco estas identiĝanta kaj la minaco devas esti formoviĝanta -- sed mi scivolas kiomlonge daŭros kaj kien la klopodo tenos vin. Kiel afektos ni la homojn de la mondo? Ĉu ni faras la mondon pli bona? Mi do kredas -- mi do esperas. Mi esperas ke ni povas formovigos la minacon sen fari tro multe da malutilo al senkulpuloj, kaj sen perdos la kreajn, unikajn, mirindajn, brilantajn partojn de la landoj kiuj nun estas nia kontraŭuloj. La mondo devus esti pli bona, sed tio ne signifas ke ĝi estas pli sama.

Nu. Estas sufiĉa por nun. Plu antaŭe!