Denove jehejma

Mi nun ĝuas ferion for de la ŝipo. Estas tiom mirinda, denove esti en Columbuso kun miaj gepatroj kaj geamikoj!

Sed por la unua fojo post longa tempo, mi sentis iomete da manko por la ŝipo. Dum nia lasta vojaĝo, io estis malsama pri la ŝiparo. Ni ne estis, kiel mi diris al amikino surŝipe, "kiel sako de malsekaj, koloraj katoj." Eble, ĵus eble, ni iĝas ion pli simila al familio.

Mi freŝe kvalifikis je la 25 mm kanono -- mi eblis pafi ĝin antaŭan semajnon. Kia fusilo! Ĝi havas 10,000 funtojn de repuŝo kaj atingpovon de ĉirkaŭ 1.5 mejloj. Unu el la aferoj kiun mi amas pri la mararmeo estas la poveco, uzi grandajn, povajn fusilojn. Mi amas explodigi aĵojn.

En aliaj novaĵoj, Eriko kaj mi rompiĝis (ne plu estas amantoj). A, bone. Mi kredas, mi ne estis kreita por amo. Mi estas kreita por fusiloj!

Raporto

Raporto de Joshua L. Chamberlain, Dudeka Infanterio de Ŝtato "Maine". Kampajno de Gettysburg
O.R.--SERIO I--VOLUMO XXVII/1 [S# 43]

KAMPARO APUD EMMITSBURG,
6a julio, 1863.

Leŭt. GEORGE B. HERENDEEN,
A. A. A. G., Tria Brig., Unua Div., Kvina Armea Gvardio.

SINJORO: Per obeemeco al la demando de la kolonelo komandante la brigadon, mi havas la honoron aldoni iom detalitan raporton de la operacioj de la Dekdua Reĝimento de Volontuloj de Ŝtato "Maine" dum la batalo de Gettysburg, je la dua kaj tria momento.

Agantis kiel la antaŭa gvardo, necesiĝite per la proksimo de la kavalerio de la malamiko, pro la marŝo de la posta tago, mia komandaro alvenite al Hanover, Pennsilvania ŝtato, ĵus antaŭ la sunsubiro de tiu tago, estis multe eluzita, kaj perdis neniun tempon pretiĝis por atendita tendaro. Porcioj estis apenaŭ disdonitaj, kaj la viroj ĉirkaŭe pretigante verspermanĝon, kiam onidiroj ke la malamiko estis renkontiĝita tiun tagon apud Gettysburg sorbis ĉiun alian intereson, kaj tre baldaŭ venis ordonoj por marŝi tuj al Gettysburg.

Joshua L. Chamberlain; pentraĵo de mi

     Miaj viroj elmovis kun akuratemeco kaj animo eksterordinara, la huraojn kaj bonvolojn ili ricevis aldonitaj al ilia entuziasmo. Post unu horo aŭ du de dormo apud la vojflanko ĵus antaŭ tagiĝo, ni atingis la altojn sudokcidentaj de Gettysburg je ĉirkaŭ la 7a atm., 2a julio.

     Amasite unue kun la resto de la divizio sur la rekto de la vojo, ni estis movitaj multfoje pli malproksimen al la maldekstro. Kvankam atendante dum ĉiu momento ke oni metus ni en agon kaj tenus nin severe en linio de batalo, tamen la viroj eblis meti iom ripozon kaj fari la plej multon el iliaj porcioj.

     Iam apud la kvara, ptm, ekkanonado, je iom distanco al nia maldekstra kaj fronto, estis la signalo por subita kaj rapida movado de nia tuta divizio en la direkton de ĉi tiu fusilado, kiu varmiĝas dum ni aliris. Pasante malstrikta kamparo en la kava grundo en kiun iom da niaj fusilaroj sin poziciigis, nia brigado atingis la jupo de peco da arbaro, en kies pli malproksima rando estis peza eksigo de musketado, kaj kiam preskaŭ por iri antaŭen en lineon ni ricevis de Kolonelo Vincent, komandante la brigadon, ordonojn por movi maldekstren duobrapide, kiam ni prenis farman vojon transirantan trans Plum Run por gajni rudan montan spronon nomiĝas Granita Sprono, aŭ Malgranda Rondsupraĵo.

     La artilerio de la malamiko trovis atingopovon de nia kolumno dum ni grimpis la spronon, kaj la frakasado de la ŝeloj inter la rokoj kaj la arbarspuraĵoj igas nin pli sprite movi laŭ la rando. Unu aŭ du ŝeloj krevis en niajn vicojn. Pastante al la suda deklivo de Malgranda Rondsupraĵo, Kolonelo Vincent indikas al mi la grundon kiun mia reĝimento okupitos, informante min ke ĉi tiu estis la extrema maldekstro de nia ĝenerala linio, kaj ke oni atendis senesperan atakon por turni tiun pozicion, findirante per diri al mi ke mi "haltu la grundon je ĉiuj riskoj." Ĉi tiu estis la fina vorto kiun mi aŭdis de li.

Por komenci per firmigi mian dekstran, mi formis mian reĝimento sur la dekstro en linion, donante tian direkton al la linio kiel plej bone sekurigus la avandaĝon de la kruda, roka, peceme aborita grundo.

La linio frontis ĝenerale al pli remarkinda elaĵo sud-malokcidenta de la nia, kiu nomiĝas Sukra Pano, aŭ Rondsupraĵo. Inter ĉi tiu kaj mia pocizio intervenis glata kaj maldika kavo. Mia linio formita, mi tuj demetis Kompanion "B", Kapitano Morril komandante, por etendi de mia maldekstra flanko tra ĉi tiu kavo kiel linio de bataletistoj, kun direktoj por agi kiel la okazo elbe direktos, por malebligi suprizon sur mia malkaŝita flanko kaj malantaŭo.

La arteleria fusilado sur nia pocizio estis dumtempe konstanta kaj peza, sed mia formaro estis apenaŭ finita kiam la artelerio estis anstataŭigita per impteta atako sur la mezo de nia brigado al mia rekto, sed ĝi tre baldaŭ inkluzivis la rekto de mia reĝimento kaj laŭgrade etendis tra mia tuta fronto. La ago estis entute akra kaj je intimaj proksimoj.

Dum la meze de ĉi tiu, oficero de mia mezo informis al mi ke iu grava movo de la malamiko okazis apude lia fronto, preter la linio kun kiu ni estis enmaŝita. Muntante grandan rokon, mi eblis vidi konsiderindan korpon de la malamiko movante apud la flanko de la malantaŭo de ĝia linio enmaŝita, kaj pasante de la direkto de la piedo de Granda Rondsupraĵo tra la valo al la antaŭo de mia maldekstro. La proksima enmaŝito ne permisita al iu ajn ŝanĝo de fronto, mi tuj etendis mian reĝimento maldekstren, per teni intervalojn je la maldekstra flanko, kaj je la sama tempo "rifuzi" mian maldekstran flugilon, por ke ĝi estis preskaŭ je rektaj anguloj kun mia dekstra, do okupante eble duobon de la amplekso de nia ordinara fronto, iuj de la kompanioj almetitis en unopan vicon kiam la naturo de la grundo donis sufiĉan forton aŭ rifuĝejon. Miaj oficeroj kaj viroj komprenis dezirojn tiom bone ke ĉi tiu movado estis farita sub fusilado, la dekstra flugilo daŭrigante fusiladon, sen doni al la malamiko iun okazon por ekpreni aŭ eĉ suspekti ilian avantagxon. Sed ni ne estis momenton plu baldaŭ; la flankiĝanta kolumno de la malamiko atinginte ilian deziritan direkton, krevis sur mia maldekstro, kie ili evidente atendis negarditan flankon, kun granda demonstro.

Ni malfermitas viglan fusilado je proksima atingopovo, kiu estis tiom subita kaj efektiva ke ili baldaŭ falis malantaŭen tra la rokoj kaj malaltaj arbaroj en la valo, nur al reekkrevi denove kun krio, kaj rapide almarŝis, eksigante dum ili venis. Ili puŝis ĝis al inter dekduo da jardoj de ni antaŭ la terura efektiveco de nia fusilado devigis ilin al rompiĝi kaj preni rifuĝejon.

Ili renovigis la atakon sur nia tuta fronto, kaj dum horo la batalo estis severa. Rodoj de la malamiko rompis tra nia linio en multaj lokoj, kaj la batalo estis laŭvorte mano-je-mano. La rondo de la batalo rolis malantaŭen kaj antaŭen kiel ondo. La mortitoj kaj vunditoj estis nun en nia antaŭo kaj tiam en nia malantaŭo. Perfortita de nia pocizio, ni senespere reakiris ĝin, kaj puŝis la malamikon suben al la piedo de la deklivo. La intervaloj de la lukto estis prenita por forigas niajn vunditojn (kaj tiujn de la malamiko ankaŭ), por kolekti municion de la kartoĉo-skatoloj de diseblita amiko aŭ malamiko sur la tereno, kaj por sekuri pli bonajn musketojn ol la Enfield-oj, kiujn ni altrovis ne bone daŭris dum servo. Krudaj refuĝejoj estis surĵetaj el la nefiksitaj rokoj kiuj kovris la grundon.

Kapitano Woodward, komandante la Okdek-dua Voluntuloj de la Ŝtato Pennsylvania, sur mia dekstro, brave daŭrigante sian batalon, juĝeme kaj kun kora kunlaboreco faris liajn movadojn konformate al miaj necesecoj, por ke mia dekstro je neniun tempo estis malfermita al flanka atako.

La malamiko ŝajnis kolektinte ĉiujn iliajn energiojn por ilia fina atako. Ni faris nian maldikan linion en tiom bonan formon kiom eblas, kiam forta forteco aperis el la malgrandiĝa arbaro en la valo, tiom bone kiom mi povis juĝi, en du linioj per eĉelono sur la dekstro, kaj, malferminte pezan fusiladon, la unua linio alvenis kvazaŭ ili celis balai ĉiun antaŭen de ili. Ni malfermitis ĉe ili tiom bone kiom ni povis kun nia rara municio ektenita de sur la tereno.

Ne ŝajnis ebla por rezisti alian ŝokon kiel cxi tiu alvenante. Nia perdoj estis severaj. Duono de mia maldekstran flugilo falis, kaj triono de mia reĝimento kuŝis ĵus malantaŭ de ni, morta aŭ tre vundita. Je ĉi tiu momento mia anksieco estis plibonigita per granda muĝo de musketado en mia malantaŭo, sur la pli malproksima aŭ norda diklevo de Malgranda Rondsupraĵo, evidente sur la flanko de la regulara brigado, kiu estis apoganta la baterion Hazlett sur la rando malantaŭe de ni. La kugloj de ĉi tiu atako ekfrapis en mian maldekstran malantaŭon, kaj mi timis ke la malamiko eble preskaŭ ĉirkaŭis la Malgranda Rondsupraĵo, kaj nur senespera ŝanco restis por ni. Mia municio estis baldaŭ elĉerpita. Miaj viroj fusilis ilian lastan pafon kaj preparis sin por "enbastonigi" iliajn musketojn.

Estis devegita por ataki antaŭ ni estis atakita per ĉi tiu superŝuta forteco en mano-je-mana batalo, kiun ni ne varŝajne povis rezisti aŭ survivi. Je tiu krizo, mi ordonis la bajoneton. La vorto estis sufiĉa. Ĝi kuris kiel fajro laŭ la linio, de viro al viro, kaj leviĝis al krio, kun kiu ili impetis sur la malamiko, nun ne 30 jardojn for. La efekto estis supriza; multaj el la unua linio de la malamilo subĵetis iliajn armilojn kaj kapitulacis. Oficero pafis sian pisolon al mia kapo kun unu mano, dum li donis al mi lian glavon kun la alia. Tenante fikse je nia dekstro, kaj svingiĝante antaŭen je nia maldekstro, ni faris etenditan "dekstran radon", antaŭe de kiu la dua linio de la malamiko rompis kaj malantaŭen falis, batalante de arbaro al arbaro, multaj kaptitaj, ĝis ni balais la valon kaj klarigis la fronto de preskaŭ nia tuta brigado.

Dume Kapitano Morril kun liaj bataletistoj (forsenditaj el mia maldekstran flanko), kun iu dekduo aŭ dekkvino el la Usona Akropafuloj kiu metis sin sub lia direkto, falis sur la malamiko dum ili rompis, kaj per liaj demonstroj, kaj ankaŭ lia bondirektita fusilado, aldonis multon al la efekto de la ŝarĝo.

Tiel klarinte la valon kaj forpelinte la malamikon supren sur la malokcidenta deklivo de la Granda Rondsupraĵo, ne dezirante por tiom for elpremi por hazardi la grundon mi tenu per lasi ĝin malfermita al subita impeto de la malamiko, mi sukcesis (kvankam kun iom peno por halti miajn virojn, kiuj deklaris ke ili estis "sur la vojo al Riĉmondo") bonordigi la reĝimenton kaj reatingi nian originalan pozicon.

Kvar cent malliberuloj, inkluzivitaj de du terenaj kaj pluraj liniaj oficeroj, estis senditaj al la malantaŭo. Ili ĉefe estis de la Dekkvina kaj Kvardek-sepa Reĝimentoj de Alabama-Ŝtato, kun iuj de la Kvara kaj Kvina "Texas". Cent kaj kvindek de la malamiko estis trovitaj mordaj kaj vunditaj en nia fronto.

Duonlumon, Kolonelo Rice informis al mi pri la falo de Kolonelo Vincent, kiu returnis la komando de la brigado al li, kaj ke Kolonelo Fisher alvenis kun brigado por nia apogo. Ĉi tiuj trupoj estis amasitaj en nia malantaŭo. Estis la kompreno, kiel Kolonelo Rice informis al mi, ke la brigado de Kolonelo Fisher almarŝu kaj ektenu la malokcidentan deklivon de Granda Rondsupraĵo, kien la malamiko ĵus antaŭe estis forpelita. Sed, post konsiderinda daŭro, ĉi tiu intenco iel ne estis elportita al faro.

Ni estis nerveta ke se la malamiko estis permisita al plifortigi sin en tiu pozicio, li havus grandan avantaĝon al renovigi la atakon kontraŭ ni je taglumo aŭ antaŭe. Kolonelo Rice tiam direktis min fari la movon por ekteni tiun randon.

Nun estis la 9-a, ptm. Sen atendi por ricevi municion, sed fidante parte al la vere situacio de ne videbligi nian movon aŭ nian malgrandan fronton per pafi, kaj kun bajonetoj fiksitaj, la eta plenmano de 200 viroj premis supren al la monta deklivo en tre elstreĉita ordo, kiel devigis la kruta kaj krudrandita surfaco de la grundo. Ni aŭdis rotojn de la malamiko maksukcesi antaŭe de ni, kaj, kiam apud la rando, ni trafis verŝita kaj necerta fusilado, kiu kaŭzis al ni la grandan perdon de la brava Leŭtenanto Linscott, kiu falis, morteme vundita. En la silenta alveno en la tenebro ni ekgrimpis 25 malliberulojn, inter ili staboficero de Generalo [E.M.] Law, komandante la brigadon direkte kontraŭa al ni dum la batalo. Atingi la randon, kaj skoltante la grundon, mi metis la virojn en fortan pozicion inter la rokoj, kaj informis al Kolonelo Rice, demandante ankaŭ municion kaj iun apogon al nia dekstro, kiu estis tre apuda de la malamiko, ilia movo kaj vortoj eĉ nun klare aŭdate de ni.

Iu konfuzo baldaŭ poste rezultis el la klopodo de iu reĝimento de la brigado de Kolonel Fisher por veni al nia apogo. Ni trovis arbara vojo supren sur la monto, kiu alportis ilin sur mia dekstra flanko, kaj ankaŭ proksimen al la malamiko, amisita iom malsupre. Aŭdante ilian alvenon, kaj kredante movon el tiu loko povis nur esti de la malamiko, mi faris disponon por ricevi ilin kiel tia. En la konfuzo kiu ĉeestis la klopodo por formi en apogo de mia dekstro, la malamiko malfermis viglan fusiladon, kiu diskunigis miajn klopodon al formi ilin kaj diskorigis la apogojn mem, do mi vidis nenion plu de ili tiun nokton.

Spurante iom nesekura en ĉi tiu soligita pozicio, mi sendis por la Okdek-tria "Pennsylvania", kiu venis rapide, sekvita per la Dekkvar-kvara "New York", kaj, vidinte ilin bone postenitaj, mi sendis fortan gardaron al la fronto, kun instrukciojn por raporti al mi ĉiun duon-horon dum la nokto, kaj permisis la restaĵon de miaj viroj dormi sur iliaj armiloj.

Je iu tempo ĉirkaŭ meznokto, du reĝimentoj de la brigado de Kolonel Fisher venis sur la monton preter mia maldekstro, kaj tenis pozicion apud la supraĵo; sed tial la malamiko ne minacis el tiu direkto, mi faris neniun klopodon por kuniĝi kun ili.

Ni iris en la batalon kun 386, ĉiuj diritaj--358 fusiloj. Ĉiu pioniro kaj muzikisto kiu povis porti musketon iris en la vicojn. Eĉ la malsanuloj kaj pied-doloriĝuloj, kiuj ne povis plenumi dum la marŝo, alvenis tiom baldaŭ kiom ili povis trovi iliajn reĝimentojn, kaj prenis iliajn lokojn en la linioj de batalo, dum ĝi ja estis batalo. Iu malliberuloj kiujn mi havis garditaj, sub kondamno de juĝejo milita, mi devis meti en la batalo, kaj ili suferi ilian parton bone, por kiu mi rekomendos komutecon de ilia kondamno.

La perdo, tiom tute kiom mi povas konstati, estas 136--30 de kiu estis morditaj, kaj inter la vunditoj esta multaj mortemaj.

Kapitano Billings, Leŭtenanto Kendall, kaj Leŭtenanto Linscott estas oficeroj kies perdon ni profunde funebras--efektivaj soldatoj, kaj puraj kaj alt-mensitaj viroj.

En tia enmasxo estis multaj okazaĵoj de heroismo kaj nobla karaktero kiuj devus havi placon eĉ en oficiala raporto; sed, per la nuna situacio, ni ne eblas fari justecon al ili. Mi ja diras pri tiu reĝimento ke la decideco, kuraĝo, kaj heroa forteco kiuj iĝigas nin kontraŭstari tiom eksterordinara de atako feliĉe gvidis al tiom videbla rezulto ke ili sekure fidos al historio por arkivi iliajn meritojn.

Ĉirkaŭ tagmeze je la 3a de julio, ni estis retirita, kaj formis sur la dekstro de la brigado, en la antaŭa rando de peco de arbaro apud la maldekstra mezo de nia ĉefa linio de batalo, kie ni estis tenita en preteco por apogi niajn trupojn, tiam ricevante la severan atakon de la posttagmezo de tiu tago.

Je la 4a, ni faris skoltecon al la antaŭon, por konstati la movado de la malamiko, sed trovinte ke ili retiris, almenaŭ preter la Run de Willoughby, ni revenis al Malgrandan Rondsupraĵon, kie ni enterigis nian mortulojn en la loko kie ni kuŝigis ilin dum la batalo, markante ĉiun tombon per kaptabulo farita el municiaj skatoloj, kun ĉiu namo de la morta soldato ĉizita sur ĝi. Ni ankaŭ enterigis 50 de la mortuloj de la malamiko antaŭe de nia pozicio de la 2a julio. Ni tiam atentis al niaj vunduloj, kiujn mi tenis la respondecon por meti en la domoj de civitanoj en la apudaĵo de Malgranda Rondsupraĵo, kaj, je la mateno de la 5a, ni altenis nian marŝon sur la vojo de Emmitsburg.

Mi havas la honoron esti, via obeema servulo,
JOSHUA L. CHAMBERLAIN, Kolonelo,
Komandante Dekdua Voluntuloj de "Maine"

Ĉi tiun raporton mi trovis angla ĉi tie.

Centajn Bedaŭrojn!

Mi freŝe eltrovis, ke la komentsistemo, kiun mi uzas por ĉi tiu paĝo, ŝanĝiĝis. Mi devis ŝanĝi la kodon sur la paĝo -- ĉi tio estas kial la sistemo ne funkciis sur la paĝo dum ĉi tiuj pasantaj semajnoj. Sed mi ja sukcese ŝanĝi la kodon kaj nun la sistemo ŝajnas perfekte funkcanta. Se oni havas problemojn, mi petas oni e-poŝtu min kaj mi klopodos ripari ĝin.

Paranteze, la komentsistemo estas bonega sistemo kaj estas havebla en Esperanto. Esploru ĝin!

Bonan Ideon, Ĝejko!

Hieraŭ mi iris al kinejo kun mia patrino kaj du amikoj de ŝi -- Ĝejko kaj lia patrino, Karola. Ĝejko freŝe feris lian nasktagon, kaj por donaco, mia patrino donis li al kinejo. Li volis iri al la Drekselo Okcidenta, mirinda loka filmteatro kiu estas konanta per nekutimaj filmoj (artaj filmoj, pleje). Kaj li elektis vidi "Litersorĉiiten" (la plej bonan elangligon mi povis fari el "Spellbound").

La filmo estis bonega! Mi malamas vidi konkursojn de literumi per televido -- mi iĝas tiom maltrankvila, rodante la ungojn, la koro batante -- estas du aferoj en la mondo kiuj vere timigas min: aŭdioekzamoj kaj konkursojn de literumi. Mi ne certas kial. Sed mi tre enkurigas ĉiujn por vidi la filmo -- ĝi estas tre bone farita kaj sekvas la rakontojn de ok infanoj (kaj iliaj gepatroj) kiu iras al la nacia konkurso en Usono. Ĉiuj estas brilaj, fascinaj infanoj, kaj oni volas ke ĉiuj venkos. La filmo estas amuza, ekscita, kaj interesa -- aparte, mi trovis tre interesa, kiel la konkurso mem inkluzivis multe suprizajn vortojn. Ekzemple: "yenta" -- ĝi estas jida vorto, kaj mi ne atendus aŭdi tiun vorton dum la konkurso, sed kiam mi pensis pri la afero, ĝi faras sencon ĉar la vorto ja nun estas regulare uzita en la angla lingvo. La filmo igas min konstati, kiel mi minimumigas la prunteprenadon de fremdaj vortoj en la anglan lingvon. Kaj kiom mirinda tio ja estas!

Ĵus Kion Ili Diras?

Usonaj amikoj: ĉu vi iam ajn scivolis, kion iliaj britaj amikoj diris? Ĉi tiam estas via ŝanco por altrovi! Esploru la Algla de la Uniĝinta Regno por la Usona Novulo kaj finfine lernu ĵus kion ili diras.

Mi amas ĉi tiun tetraĵon

Vestmorlando

O, se ni nun ĉi tie havus
Nur unu dek-centon de tiuj vir' en Anglujo
Kiuj faras neniun laboron hodiaŭ!

Reĝo Henrio la Kvina

Kio ‘stas li, kiu tiel dezir’?
Mi’ kuzo Vestmorland’? Ne, mi’ bel’ kuzo:
Se ni ‘stas signit’ por mort’, ni ‘stas sufiĉ'
Por far’ al nia lando perd’; kaj se por viv’
Ju malpli da vir’, des pli granda part’ de honoro.
Je la vol’ de Dio! Mi petas al vi, deziru ne unu viron plu.
Je Jov’, mi ne avidadas al or',
Nek zorg’ min kiu ja manĝas per mi’ kost’;
Soprigas min ne se viroj miajn vestojn alport’;
Tiaj eksteraj aferoj loĝ’ ne en mi’ deziroj:
Sed ĉu 'stas peko ja avidi al honoro,
Mi ‘stas la plej ofendanta animo vivant’.
Ne, kred’, mi’ kuz’, deziru ne viron de Anglujo:
Je la paco de Dio! Mi ne perdus tiom grand’ honoron
Tiun unu viro plu, mi pens’, dividus de mi
Dum la plej bon’ esperon mi havas. O, deziru ne unu plu!
Prefere proklamu, Vestmorlando, tra mi’ armeon,
Ke kiu havas neniun stomakon por ĉi tiu batalo,
Foriru li, lia pasporto farota
Kaj kronoj por konvojo metotaj en li’ monujo:
Ni ne mortu en la kompanio de tiu viro
Kiu timas sian kunecon por morti kun ni.
Ĉi tiu tag' nomiĝas la fest' de Krispiano:
Kiu postvivos ĉi tiun tagon, kaj sekuriros hejmen,
Staros pintpiedfingre kiam nomitos la tagon,
Kaj vekos sin je la nomo de Krispiano.
Kiu vivos ĉi tiun tag’, kaj vidos maljun’ agon,
Ĉiujare je la maldormo festinigos liajn najbar’
Kaj dir’ ‘Morgaŭ ‘stas Sankta Krispiano:’
Kaj tiam li senigos la manik’ kaj montros siajn cikatrojn.
Kaj dir’ “Ĉi tiujn vundojn mi havis je la tag’ de Krispiano.’
Maljunaj vir’ forgesas: kaj ĉiun forgesitos,
Sed li memoros kun avantaĝoj
Kiajn heroaĵojn li faris tion tag’: tiam estos niaj namoj
Konantaj en lia buŝo tiel jedomaj vortoj
Hario la reĝ’, Bedford’ kaj Ekseter’,
Varvik’ kaj Talboto, Salisburio kaj Gloster’,
Per la fluantaj tasoj freŝe memoritos.
Ĉi tiun rakonton instruas la bona viro al sia filo;
Kaj Krispan-Krispanio neniam postiros,
De ĉi tiu tag’ al la fin’ de la mond’,
Sed ni en ĝi memoritaj 'stos;
Ni malmult’, ni feliĉaj malmult’, ni band’ da fratoj;
Ĉar kiu hodiaŭ defalig’ sian sangon kun mi
Estos mia frato; se li ‘stas neniam tiom fia,
Ĉi tiu tag' ĝentiligos lian stat’:
Kaj ĝentilhomoj en Anlujo nune enlititaj
Kredos sin malvenitaj ke ni ne ‘stis ĉi tie,
Kaj opinios liajn virecojn malkost’ dum iu ajn dir’
Kiu batalis kun ni je la Tag’ de Sankt’ Krispiano.

Mia Patro

mia patro

Estas la Tago de Patroj hodiaŭ, do mi pensis mi skribus iomete pri mia patro. Mi kredas, estas tipa ke oni diras ke ties patro estas la plej bona patro en la mondo, sed mi diros ĝin tamen: mia patro estas la plej bona patro en la mondo.

Mia patro, la filo de Ĝinĝer kaj Jak Woods, estas asocia profesoro de la historio de teatro ĉe La Universitato de Ohio-Ŝtato kaj estas direktoro de la Instituto de Teatra Esplorado “Lawrence kaj Lee”. Ĝi estas unue kreita en 1951 kiel kolekto de mikrofilmo kaj aktualaj eldonitaj materialoj pri la historio de teatro, de mezepokaj tempoj ĝis la modernaj. Patro estis unue nomita kiel direktoro en 1979 kaj helpis evoluigi ĝin en unu el la plej gvidantaj loko por teatra esplorado en la mondo.

Mi vive memoras kiam la Instutito de Teatra Esplorado estis ĉambraro en Halo “Oxley”. Tiam estas en la malfruaj 70-oj kaj fruaj 80-oj kaj mia Patro prenis min al laboro kun li dum la someroj kiel malkosta infangardo. Mi klare memoras la odorojn: inko el la rubandoj de skribmaŝinoj, la stranga olea odoro de la mikrofilmo, kaj la odoro de maljuna papero. Ĝi estis bona loko por troviĝi kiel infano, aparte se oni interesiĝis pri legado, kiel mi estis. La Halo “Oxley”, kovrita per hedero kaj plenita per stranĝaj ĉambroj kaŝita malantaŭ aktoŝrankoj, ĉiam havis ie bonan anguleton por legi, kaj la kolekto mem havis iujn netajn aĵojn, tiaj modeloj de teatroj kun eltondaĵoj de aktoroj. Patro ankaŭ ofte uzis min kiel tipisto, transskribi liajn notojn (ĉi tiu estis sufiĉa tasko – per lia manskribo, oni kredus li estas doktoro).

Clarence DARROW kaj William Jennings BRYAN - bildo de CORBIS/Bettman

La Instituto depost movis al la Turo “Lincoln” kaj havas tutan etaĝon por si mem (mi scivolas, kiam ĝi okupos du aŭ tri – baldaŭ, mi vetas). Ĝi havas arkivojn plenaj per kolektoj el tiaj notebluloj kiel Jerome LAWRENCE kaj Robert LEE, kiu skribas Heredu la Venton kaj laŭ kiu la Instituto estas nomita. Ĉi tiu fama teatraĵo estas brila raporto de la Proceso de la Simio de SCOPES en 1925, kiam instruisto en Tennesee-Ŝtato nomiĝita John SCOPES estis prenita al proceso ĉar li instruis pri evoluado en la klasĉambro, kio estis nelegala dum ĉi tiu tempo (oni trovis lin kulpa kaj monpunis lin). Aliaj kokektoj de la Instituto inklusivas ties de Eileen HECKART, Twyla THARP, and Robert BREEN, inter multaj aliaj. La tri supraj internacie konantaj centroj de teatra esplorado estas Nov-Jorko, Los Angeles…kaj Columbus, Ohio-Ŝtato, dankon al mia Patro.

Alia afero komencigita per mia Patro en Columbus estis aŭda priskribo, kiu estas priskribo de la agoj en teatraĵoj aŭ dum filmoj por vidaj difektuloj farita de trajnitaj homoj. La informon ili ricevas per radiaj orelofonoj. Kaj li ankaŭ faras ofte laboron kiel dramigisto por lokaj teatraj trupoj, kiel CATCO.

Patro batalis en la Milito de Vjetnamujo, kaj mi ne estas certa se ĉi tiu klarigas iun aŭ ĉiun de mia sorĉo en la militaro (kiom multe li klopodas diskurigi min for de tiu apara intereso). Li ne multe diras pri la milito, sed li diris iujn bonajn rakontojn, ekzemple ke la unuaj ses monatoj de lia militvojaĝo estis elspezitaj en usono, kiam li lernis esti mezrapideca operacisto de Morso. Li alvenis al Vjetnamujo kaj oni donis al li fusilon kaj pistolon. “Kio estas ĉi tio?” li demandis. “Kie estas mia morsvagono?” “Kiu morsvagono?” estis la konfuzita respondo. Li lernis ke oni ne plu uzis morsan kodon en Vjetnamujo – oni havis radiojn – do oni planis uzi lin kiel regulara infanteriulo. “Ĉu mi menciis ke mi ankaŭ povas legi kaj skribi?” Do li estis permisita revendi lian fusilon por fotilo kaj li iĝas la raportisto por “Ŝteloj kaj Strioj” de la kompanio. Alia rakonto – dirita per Patrino – ĉirkaŭ la lasta monato de lia vojaĝo, oni donis al li elekton: iru hejmen kaj servu plu ses monatojn en la armeo, aŭ finigu la monaton en Vjetnamujo kaj estu finita kun la armeo. Li skribas al Patrino kaj demandis ŝin al ŝia konsilo – li havis amikojn, li diris, kaj li ne certis ke li volis lasi ilin. Patrino reskribis al li kaj diris, “mi komprenas vian lojalon al viaj amikoj, sed se mi estus vi, mi forlasu tie.” Do li ja forlasis, kaj post du semajnon, lia plotono estis embuskita, la plej multe de la viroj mordigitaj.

Granda adoranto de scienc-fiksio, Patro hokigas min al multaj de la plej bonaj: Frank HERBERT (mia preferata aŭtoro), Isaac ASIMOV, Arthur C. CLARKE, Marion Zimmer BRADLEY. Li estas granda amanto de klasika musiko, sed havas malice akra sentumo de la perversa humoro: mi memorias unu jaron, kiam li, Patrino kaj mi estas en Londono (li estis je libero tie; mi estis elbe 10-jariga) kaj ili prenis min por vidi Sweeney TODD: la Demona Razisto de Fleet-Strato, mirinda muzika dramo plenita per murdo, intrigo, venĝo, kaj kanibalismo. Mi opinias, iam oni vidis SONDHEIM, Andrew Lloyd WEBER ŝajnas kiel tuta skribaĉisto.

Patro ankoraŭ estas kapo de la Instituto de Teatra Esplorado kaj estas aktivisto en la lokaj teatraj artoj, sed li ankaŭ elspezas multe da tempo kuiri vegetaran kuiradon kun Patrino kaj baki panon, multe da. Li faras fantazian panon, aparte multgrajnitan acidpastojn.

Ĉe lia lasta ferio de naskitago, Patro estis elektita prezidanto-por-vivo de Dramaturgistano. Ĉar li estas tiom bonkora diktatoro, mi promesis ne skribi pri la bombonoj. Feliĉan Tagon de Patroj, Paĉjo!

Restu unu minuton -- aferoj estis pliboniĝota, ĉu ne?

Mi trovas pertubantan artikolon el la Kristiana Scienca Monitoro hodiaŭ, pro Military.com. La rakonto priskribas la emon en Irako, ke aferoj iĝas plu severaj kaj ordonemaj ol ili (ŝajnante) estis sub Saddam Hussein, kaj ĉi tiu afero tre ĝenas min. Virinoj, kiam irante por prejado, estas forturnataj per gardistoj:

...kvankam kovritaj de kapo ĝis piedfingro, ili ne portas la malhelajn, ondantajn vestojn kiu la gardisto diras, estas devitaj por islmaj virinoj dum prejado.

Ĉi tiuj vestoj nomiĝas la abajo kaj estas longan, nigran supervesto portita super normalaj hejmaj vestoj.

Kutime, mi ne havus problemon kun kredoj religiaj kial ĉi tiuj, sed la ŝanĝo ne estas nova religia esprimo nature aperante en socio post kiom longa totalisma premego. Ĝi estas edikto, irante el la Haŭzo, Shiita teologia lernejo. Multaj el la virinoj en la rakonto diras, ili ne ŝatas la edikton, kaj sentis siajn tro malmultajn liberecojn forglitantaj -- nature, ili ne estis konsultitaj. Estas kleriko, kiu ankaŭ avertas la adorantojn kontraŭ usonuloj, kun la sama, maljuna postulo.

"La iraka populoj forrestus for la usona soldataro. Studentoj en universitatoj havas pezan taskon por si mem: por klopodi al halti iun kiu provas imiti la usonan stilon, aŭ per vestoj aŭ per pernso...ĉar ili klopodas malbonigi Islamon kaj la islamajn sanktejon."

Sed ĉi tiu novan, pez-manema stilo ne aperas efektiva:

La junaj virinoj, la esperojn ĉeesti al prejado trompita, decidis antataŭ iri aĉetante.

Arrr!

Mia pirata namo estas "Freneza Maria KIDD", kaj ŝajne mi partoprenas la nomon kun multaj da aliaj homoj. Kiu estas la via?

Ĉiu pirato estas iomete freneza. Vi, tamen, estas plu ol nur iomete. Eĉ kvankam vi ne ĉiam estas la tradicia paradaĉanta bravulo, via stabileco kaj planado igas vin fajna, fidinda pirato. Arr!

Ofte, kiam mi diras pri la Mararemo kaj ĝiaj diversaj roloj, popoloj estas suprizitaj kiam mi mencias piratado kaj kiam forta Mararmeo helpas komercon per senkuraĝigi piratado. "Piratoj?" Ili diras. "Estas piratoj?"

Jes, estas piratoj. "La Sendependa", el Bangladeŝo, raportis je junio 8 pri la ekstera ankrejo de Ĉitagong, kiu estas malsekurega pro multaj agoj da piratado. Ŝajne, la aŭtoritato de la haveno nur povas doni sekurecon interne al la limoj de la haveno propra, do la ekstera ankrejo nun estas sekurhejmo por piratoj. La marbord-gardaro de Bangladeŝo ne havas la boatojn por sufiĉe protekti la havenon, laŭ la artikolo.

Ĉi tio ne estas nekutima en Aziaj akvoj -- aŭ aliaj akvoj. Fama marvetkuriso Peter Blake estis mordita per piratoj sur la Amazona Rivero. Nun, oni zorgas ke teroristoj lernos per la piratoj kaj uzos iliajn teknikojn kontraŭ ŝipado. Normale, piratoj lasas usonajn ŝipojn -- aparte Mararmeajn ŝipojn -- solaj. Sed iufoje ili eraras: laŭ rakonto (ek kiam malaperane for da reto), CNN priskribas:

Usona Mararmea petrolŝipo poviĝis pafi siajn pafilojn kontraŭ ses malgrandaj povboatoj kiuj prokisimiĝis al si kiu la ŝipo pasis tra la Markolo de Hormuz 23-on aprilo [ 2002 ] en la Persuja Golfo apud Irano.

Je la risko ŝajni sangavida, mi esperas trovi piratojn dum krozado.

Por legi plu pri modernaj piratoj (anglalingve), rigardu rezultajn de serĉo per CNN.

Ĉu li estas sufiĉe aĝita por literumi "premgango"?

La Mararmeo eraris kaj kredis ke mi estas viro -- trifoje. Nun, oni povas enoficigi sepjarulon en la Mararmeon. Laŭ ĉi tiu rakonto:

Aprilon, la Marsoldatoj sendis al Joey leteron por rekruti. Tiam venis la invitaĵo de la Mararmeo lastan semajnon...La namo de la studento en bazlernejo erarante aperiĝis en listojn de militara rekrutado, plej verŝajne per albono gazeta, kaj la militaro estas ĝis iam amindumanta al li.

Sed al la junulo ne estis plaĉas la loĝmaniero de la Mararmeo dum rondvojaĝo en la USS Yorktown -- aparte la "malmolaj, neprivataj litoj." Diris la knabo, "Mi ĵus ne volas loĝi sur ŝipo." Nu, Joey, ne estas kiom malbone -- ni havas siajn proprajn kurtenojn!

Ho, ĉi tio estas lerta ideo

Per la "Sedelia Demokrato", jen estas rakonto pri krimisto kiu uzis nekutiman taktikon pro fari sian ŝtelon. Laŭ la rakonto:

La Departemento Policia de Sedelia recevis telephonvokon je 1418 de personarulo ĉe la butiko "Kmart"...kiu raportis ke homo kaŝis kelkaj ŝtelitajn erojn estinte en la necesejo por viroj. Tiam ŝajnis, ke la viro liberigis ĉirkaŭ 100 abelojn, evidentajn malgrandajn mielabelojn, en la ĉambron kaj fuĝis el la butiko en la tumulto sekvinta, laŭ raportoj de la policio.

Ĉu ĉi tio validas kiel biologia milito?

Rigardu kion mi faras, anstataŭ labori preparante por la plonĝo kupolen baldaŭ farota. Mi estas terura laboristo.

Aaaa, alta stilo!

Mi allaboris miajn ligojn -- mi trovis multe de aliaj taglibroj en Esperano (ŭeee!) -- kaj post longe tempo revizitis blogon "La Aventuroj de AkordionUlo en la 21-a Jarcento". Ho, por kio mi mankantas! Rigardu ĉi tiun eniron pri ŝatita stilo (dum novembro de la antaŭa jaro, almenaŭ) en Japano. Aux ĉi tiun eniron, denove pri Japano. Kiom longe ĝis ni vidas ĉi tion sur la katmarŝvojoj de Nov-Jorko?

Adaptebla Estaĵo

Do, mi pensadis pri homeca adaptebleco hodiaŭ. Aparte, mi pensadis pri mia propra adapto al la vivo surŝipe la USS McFaul. Se mi klopodas tre forte, mi povas pensi malantaŭen al la tagoj kiam la vivo en la Mararmeo, kaj sur Mararmea ŝipo, ŝajnis mistera kaj tute neta. Nun, kiam mi estis ĉi tie dum precize unu jaro, ĝi ŝajnas strange...iel normala.

Mia plej bona amiko, James, skribis al mi je la alia tago demandante al mi ke mi priskribu mangaĵo sur Mararmea ŝipo. Li postenigis sur lia blogo. Unue, ŝajnis al mi nepara ke li eĉ estus demandanta. Ĝi ĵus estas tio, kio ĝi estas, kaj mi tute forgesis kiel ĝi estis, sorĉiĝiti per ĉi tio Aspekto de la Vivo Milita. Kaj mi memoris kreii ĉi tion blogon komencante, pensante, "Mi postenigos ĉiajn aferojn pri mia taga milita vivo kaj homoj interesiĝos." Sed mi ne multe blogas ĉar kiam mi pensis pri tio, pro kio mi skribu, ĉiu ŝajnas normala kaj enuiganta.

Alia Mararmea ulo ankaŭ havas pensojn pri homara adaptebleco, kaj ĉi tio de la perspektivo de iu servante sur tio plej ekzotika kaj elita de Mararmeaj peronoj: submarŝipo. Mi ne povas diri, mi spertis multe de tio, pri kio li spertis, ke aferoj do okazas ĉi tio kiuj estas fantasia (aŭ terura) de ekstera perspectivo kaj ĉiutaga de la interna.

• Kiam ni faras ekzercizojn de Kontraŭ-Submarŝipa Militado (KSM), ni faras "baboardo kaj tribordo". Ĉi tio signifas, ke ni faras ses horojn sur, ses horojn de sur, ĝis tiam ĝi finitas. Ĝi signifas, ke estas neebla por havi plu ol kvin horojn da dormo ĉiutage, kaj ĉar mi estas direktisto, mi devas elspezi mian "de-sur-tempon" por fari paperlaborojn. La plejparto de la tempo, ni dormas tri horojn en la tago. Tamen, ni adaptas. Ni eble ne estas aparte bonhumoraj popoloj (kiam ni ne estas frenezfeliĉe), sed ni do kutimas.
• Sonara Direktisto devas ebli por trakti - minimune - proksimume ok samtempaj enmetoj: manipulistoj raportante kontaktojn aŭ kontaktan informon, radia kanalo en ĉiu orelo, vidaj elmontroj, aŭskultante aŭdon por sonoj kiel torpeda komencanto, subakvaj komunikadoj, ktp. Kaj niaj direktistoj traktas ĉiujn, kapeble. La Taksisto de KSM spertas plu malbone - li aŭ ŝi diras al la Sonara Direktisto kaj kunordigas la KSM-agojn de la ŝipo kun io ajn aparta kio okazas (kontraŭ-supraĵa, kontraŭ-aera, ktp). KAJ efektive kreas la taktikojn por la ekzercizo.
• Ni laboras en la plej antaŭa parto de la ŝipo. Tio signifas ke dum altaj maroj, ni estas en la parto de la ŝipo kiu ricevas la plej parton de moviĝo (krom eble la ponto). Se mi sidas sur la ferdeko en mia laborspaco dum sturmo, mi efektive povas sentas la maron suĉante la antaŭaĵon de la ŝipo (ĝi impresas kiel "Velcro" tirante libera). Oni devas ligi ĉiujn suben, neniun ŝercon, kaj la plejparto de la tempo ni ĉiuj estas tre bona en la kaptanto de objektoj glitantaj de sur tabloj aŭ skribotabloj sen eĉ pensadi pri la ago.
• Precize nune, mi sidas kaj aŭskultas la sonaran sistemon: ĝi kantas sonon en la maron, serĉante submarŝipoj. La sono estas bela, klara fajfo kaj la teknologo estas tiom miriganta kiu ebligas nin por vidi en la maron, sed mi estas kiom kutimita al la sono, mi apenaŭ ĝin aŭdas. Krom kiam mi dormas kaj sonĝas la kanto.

Mi sentis min iomete stranga por eĉ skribi pri ĉi tio, ĉar ĝi estas tiom normala por mi. Kaj ŝajnas strange, pensadi pri vivo sur Mararmea ŝipo de la WWII kiel io "normala" por la uloj kiuj faras ĝin. Sed mi scias ke estis, parte, ĉar ili adaptis, precize kiel mi adaptis al vivo surŝipe la McFaul. Do mi provos, tenas ĉi tion en la kapo kiam mi legas pri la hororoj de ĉiutaga vivo en aliaj lokoj, ekzemple Afganistano aŭ Irako. Mi pensis al mi mem, "kiel povas homoj vivi tiel?" Nu, kiel mi povas vivi en la maniero en kiu mi vivas?

Testo

Nu, mi provas mian eblecon por retposxti notojn direkte en mian blogon, cxar
mi nune estas jemare. Cxu funkcias?

Kaj tio ne suprizas min!

Kia Antuaŭulino Vi Estas?
donita al vi per Quizilla

Tio estas iomete timiganta...

Kiu Fondanta Patro Vi Estas?

Dankojn al James por la amuzanta ligo!

Jes! Ŝi ekzistas!

Mi ĵus volas diri hodiaŭ! al miaj amikoj -- mi ankoraŭ ekzistas, sed estas tre okupita. Mi faras aferojn en la mararmeo kiuj estas mirindaj...sed mi nek havas bonan kunligon al la Reto nek sufiĉon da tempo por fari Esperantajn mesaĵojn. Sed baldaŭ mi havos hejmon (ekster la ŝipo) kaj havos pli da tempo (kaj kunligo) por labori kun ĉi tiu taglibro. Mi sentas la mankon por vi ĉiuj!

Kien ŝi iris?

Mi scias, mi scias -- tio ĉi estis longa tempo for. Pardonu min, mi petas; mi estis tre okupita. Nu, mi lernis ke mi fakte pasis la 2-an Klasan Ekzamenton -- mi nun estas 2-klasa suboficero! Bedaŭrinde, mi ne havas mian vortaron jemane (ĝi estas sur la ŝipo), do mi ne povas nuntempe skribas multe. Tamen, mi nun loĝas en nova kazerno kaj (evidente) havas ligecon. Surŝipe mi ne povas kunligi al Blogger -- nia "retuloj" sxanĝis la permesecon de kunligi kaj la plejparte da sekurkunligoj ne plu funkcias. Mi esperas ke Blogger baldaŭ permesas la sendecon de novajn ĝisdatojn per e-poŝto!

Mi ricevis e-poŝton dirante al mi ke mia artikolo aperis en "Esperanto USA" -- mi tre ĝojas! Se vi iras ĉi tien por legi mian kompantindan taglibron, mi bonvoligas vin! Pardonu mi petas mian malbonegan Esperanton, sed mi tre esperas, ke mia klopodo ekkorigas vin fari vian propran Esperantan blogon. La mondo bezonas plu da Esperanto paĝoj -- tutan retmondon de Esperanto!

Mi devas skribi al Larry!

Finfine! Ŝi fakte ekzistas!

Mi finfine estas sur la ŝipo, kaj nun loĝas tie. Mi dormas en komforta arakeco. Mi renkontis la XO-n kaj kapitanon hodiaŭ kaj estas tre feliĉa kun la ŝipo. Mi kredas, ni havos multe da amuzado kaj la homoj estos bonege por kunlabori. Estos malfacila laborado, sed ĝi indegos. Mi deziras, ke mi devus paroli pri tio, kion vi baldaŭ faros. Ĝi estas tiel neta. Sed ne. Diable! Tio estas la plej malbona afero pri la mararmeo -- ni faras tiel netajn agojn ke ne permesiĝas paroli pri ili. Sed eble poste...

Mi...ne povas...spiri!

Nu, nun...

Kiu milita estro vi estas?

Bazita pri via respondoj, via profilo pariĝas...

Teddy Roosevelt!

Teddy! Mia plej ŝatita prezidanto! O, feliĉa tago! Atendu, atendu -- la Lusitania dronis hodiaŭ en 1915. Do eble ĝi ne estas tia feliĉa tago finfine.

kiu milita estro vi estas?

Plu pri Kymberli Stubbs

Mi trovis alian artikolon pri la situacio de la familio Stubbs. La Dispatch novaĵservuo postulas registrecon (tamen senkoste).

Estis monto de malĝojo por la militantaj gepatroj: du homoj kiu enamiĝis ĉe sud-Ohio-a kolegio sed kiu frakasiĝis kaj bruilis sur la stratoj de la Okcidenta Flanko dum iliaj infanoj mortiĝis.

Problemoj de la familio -- ĉi tiu ekkomencigas alarmsonorilojn en mia kapo.

Mi skribis al amiko, kiu estas doktora lernanto. Ŝi montris al mi ke la manko de elterigeco ne estas neordinara -- en Ohio, nekropsio postuliĝas kiam ajn infano mortiĝas kiu estas pli juna ol 2 (laŭ la manlibro de la distriktaj komisaroj de Ohio) -- dum en "evidenta bona sano" (la emfazo estas la mia). Ĉi tiu ŝajnas malebligi infanojn kiuj estis mortnaskitaj aŭ kiu mortiĝis per ia infekto, tamen, sed mi ne certas ke tio estas la fakto. Mi tre interesiĝus scii plu pri la mortoj de la aliaj infanoj. Kiam la mortnaskitoj estis mortnaskitaj? Kiaj infektoj mortigis aliajn infanojn? "Tommy Jr., la dua filo, estis 5-monate aĝa kiam li mortiĝis en 1992 per kronika bronkito," la artikolo diras, ke mia amiko estas tre interesiĝita pri tio -- laŭ ŝi, tia infekto estas tre neordinara en tioma juna infano.

Ŝi ankaŭ diris al mi ke mi devus ne elimini la eblecon ke estas genetika kialo kial ĉi tiuj infanoj ne povis longe vivi (la infanoj kiuj ne mortiĝis per akcidento, kompreneble). Ankaŭ, ĝemeloj havas pli grandan grado de morteco ol neĝemeloj (ĉar ili tiel ofte naskiĝas subkreskitaj). Laŭ la artikolo:

...iuj familianoj diris ke Kim estis tro inteligenta por volante preni ĉiujn de tiuj 500 mg tablojdojn de Tylenol-o...

Laŭ mia amiko, la trodozo per medicinoj okazas tre ofte, eĉ kun plen-kreskitaj plenaĝuloj kiuj devus pli bone scii. Estas kazo, ŝi diras, de "se unu estas bona, do dek devus eĉ pli bona". Ŝi diras ke 20 piloloj, ankaŭ ibuprofen-o (Advil) kaj difenhudramin-o (Benadryl) povus certe mortigi 11-jaraĝa. La artikolo diras:

Klopodante trakti pri la doloro de antaŭmenstruaj kramfoj, ŝi evidente mem-medikigis si mem, ignorante la singardigan averton sur la botelo kiu kontraŭas pri superigi la rekomenditan doson por infanoj.

Jen estis multe da doloro. Ĉu ŝi neniam vidis la doktoron pri ĉi tiun doloro? Estis la knabino tiel sendependa ke ŝi ne demandus al sia patrino pri la doloro? Kie estis ŝia patrino dume? Estas tiel multe, kiam ni ne scias pri tiu afero...sed ĝi ankoraŭ ŝajnas fiŝa al mi.

Iu bezonas submeti la pipo de krako...

Laŭ ĉi tiu anglalingva artikolo el mia hejmurbo:

La mortlegitimisto de la distrikto "Franklin" diras ke ĉiuj sep infanoj de geedzo mortiĝis per naturalaj kaŭzoj aŭ akcidentoj dum la lastaj 13 jaroj.

La plej lastatempa el la mortoj okazis je la 22-an de marto, kiam Mortlegitimisto Brad Lewis diras ke 11-jaraĝa Kymberli Tomika Stubbs mortiĝis per akcidenta trodozo de Tylenol-o.

Lewis diris ke venenologiaj testoj montris ke la knabino manĝis tiom multe kiom 20 pilolojn dum 12 hora periodo ĉe la hejmo de sia patrino, Kim Craig.

Kio? Ĉi tiu stultulo estas pagita por ĉi tiu laboraĉo? Kiom multe da infanoj devos mortiĝi ĝis li kredos, estas io fiŝa okazante ĉi tie?

[ Ĝisdataĵo: ] Mi vere scias ke mi ankoraŭ ne estas flua en Esperanto. Esprimoj venas en mia kapo pri ĉi tiu rakonto kaj mi ne povas transduki ilin en Esperanton: "This is BULLSHIT", "Dumbass!" kaj "*#$@ing morons!"

Plu da Ĉasputoroj

Jen estas bildoj de mi kun ĉasputoroj, aŭ nur ĉasputoroj. Mi havos antaŭvidajn bildetojn kiam mi povas konligi mian komputilon al la Reto (nune mi devas uzi la komputilojn de la Mararmeo, kaj mi ne permisitas sendi bildojn per ĝiaj komputiloj). Baldaŭ, espere, sed ĝis tiam rigardu fide:

Mi kun Bubba
Bubba kaj Teal
Mi kun Teal (sed ŝi ne estas Tial, sed alia ĉasputoro, kies nomon mi ne memoras nun)

Sed kompreneble.

Kiu Rolanto de "Sluggy Freelance" Vi Estas?

Jes, nune mi obsedas pri ĉasputoroj. Mi trovis rifuĝejo por ĉasputoroj, "Ĉasputora Savado de Tidewater", kaj espere baldaŭ laboros tie. Mi tre volu havi ĉasputoron sed ne volas akiri ĝin ĝis mi certe scias, ke mi povas tutfari la besteton. Do, mi laboros ĉe rifuĝejo ĝis mi certos.

Mi ja havas novaĵojn, sed la informo estas tiom multe, mi ne havas la tempon nune por klariĝi ĉion. Mi ankoraŭ atendas la ŝipon, sed dume mi havis klason por lerni torpedajn kontraŭrimedojn. La klaso estis tre interesanta, sed bedaŭrinde daŭris nur 2 tagojn. La pastintan semajnfinon ni havis la "Azalean Festivalan Flugmontradon". Mi devis labori, sed la montrado estis tre amuzita -- kiam mi havas plu da tempo, mi diros plu pri la planoj kaj kio okazis.

Nu, mi devas for. Ĝis baldaŭ!

En Norfolko

Mi nun estas en Norfolko, en kasernĉambro kun unu alia virino. Ŝi estas agrabla, kaj la bazo ankaŭ estas tre agrabla -- belaj arboj kaj stratetoj. Mi atendis lerni ĉu mi estos flugita al mia ŝipo, aŭ ĉu mi atendos ĉi tie ĝis ŝi revenos. Miaj gepatroj aŭtoveturis kun mi al ĉi tie (ni vizitis Avinjon, kiu loĝas en Virginia-ŝtato) kaj helpis min en mia komenco. Mi estas tiel bonŝanca ke mi ilin havas.

Dum ni veturis ĉi tien, mi aŭdis per radio rekonton pri politikaro en Washington -- mi ne memoris, kion la homoj protestis, sed mi havis la ideon: usonanoj ankaŭ bezonas Haĝ-on. Unu foje en niaj vivoj, se ni estas fizike ebla, ni iru al Washington-urbon kaj protestis ion.

Ne bona ideo

Je lia blogo, Glenn Reynolds opiniis ke devus esti bona ideo ke Usono invadus Saudan Arabion. Li skribis ĝi estus unu vojo por solvi la problemon de araba ekstremismo. Li skribis:

1. Kiam jam ni kontrolos Saudan Arabion, ni havos klaran vojon al Iraqo kaj Syrio.

2. Kiam jam ni kontrolos Saudan petrolon, ni povos ektranĉi la fluo de mono al teroristoj.

3. Kiam jam ni kontrolos Saudan petrolon, la Europanoj komencos favorigaĉi al ni, anstataŭ al la araboj.

4. Kiam jam ni kontrolos Saudan Arabion, ni povas uzi kontrolon super la Haĝo, kaj petrola mono, por reformi Islamon en vojojn kiuj estas pli al nia ŝato. Ĵus kiel la Saudoj faris.

Mi skribis al li (per e-poŝto) respondon:

Me estis skribonta longan leteron pri kial mi kredas invadi Arabio estas malbona ideo, sed Sarĝĉjo venkis min al la celo kaj kun granda kvanto plu da elokventeco kaj klara skribado ol mi estas kapebla.

Sed mi ĵus volis faligi analogion al vi: kiel se la araboj transprenus Romon/Vatikanan Urbon? La reefiko estus grandega. GRANDEGEGA. Ili ne havus multe da sukceso reformi Katolikismon; anstataŭ, Katolikismo estus reorganizita en ekzilo kaj Katolikanoj ĉie en la mondo farus sian plej damindon por repreni ĝin.

Sama afero kun Arabio. Kaj li prenis la vortojn rekte el la buŝo kun lia aserto ke tio estus kompleta ĉanĝo de nia standarda operacianta proceduro, kio estas venki per komerco.

Por mi, la nuna milito kontraŭ terorismo estas zorginda. Tio ne estas ĉar mi ne kredas ke ĝi estas grava -- ĝi estas nekredeble ja. Sed tio, kion mi volas estas ke Usono formovos la minacon. Tio ne estas pri venĝo por mi, aŭ pri reformi la mondon. Ĝi estas pri formovi la minacon kaj tiam reveni al tio, kion ni plej bone faras, kiu estas komerco.

Kompreneble, simpla esprimo kiel "formovi la minacon" prestidigitas tutan skatolon de Pandora plena ol aliaj demandoj: kiel? Kial la radikalaj islamanoj faras tion, kion ili faras kaj kiel ni povas kontraŭi tion? Kiaj kulturaj, mediaj, edukaj, kaj religiaj faktoroj estas komplikaj, kaj kiel ni povas ŝanĝi ilin? Se popolo sentis sin -- en senespereco, ĉar tiu vorto estas tiel ofte uzita -- ke sia sola elekto estas por trafi civilanojn ĉar si ne eble stari kontraŭ militaj aŭ registaraj soldataroj, kiel ni povas ŝanĝi tiun senton? Se la meza Palestinano, ekzemple, nur volas Palestinan hejmlandon, pacon, kaj bonan vivon por si mem kaj siaj infanoj, kion povas ni fari por alkondukas tiujn homojn al la unua rango (anstautax ol la homoj kies celo estas ekmalekzistigi Israelon)? Se oni havas timige altan numeron da junaj, needukitaj homoj, kiel oni edukas ilin por ŝaneli ilian nature atakemajn emecojn for de triba militeco kaj en ion plu krea -- ĉiu dum ili estas en procezo de esti tribe perforta?

Persone, mi kredas ke bezonas du-dentitan aliron. La unuo estas ke ni devas formovi la organizitan substrukturon kiu subtenas kaj daŭrigas terorismon. Ĉi tio estas la mallongtempa dento, kvankam konsiderante la naturon de konspiroj/teroristaj retoj, ĝi varŝajne finos estante longatempe dento. La alia dento estas eduko kaj komerco, kaj ĝi estas tre longatempa afero (aludu: Japano kaj Germanio).

Ni definite, definite devus eviti "imperian strategion", kvankam. Ĝi serioze difektus la starigon de la komerca dento.

Fermante, mi estis en Ĉinio dum la antaŭa jaro. Estis KFC-oj kaj McDonaldoj ĉiam, kaj estis TGIFriday-ies en Ŝanghaj. La Ĉinia registaro fakte permesis Starbucks (tiel malbona, sed tiel bona) malfermi etan butikon interne de la Malpermesita Urbo. Kaj ĝi permesis min interne de tie ankaŭ (la urbo estas impona). Hu-ra por komerco!

Jes!

Steve permesis al mi transduki sian artikolon. Kaj mi finfine trovis alian Esperantan taglibron: la noktolibro de Aleksandra. Mi serĉas plu.

Senparolada

Mi ĵus ne volas, kion diri pri la plej lastatempa artikolo de Steve den Beste. Ĝi estas profunda, rekta...ĝi perfekte klarigas la veron. Ĉu li permesus min transduki ĝin en Esperanton? Mi devas demandi...

O-K, foje ekaperaj reklamoj ne estas tiel malbonaj
Aŭskultu al ĉi tio. Ĝi ekaperis dum mi uzis la Esperantan vortaron de travlang. Tio estas neta!

Nun ĉi tio estas bona ideo!

NPR havis artikolon pri mallibereja pano, kiu estas manĝo servita al malliberejoj kiam ili sin malbone konduti.

[Malliberejo estro] Corcoran diras ke dum la du jaroj ĝis la konduto-modifeca programo de la malliberejo -- inkluzivita de la pano -- estis institutia, la okazo de atakoj sur malliberejaj laboristoj far kaptitoj estis en duonon tajlita. "La pruvo estas en la pano," li diras.

Ĉi tio eblas esti bona idea por puno en la mararmeo, ankaŭ...mi vetas ke homoj ne opinius limigeco ŝerca se ĉi tio estas ĉio, kiu ili ricevus por mangi...

Aŭ ĉu tio estas salivumo?

Dum mi provis trovi kiel diri "uh-oh" en Esperanto, mi trovis Esperantan "rideron":

:-)*

Heh! Plu da rideroj estas ĉi tie.

Kiel Trajnpereigo, Oni Ĵus ne Povas Forvidi...

Interesanta materialo per NPR pri Israelo & Palestino je la nuna tempo:

• Israelo estas en Nabluso nun, sed evidente (laŭ la Palestinanoj) ne permesas ambulancojn en por helpi la vunditajn kaj por forpreni la mortitaj. Ĉi tio okazis en Betlehem -- fine Israelo ja enpermesis ambulancojn, sed ne komence). NPR ne povas konfirmi ĉar sia korespondanto je la sceno ne povas iri en Nabluson.
• Israelo ŝajnas "plirapidigi" sian kampanjon. Steve den Beste opiniis ke Bush prokrastis sendi Powell al Israelo ĝis la sekvanta semajno por doni al Israel paron da tagoj por fini siajn aferojn antaŭ ol lia alveno. Malgraŭ ĉio, li diris, estas neniu kialo kial Bush ne povis sendi Powell interne de 24 horoj -- ni havas la rimedojn. Do kial la atendo? Mi provas ĝin interesan ke NPR nun reportas ĉi tiun pligrandiĝon de milita intenseco -- mi kredas ke Steve pravas, kaj ankaŭ nun NPR sugestas same.
• Ili parolas kun profesoro pri sinmortigaj bombantoj; li studas profilojn de bombantoj. Estas sufiĉe interesante, parolante pri la nivelo de blokeco, humiligeco, kaj furiozo kiuj trapenetras Palestinanojn generale, aparte nun. Nu, mi povas kompreni blokeco -- aŭ eble mi ne povas, ĉar mi ĉiam estis tre privilegita, kaj miaj blokoj estas kompare malgrandaj. Sed mi desegnas la linion kiam homoj marŝas en feston por malgrandaj infanoj kaj mortpafis la lokon.
• La rakonto kontrastis la sinmortigaj bombantoj kontraŭ la kamikazoj de la Dua Mondmilito, kiuj direktis ilian senespera malsperiecon kontraŭ la usona mararmeo. Sed mi scivolas -- ĉu la kamikazoj estus strikinta usonajn civilanojn se ili estus povitaj? Mi kredas, jes. Ni ja fajrbombis civilanajn urbojn kiel Tokyo, ekzemple. Mi ne kredas ke la kamizakoj estus ŝparintaj usonajn civilanojn se ili estus havintaj la ŝancon.

Hieraŭ vespere mi iris vidi "Havantaj Nian Diron", mirinda teatraĵo pri Sadie kaj Bessie Delany. Antaŭe en 1993, la libro "Havantaj Nian Diron" eldoniĝis pri ili kaj iĝas tre populara; pluraj libroj sekvis. Tio okazis (la libro estis skribinta) kiam la fratinoj estis tre maljuna -- havantaj pli ol 100 jarojn. CATCO donis la teatraĵon kaj mi kredas, ĝi fartis tre bone, tamen Sarellen (la aktoro kiu ludis kiel Sadie) blankis kun siajn liniojn dum la komenco. E.J., la aktoro ludanta kiel Bessie, petis la aŭdantaro por kvar minutoj kaj ili iris elscenejon, Sarellen dirante 'Vi devas memori ke mi havas 103 jarojn kaj ŝi havas 101’. Estis amuzita kaj, mi kredas, tre bona metodo por normaliĝi. Sed ĉe la ricevo poste, la aktoroj ambaŭ estis embarisitaj kaj iom ĉagrenita pri la afero. Mi povas kompreni ton. Senkonsidere, la teatraĵo estis tamen mirinda. La fratinoj (kiuj vere vivis ĝis eble 107) estis vivantaj dum la plejparto de la signifaj eventoj de moderna Nigra historio. Ilia patro estis sklavo, kaj ili estis en Harlem dum ĝia Renesanco -- ili konis W.E. B. Du Bois, Cab Calloway, kaj multe da aliaj tre bonkonantaj homoj. Ili diris pri tio, kiu okazis kiam la Filinoj de la Usona Revolucio refuzis permesi Marian Anderson kanti en la Halo de la Konstitucio en 1939. Je la lasta minuto, Eleanor Roosevelt arangis por ŝi kanti sur la ŝtupoj de la Monumento de Lincoln (mia patrino memoris, ke Eleanor Roosevelt ricevis multe da ĝeno por fari tion -- Dio benu ŝin). Kaj Sadie kaj Bessie iris kun sia patrino por vere rekonti Eleanor Roosevelt. Ŭaŭ! Mi alte rekomendas la teatraĵon, se ĝi venas en via loko, kaj se ne -- vidu la filmon.

NPR ankaŭ havis segmenton pri Esperanto. La tempo de la montro estis "utopioj". Don Harlow parolis pri Esperanto (ne nomis Usonon "deserto" por Esperanto). Tamen, estis bonege segmenteto kaj estis bonege aŭdi la voĉon de Don Harlow. Li estas prezidanto de la Esperanto Ligo por Nord-Ameriko (ELNA).

Estas bone esti hejme

Kaj hejmo estas tro distriga por fari ĉi tion ret-taglibron. Mi iĝas dika per multaj manĝoj kaj tro multe da dormo (cxu estas ebla havi tro multe da dormo?). Sed ĉiuj estas mirindaj. Mi vidas amikojn kiujn mi ne vidis dum la tuta jaro. Kaj estas ĉiam mirinde esti kun miaj gepatroj.

Mi ankoraŭ ne povas kredi -- James aĉetis por mi Walther P-38-on. Sabaton ni iros por provi ĝin. Jaj!

Mi nun provas instali Redhat Linux sur mia komputilo -- ĝi estas donanco de amiko. Kaj, kompreneble, la tuta afero estas multe, multe pli komplika ol mi unue estis krediĝita. La programo estis senkosta, sed nun mi devas sekureckopii mian diskon. Por fari tion, mi devas aĉeti ion novan ekipaĵon. Ha! Oni devas multigi la tempon, kiom longe oni kredas tasko daŭros, per 4 por havi la pli reala ideo de kiom longe ĝi fakte daŭros!

For al la butiko...

Dancante tra la pordo

Mi iras hejmen hodiaŭ! Jaj!

Mi devas diri ion amuzantan -- la medikistoj ne povis trovi la medikan rekordon de kolegio de mi. Li estas kolera, ĉar li ankoraŭ forrias hodiaŭ. Ili finfine trovis ĝin (post unu kaj duone horo) -- ĝi estis metita ne per la lastaj kvar numeroj de lia SSN, sed per la lastaj kvar nomeroj malantaŭen. Belege.

"Ruh-roh, Raggy!"

James Randi havas Scientology E-Meter, kaj li disigos ĝin. Laŭ tio, kion mi scias, ĝi nur estas Wheatstone Ponto ommezurilo, kaj mi antaŭvidas ke tio estas kion li trovos (krom multe da malplena spaco). Tamen, estas interese legi lian raporton...kaj vidi lian paĝon por la respondo de $cientologio. Io diras al mi ke mi devos paĝi en Fondajxon de la Defendo de James Randi baldaŭ -- kaj mi paĝos, ĝoje.

Kio estas malrekta pri ĉi tio bildo?

Vidu zorge -- ĉu vi vidas ĝin?

Ĉi tio estas la lasta aliŝo, mi promesas!
Mi trovis alian bonan blogon per weblogs.com: Hundpordo de Morto. Ği estas bonskribita kaj plena de bonegaj ligoj kiel "Lawsuit, Shmawsuit" kaj La Flo-Kontrola Projekto (mi nur deziras ke mi estus tiel teknike krea; mia gepatroj estus tiel feliĉaj). Ğuu!

Hej, Kat, mi povas vidi vian domon de ĉi tie!

Vido de la USS Enterprise. Tio estas la USS McFaul (DDG-74). Mi ĵus pensis, ĉi tio estas neta. :)

Alia neta bildo
Ker-paŭ!

Adiaŭ al bonaj amikoj

Hodiaŭ estis mia lasta tago ĉe la Hungera Projekto, ĉar mi forlasis San Diego je ĵaŭdon. Ni manĝigis 1042 homojn. Joan, la estro de la projekto, donis al mi leteron al mia komandanta oficero por danki min -- mi volis ploris. Estas malfacila, diri ‘adiaŭ’ al bonaj amikoj; mi sentos la mankon por Joan, Bill, Clyde, Ron, Marty, Mike, Carrie, kaj ĉiuj la aliaj volontuloj. Mi deziras al ili ĉiun mirindon!

Ĝis nun, mi pakis 8 skatolojn – mi ne sciis, ke mi havis tiel multe da materialoj, kaj mi vere forĵetis multe. Oni ĉiam havas plu ol oni scias. Mi sendos la skatolojn hejme per UPS kaj portos la reston (nemultan; mi ne volas porti tro multe). Kaj mi ĵus faris “pakprovon”. Ĉiu estas en ordo. Kvar tagojn plu!

Venĝo? Aŭ Justeco?
Interesanta artikolo en la Washington Post -- ĉi tie sur mia bazo mi kaj la aliaj studentoj ankaŭ diskutas ĉu la milito estas pri venĝo aŭ justeco. Por mi, ĝi estas pri formovi la minancon. Mi opinias, ke venĝo estas senutila -- ĝi ne reportas la perditojn. Sed fakte estas minancon, kaj ni devas certigas ke tio, kio okazis al ni en Novjorko ne reokazis al ni aŭ al aliaj homoj. Tio ne estas nova aŭ originala opinio, sed ĝi estas la mia.

Kelaj Ŝanĝoj

Mi aldonis kelkajn ligojn sur la dekstro -- mi aĉetis novan libron hodiaŭ kaj lastan semajnfinon vidis du novajn filmojn. Mi tre ĝuis "Ice Age" (Glacia Ago), kaj "La Tempmaŝino" ne estis terura, sed ne estis io aparta, krome.

Mi aldonis ligon al "Operation Clambake", retpaĝo kontraŭ la "Kirko de Scientologio", kirko kreita de L. Ron Hubbard. Me tre malfidas kal malŝatas la "Kirkon" kaj ĉar ĝiaj provoj por cenzuri Google, mi kredas ke gravas por havi ligon al la kontraŭ-paĝo.

Mi nun legas artikolon de Stephen den Beste pri la lecionoj de la 2-a Mond-Milito rilate al la nuna milito kontraŭ terorismo, kaj kio okazas kiam ideologio kombinas la kredo ke ĝi estas supera kun militismo -- oni povus diri, ke la Usono faris ĉi tion nune, sed ni estis unue ekatakita. Kiel Stephen, mi ankaŭ kredas ke -- tamen ne perfekta -- mia sistemo estas la plej bona. Sed mi ne kredas ke tiu kredo permesas min ataki aliajn landojn. Li faras bonan punkton pri kiel la ekstrema, milita Islam-o ne povas toleri la Usonon: Ni estas pli povplena ol ili. Tio estas kontraŭ la Ku'ran-o, kiu diras al laŭ ekstrema, milita Islam-o ke ili estas superaj ol cxiuj aliaj. La Ku'ran-o ne povas esti malkorekta (neniam venas en iliaj kapoj ke ili elbe malinterpretis la libron), do la Usono devus esti destruita . Ĉu io kiel tio devus permesita ekzisti? Mi kredas, ne. Ideologiojn, kiuj kredas ke ili rajtas mortigi aliajn homojn simple ĉar ili estas "pli bona" devas esti ŝanĝitaj en ion plu tolerama.

Aŭĉ -- tio dolorigis!

Fakte, la 2-klasa ekzamento ne estis tiel malbona. Mi ne scias, kiel mi faris, kaj ne scios ĝis du aŭ tri monatoj. Mi devis konjekti por multe da demandoj, sed mi krome sentas min memfida pri la ekzamento. Ni vidos.

Nun ĉi tio estas bonega bildo!
Mi amas mian okupon. Iru Mararmeen!. [ Novaĵo: cxi tie estas ligo al anglalingva klarigo de la bildo. ]

Sed neniu okupo estas sen siaj ĝenoj
Mi devas konfesi, lastatempe mi ĝeniĝis je, nu, je ĉio. Mi kredas ke mi estas sur ĉi tiu bazo tro longe. Ĉi tio estas trajnada komandejo, kaj kiel tiel estas tre, tre granda nomero de tre, tre junaj homoj – ĉiuj senmortaj, ĉiuj ĉiosciaj. Mi ne diris ke mi ne faras stultajn aferojn (inferon, mi faras tiujn ĉiame), sed lastatempe frotas min. Aparte, estas tiel, kiel miaj egaluloj plendas pri kiel nejusta la komandejo estas ĉar ĝi punas ilin por rompi la regulojn.

Kazo punkta: kolego ĵus supras kaj iras. Ne informas iun kien ŝi iras, ne telefonis por lasi iu scii ke ŝi estas bone, nenio. Ĵus iras, kaj aperas nun kaj tiam ĉe la loka Mararmea trinkejo. Mi certas ke ŝi havis tiujn kialojn, kiujn ŝi opiniis bonaj, sed ĉi tio estas la Mararmeo; oni ĵus ne faras tion. Se ŝi estus sur ŝipo, ŝi forlasus kunŝipulojn senhelpaj kaj eble montrus ilin en dangeron. La Mararmeo estas pri teamlaborado, kaj aferoj iĝas pli dangeraj kaj malfacilaj kiam funkcantaj anoj de la teamo ĵus malaperas – jes, ni trajnas por fari la okupojn de la aliaj, sed tio estas por ke ni povas funkcii en krizo, ĉu ne? Ŝi reiris – kiu estas bona, sed krome ŝi estus dizertanto – sed nun ŝi plendas ke la komandejo estas tiel nejusta ĉar ĝi forprenas ŝian okupon (sonarteknikisto) kaj ŝian diskretindecon (sekreta) for de ŝi kaj sendas ŝin al minbalaa ŝipo. Mi ne komprenas ĉi tiun menson: la Mararmeo elspezi multe kaj multa da mono ne nur por instrui ŝin alte teknikajn lertojn, sed ankaŭ pagas ŝin por fari tion. Kaj ĝi konfidas al ŝi scion kiu povas “serizoze damaĝi Usonon kaj giajn interesojn”, kaj tiam ŝi ne povas kompreni kial ĝi ne konsideras ŝin fidinda?

Mi scias ke estas tre malfacila, preni personan respondecon por la agoj de oni mem. Mi scias, ke militaruloj estas normalaj homoj, spite de la milito kaj medioj diras al ni ke soldatoj kaj maristoj estas perfektaj. Sed mi tamen ofte estas suprizita.

&##@$! $%&!
Mi helpas establi Studentan Asocion por la bazo ĉi tie; ‘stas laborante ĉe ĉi tio dum iu tempo, fakte. Ni sukcesigis fakte eventon hodiaŭ vespere, dankon al kunklasulo de mi nomiĝas Angus. Li kunligis kvar X-Boxojn kaj estas nun 16 homoj ludantaj Halo, kun aro plu atendante por ludi. MWR (“Morale, Welfare & Recreation") aĉetis du italajn pasteĉojn; mi aĉetis du plu pasteĉojn kaj kvar botelojn da refreŝigaĵoj (ĉiuj de kiu estis konsumitaj inter kvin minutoj de sia alveno). La ludado komencis je la 17-an (5 posttagmeze) kaj estas ankoraŭ okazanta (estas la 1-an postnoktmeze dum mi skribas ĉi tion). Ŭu-hu! Mi ludas kiel “Pookie” kaj iĝis ĝisfinde mortita, ĉiam (mi: "#$#%*!!!"). Sed estis multe da amuzo. La sperto faris min konsideranta de aĉeti X-Boxon…

Nu, tio estas kion mi faras ĉi tie…
Merkredo mi kuris sur paŝrado en la gim-o. Estas televidiloj sur la muro, por ke ni ekzerzisantoj povas vidi ion. Mi vidis rekonton pri la infanoj de Afganistano -- la infanoj reiris al lernejo. Mi subite pensis kiel mirinda -- kaj malofta en historio. Estas lando (aŭ reĝo), kiu nin vundis, kaj ni respondis kun milito. Kaj post ni konkeris la malamikan reĝon, ni zorgas ke liaj infanoj reiras al lernejo. Ĉi tio estas tio, pri kio ĉiu estas. Mi vidis tion rakonton kaj rehavis mian sencon de celeco.

Mi ĵus tiel koleriĝas

Mi ankoraŭ studas por la ekzamento de la dua klaso -- ĝi okazos je la sekvantan mardon. Sed mi devas afiŝi pri ĉi tiu artikolo kiun mi legas ĉe Military.com "Raporto: Al-Kajda Ekzekutis Falitan Usonan Mariston (anglalingve)", pri la morto de PO1 Neil ROBERTS. Laŭ la artikolo:

"Ni vidis lin per la Predator [oberservanta plano] fortiritan far tri Al-Kajdaj viroj," [Ĉefgeneralo Frank] Hagenback diris.

Kiam lia korpo estis reakirita, li troviĝis mortiĝita per buletaj vundoj, per tio kiu aspektis kiel ekzekuteco, militaj oficistoj diris.

Nu, mi esperas ke ĉiuj kiuj ploris pri la "torturado" de retenantoj ĉe Gitmo enŝlosos. Kiam ni tenas malliberulojn, ni donas al ili medicinan zorgon. Kiam la mondo postulas ke niaj malliberuloj nomiĝu Malliberoj de Milito, ni (eventuale) akordas. Ni ne tenas niajn malliberulojn kaj plenigas ilin per plumbo.

Citaĵo de la Tago:

"Kiam mi sidas en la mezo de l'oceano, la vorto 'tentaklo' ne estas mia plej preferata vorto."

Monda Paco
Havis fragan kukon deserte je vespermanĝo hodiaŭ. Ĝi estas la plej bona deserto kiun la kuirejo servas. Mi estas konvinkita ke la ŝlosilo al monda paco estas kunigita al fraga kuko. Tamen, alia maristo faris la proceson por fromaĝkuko. Mi kredas estas ankaŭ vero en ĉi tio.

Mi ankoraŭ studas por la 2-a klasa ekzameno, kaj hodiaŭ vespere en la tage klaso por la ekzameno mi estis tute perdita – ni lernas pri la Mk 116 Mod 7 Kontrola Sistemo de Kontraŭsubmarŝipa Militeco, kiu estas tre aparta de la aliaj sistemoj kun kiuj mi estas kontata. Sed tio ne haltas min de provizi esperantan transdukon por .Blog, la katalogo de retblogoj. Mi estas tre feliĉa ke ĉi tiu sistemo estas igita ĉar tiel multe kiel mi ŝatas Blogger, mi tre malkontentiĝas per la fakto ke la katalogo ĉe la Blogger loko simple ne funkcias. Oni ne povas serĉi kaj ĝi ne aspektas ke ĝi dum longa tempo ne estas ĝisdatinta. .Blog solvas ĉi tiun problemon per efektive funkcii. Mia blogo estas nune la solo listigita en la linvga katagorio "Esperanto", sed espere ĉi tio baldaŭ ŝanĝiĝos.

Mi estis ironte al volonta aranĝo morgaŭ, sed ĝi komencos je 0740, kaj tiam estas tro frua por mi – krome, mi promesis al Crystal ke mi akompanos ŝin al Con Pane por tagmezmanĝo. O, damne, antaŭpromesita aranĝo igos min eble por malfrue endormi. Iame ĵus doloras.

Mi verkas artikolon pri blogoj per la "Esperanto USA" gazeto de ELNA. La problemo estas ke ĝi estus "400-600 vortoj longa". Mi povas uzi 400-600 vortojn nur por la antaŭparolo kaj mi jam skribis ĉirkaŭ 1200 vortojn. Mi supozas ke mi ĵus ŝajnigi esti besta redaktoro. Kaj krom tio, ankaŭ, mi devas respondi al mia e-poŝto. Miaj kompantindaj pacientaj skrib-amikoj – mi estas do malrapida. Kvankam ĉiuj de tio praktikado faras min tiom pli rapida skribi en Esperanto, mi ankoraŭ estas edzigita al la damninda vortaro. Sed ĝi estas tre amuza ŝatokupo kaj ĝi estas unu el la metodoj kiuj gardi min sana – mi trovis ke mi devas havi almenaŭ unu ne-mararmean aferon por fari dum mia libera tempo kaj ĉi tio estas unu kiu retenas min ekster ĉagreno.

O, novaĵoj. La ulo kiu ricevis kapvundon en tiu ebria malpacio pri kiu mi antaŭe skribis reestas en la bazo nun kaj denove sanas. Ŭu hu! La ulo kiu frapis lin iris al Kapitanes Masto anstataŭ milittribuno, kiu estas plu da bonaj novaĵoj. Por tiuj, kiuj ne sciias, Kapitanes Masto estas ankaŭ konita kiel "Nejuĝista Puno". Per Kapitanes Masto, oni iras antaŭ la ĉefoficero kaj ricevas punon, sed la trovo ne donis al oni krominalan registronoton (dum kondamno je milittribuno estas ĝuste kiel kondamno je civilula kortumo). Do rezultis sufixce bone – tiel bone kiel io terura kiel ĉi tio povus rezulti, mi supozas.

Facile distrita
Mi devus studi por la ekzameno de la dua klaso, sed anstataŭ mi distruas min kun alia nova intereso: semaforo. Mi trovis paron de bonaj ligoj: pri semafora sistemo por lerni pri la flagoj, kaj Internaciaj Signalflagoj por programo, kun kiu oni povas la flagpoziciojn praktikadi.

Mia patro finfine komprenas min...
Mia patro skribis al mi:

>Ĵus ekkomprenis ke vi naskiĝis je la datrevenon de la tago kiam Howard Carter eltrovis la tombon de Reĝo Tut. Tio klarigas multe.

Ĉi tio ne tute korektas -- Howard eltrovis la tombon antaŭ la 16-an de februaro (en la jaro 1922), sed li malfermigis la tombon je la 16-an de februaro, 1923. Jen ankoraŭ netas! Kaj ĝi rememorgas min ke la naskiĝtago de mia amiko Angela estis je la 13-a de februaro. Feliĉan naskiĝtago, Ang!

Aklamojn, James!
Mia amiko James kreis blogon por arkivi siajn e-postaĵojn, nomiĝas "Infero en Mankorbo". Kvankam ĝi varŝajne ne estas tre amuziganta se oni estas franca.

Nu, mi havus plu por priskribi – mi ĉiam havas ideojn – sed mi devas al la lito post iom studado. Se mi estos promocii al dua klaso, mi eblos logi apudbaze. Kaj mi laboras je artikolo pri blogoj por la gazeto de ELNA. Do mi ne ofte afiŝos notojn ĉi tie iame.

Nu, ĉi tio povis pli bone farti…
Mi prenis la hodiaŭan tagon de devo por amiko de mia amiko, por ke ili du povus iri kune al Disneyland. En ŝia loko mi estis la pliaĝa rekrutito (signife: estranta) dum “farboj de mateno” (la levo de la flago) kaj mi aĉigas la tutan aferon – antaŭtempe, oni devis kuniga la ligŝnuro de la normala flago (por feriotagoj estas multe pri granda flago, la “feria standardo”) al specifaj truaĵoj sur la hisilo, kaj la feria standardo al aliaj specifaj truaĵoj. Sed nun, oni faris novan ligŝnuron por la normala flago, kaj ĝi nun hokiĝis al la truaĵoj de la feria standardo. Kaj mi ne sciis ĉi tion, do kiam ni tiris la flagon al la supro de la flagpoluso, ni devis subtiri ĝin subsuben kaj korekti la hokanton.

Kiel embarasanta – kaj kia metodo por komenci mian naskiĝtagon!

Mi sciis ke li estas ĉi tion dironte
En sia 15-an de februaro komentaro, James Randi havis ĉi tion por diri pri la efiko de psikaj povoj en la mondo:

Estas grava fakto ĉi tie kiu diras laŭte pri la valideco de paranormala povo. Jen ĉi tiu: se iu ajn de tiuj ĉi povoj efektive ekzistus, la tuta naturo de scienco, nia vidaĵo de la kielo per kiu la mondo faras, homa percepto kaj bon-estaĵo, la tiaj reguloj de la universo kiel ni scias ĝin, estus draste ŝanĝitaj ĝis nun. Tiu ĉi kulero-fleksanta sensencaĵo komencis ĉirkaŭ 1965, kaj dum la 37 jaroj ekde, kaŭze de ĉi tiu stulta “miraklo”, ne unu fakto pri la mondo estas ŝanĝita, ne eĉ nur iomete. Pensu pri tio. Iu ajn alia nova eltrovo aŭ nova fenomono preskaŭ tuj ŝanĝas la mondon, drame. La elektronika splito, penicilino, kosmovojaĝado, la Interreto, televido – ĉiuj alportis universalajn ŝanĝojn al ĉiu parto de la Tero. Sed ne unu paranormala mirindo estas farita ĉi tion, eĉe proviĝis reala! Parapsikologio estas la sola scienco rekonita de la Usona Asocio por la Progresigo de Scienco (AAAS) kiu neniam havis ripeteblan eksperimenton, nek provitan postulon. La sola scienco.

Mi kredas, ĉi tio estas tre sagaca oberservo, speciale por homoj kiu kredas en la paranormalo. Ĉu ĉi tiuj aferoj vere ekzistas, kial neniu de ili aktuale ŝanĝis ion ajn?

Mi ne sciis, ke la Olimpioj estas komedio
Dankojn al Ev por selekti la blogon b-may ĉe la Olimpioj kiel notinda blogo – mirindplena materialo kaj tre, tre komika.

Mia perfekta amanto
Mi decidis ke mi volas edzigi maaton-de-kanonisto. Estus kiel edzigi Tackleberry. Se mi ĵus povus trovi maaton-de-kanonisto kiu pensas simile al Terry Pratchett, mi estus en ĉielo.

Tio neniam okazos, sed iam mi devas songi.

Ĉiujn por Manĝo
Mi ĵus finis legi la libron “Malgranda Ŝipo, Granda Milito”. Bonega libro! Ĝi estas la rekonto de la USS Abercrombie, “DE” (Eskorto de Destrojero – hodiaŭ ili nomiĝas “fregatoj”) en la 2-an Mondmilito, ekde kiam ŝia kilo estas submetita ĝis la fino de la milito. Mi ŝatas la libron ĉar ĝi priskribas ne nur la batalojn, sed ankaŭ la ĉiutagan vivon de la ŝipanaro. Estas multe da rekontoj pri manĝaĵoj – temo apuda kaj kara al mia koro.

La metiejo de ĉarpentado havis tian sekuran kaŝantan lokon por la biero ke neniu serĉo aŭ inspekto iam ajn trovis ĝin. Sub la ferdeko de la metiejo estis malprofunda spaco kiu en pinĉo povis teni plurajn kestojn da biero. La sola aliro al ĝi estis tra ovalformita plato sekurita per dudek sep boltoj. Neniu serĉgrupo iam havis la paciencon por formovi ĉiujn tiujn boltojn, kaj estis supozita ke nek havis la C & R [Ĉarpentado kaj Reparo] bando. La supozeco eraris. Je varmegan nokton ankorite ujo da biero, tuje malvarmigita per ekblovo de CO₂ fajrestingilo, estis plu ol sufiĉe rekompenco por la formovo de malmulto de boltoj.

Steve Stephens, la granda, silenta maato de ĉarpentisto, kontribuis per malsama metodo. Li faris grandan kafpoton. Tri pulvujoj por la kvin-cola municio estis konvene tranĉitaj kaj kune fiksitaj por la poto ĝi mem. Iom fajrbriko el la kaldronejo kaj longo de volframa drato el la radiokabano kompletigis la elementon de varmigado; iom kupra tubilo el la motorĉambro portis la boligantan akvon supren al la kafo; iomete da borado kaj igado estis farita en la metiejo de maŝinado; kejlo, kaj potkovro por malfermigi kaj fermigi la supro. La kafpoto estis verko de arto.

George Ferroni lernis utili la vaporgladilo en la lesivejo kiel rostilo, kaj Gruhn havis varmplaton. Rezultante viro povis akiri sandviĉojn, kafon, enladigitan frukton, lardon, kaj eĉ malvarman bieron je preskaŭ iun ajn horon, se li konis la ĝustajn homojn malantaŭen.

Foje, iu diris al mi, “se via ŝipdepartemento havas kafaĵejon…” kaj mi diris, “ĝi havos kafeĵejon.” La persono diris, “iom departmentoj ne havas kafaĵejojn,” kaj mi respondis, “ne, vi ne komprenas: mia ŝipdepartmento havos kafaĵejon.”

Mi memoros la ideon pri pulvujoj…

Valentine’s Day, Shmalentine’s Day
Jes, mi estas soleca, amariĝita maljunulino, do honore de la hodiaŭa ferio, mi prezentas ĉi tiun liston de ligoj:

Gvidilo de la Tago de S-ta Valentino por Cinikuloj Masakro de la Tago de S-ta Valentino Polico de Chicago: Murdeca Registro FBI: Dosieroj “Masakro de la Tago de S-ta Valentino” Koroj de Kontraŭ-Tago de S-ta Valentino Solecaj Koroj Amas Kandon

…post longa daŭro
Mi komencis novan klason dum la lasta semajno; mi nun lernas la operacion de la diversaj sonar-sistemoj en mia ŝipo. Kaj nature, la klaso estas klasifikita “sekreta”, do mi ne povas diskuti pri ĝi. Ratojn!

Militŝipo? Kanada?
Mia amiko James sendis al mi ĉi tiun ligon: Kanada Havas Militŝipon? Kiel, por Milito? Mi provas konvinki lin ke li havu blogon propran por liaj ligoj (ili almenaŭ ĉiam estas bonegaj) anstataŭ sendi ilin al mi per e-poŝto; espere mi baldaŭ sukcesos por ke aliaj legantoj ankaŭ povas vidi liajn trovojn.

Kaj intereste, ni havas kanadajn mararmeajn oficerojn ĉi tie ĉe la Kontraŭsubmarŝipa Lernejo de la Floto; ili vizitas por konsulti.

Kaj tio estas la fino por nun – mi devas iri kaj fari diversajn aferojn antaŭ mi iros al ekzercizadon.

Kiom estas sufiĉe? Kiom estas tro multe?
InstaPundit hodiaŭ havis ligon al ĉi tiu artikolo, kiu sentigis min la zorgon – rigardu, ĉio kion vi devas fari estas pretendu ke maloportunaj homoj estas “teroristoj” kaj ili ekspediĝos – donacvinditaj sen la libervola krizapelacio – al via pordo.

Sed la artikolo ja eltrovas validan enigmon: kion farus oni se teroristoj utilas leĝojn de azilo por “kaŝi” en diversaj landoj (kaj daŭras esti anoj de teroristaj ĉeloj)? Kiel oni postkuras tiuj homojn sekurtenante de veraj politikaj refuĝintoj? Tiu vokis multan pli ĝisfundan esploradon de la pretendoj de lando pri la agadoj de la demande homo – kaj tio estas multe da laboro por fari. Eble Amnestio Internacia aŭ iu alia internacia organizio establu esplorantan brako aparte por la celo de esploradi la fonojn de supozaj teroristoj? Kaj, kompreneble, suspektitaj teroristaj definitive observotu por vidi kion li aŭ ŝi farontu intertempe.

Ĉi tiu, kompreneble, levas plu demandojn: kiom observado povas oni fari sen turmenti iun? Kion konsistigas turmentado? Kiom multe estas pravigita?

Mi ĝojas ke tiu materialo estas ekster tie, sed damninde, mi bezonantas iri al la banejo ek de unu horo nun kaj mi ne povas ŝiras min for de la ŝirmo!

Hufflepuff!
Amiko informis min pri “Specanta Ĉapelo” paĝoj sur la Reto. Kompreneble, mi devis ilin trovi. La plej bona el la paĝoj (mi opinias) estas 7Drakoj -- laŭ ĉi tiu paĝo, mi estas “Hufflepuff” (kiun mi ĉiam kredis). Sed laŭ Sorting-Hat.com (apenaŭ) kaj La Oficiala Harry Potter Paĝo, mi estas “Ravenclaw”. La lastaj du paĝoj demandis nur 6 demandojn, dum la unua demandis multe plu. Do mi kredos la unuan (kompreneble helpas ke ĝi informis min tion, kion mi volis aŭdi).

Nun ke mi scias al kiu Domo mi apartenas, mi volas koltukon. Ĉar mi havas trikantan maŝinon, estu facile por konstrui unu por mi mem. Ne suprizante, estas multe de Harry Potter koltuko-paĝoj kaj bildoj sur la Reto. Mi trovis modelojn ĉi tie kaj ĉi tie (ĉi tiuj uloj ankaŭ vendas finitajn koltukojn) kaj here (tiu paĝo frajis ne malmulton ol tri ekrereklamojn – estu avertita). Mi rekomendas Fadenoj de Leona Marko por la fadeno mem (ilia substanco estas bonega).

Se vi interesiĝis pri plu kompleta kolekto de trikantaj modeloj de Harry Potter, ja esploru Trikado en Harry Potter. Ĉi tiu estas la plej bona kolektado de ligoj kiun mi ĝis nun trovis, aparte ĉar ĝi inklusivis (rompitan, sed ne neeblan) ligon al trikita ŝtopita ludilo “ora sniĉo”. Kiom fanatika estas tio?

Kiam aferoj pliboniĝos?
Sgt. Stryker diris pri la timo ke la amikaj triboj en Afganistano utilus la usonon por ataki siajn malamikojn – dirante ke ili estas “Talibananoj”. Nun reportas la ĵurnaloj pri ĉi tiu timo pro la supoza misatako de usona sturmotaĉmento. Ni bezonas zorga esti, alie ni nur estos klikoj.

Kaj kio pri tio – kial aliaj popoloj ĉiam ŝajnas kredi, ke usono akceptas elaĉetpostulojn? Kiam ili lernos, ke ni ja ne tiel fari, kaj halti forkapti kaj malutili aliajn homojn? Tiel fari estas malŝparo de tempo, kaj faras nenion krom la doloro de senkulpuloj kaj la malestimo kaj malsimpatio por iliaj kauzoj.

Parolante pri teroristoj, mi scivolas ĉu io okazos je la Superbowl. Mi scias ke la sekureco estos tre hermetika, sed provos iu ion? La libro Nigra Dimanĉo venas en la menso…

Mi estos malabunda iomtempon (nu, pli malabunda ol kutime) – mi ĵus eltrovis ke mi estas rajta por teni la 3-an klasan ekzamenon marte. Tiel mi devas studii. Kaj mi ankaŭ ricevis kopion de “Familiariĝi en Esperanto” (de David K. Jordon -- havebla ĉi tie), do espere mia Esperanto pliboniĝos. Nun studien kaj leterskribaden!

Tigra farbo de l'animo

Hodiaŭ estas la komenco de la Monato de Nigra Historio en la usono. Mi honoras la monaton kun transduko de oratoraĵo de Sojourner Truth, fama abolicisto kaj parolanto por la rajtoj de virinoj. Ŝiaj vortoj parolas por si mem.

“Nu, ‘nfanoj, kie estas tiel multe de bruego, devas esti io disordita, mi kredas, inter la Negruloj de la Sudo kaj la virinoj de la Nordo – ĉiuj parolantaj pri rajtoj – la blankaj viroj ŝtopiĝos sufiĉe baldaŭ. Sed pri kio estas ĉio de ĉi tiu parolado?

“Tiu viro tie diras ke virinoj bezonas helpiĝi en kaliŝojn, kaj leviĝi super fosaĵojn, kaj havi la plej bonan lokon ĉie. Neniu helpas min iun ajn plej bonan lokon. Kaj ĉu mi ne ‘stas virino? Rigardu min! Rigardu mian brakon! Mi plugis, mi plantis kaj mi amasigis en grenejojn, kaj neniu viro povis min ĉefi. Kaj ĉu mi ne ‘stas virino? Mi povis tiom labori kiom, kaj tiom manĝi kiom viro – kiam mi povis ĝin ricevi – kaj ankaŭ toleri la vipon! Kaj ĉu mi ne ‘stas virino? Mi naskis dek tri infanojn kaj vidis la plej multon de ili venditaj en sklavecon, kaj kiam mi ekkriis kun malĝojo de la patrino, neniu krom Jesuo min aŭdis! Kaj ĉu mi ne ‘stas virino?

"Tiam oni diras pri tiu ĉi afero en la kapo. Kial oni nomigas ĝin? [ano de la aŭdantaro flustas 'intelekto'] Jen ĝi, kara. Kiel temas intelekto pri la rajtoj de virinoj aŭ la rajtoj de negruloj? Se mia taso ne tenus nur pajnton kaj la via du pajntojn, ĉu vi ne estus avara ne lasi min havi mian etan duonmezurilon plena?

"Tiam tiu malgranda viro nigroportanta tie, li diras ke virinoj ne povas havi tiom da rajtoj kiom viroj ĉar Kristo ne estis virino. El kie venis via Kristo? El kie venis via Kristo? El Dio kaj Virino! Viro havis nenion faritan en Li.

“Se la unua virino farita de Dio estis sufiĉe forta por turni la fundon de la mondo supren tute sola, tiuj ĉi virinoj eblus ĝin returni kaj meti ĝin denove korektflanka. Kaj nun ke ili petas tion fari la viroj devus lasi ilin.

"Dankas al vi por aŭdi min, kaj nun maljuna Sojourner ne havas plu por diskuti."

Mi trovis la anglan tekston je http://www.discover.net/~dansyr/truth.html kaj la bildon je http://www.webcom.com/~duane/truth.html (ankaŭ anglalingve). La esprimo "tigra farbo de l'animo" devenas el "La Fabela Riverboato", verkita de Philip José Farmer (dankon al Marcelo por sugesti tiun libron). Kaj rigardu tiun anglalingvan tekston verkita de Harriet Beecher Stowe (verkisto de “La Kabino de Onklo Tom”) pri Sojourner Truth.

Cxu cxi tiu estas bona okupo, aŭ ne?
Rigardu al ĉi tiu foto -- kaj jen estas alia bonega milita foto: hundeto! Mi amas esti en la milito.

En aliaj novaĵojn…
Vendredon mi finis la tutan 53-C kursaron. Mi nun havas unu restantan klason antaŭ mi foriros. Juna viro foriris hieraŭ al la sama ŝipo, al kiu mi iros, kaj mi demandis al li, demandi al ili al mi skribi. Mi povas apenaŭ kredi ke mi ankaŭ tien iros post nur ses semajnoj.

Malbonajn novaĵojn – ĉu memoras pri la knabo, kiu veturis en aŭto kun la brako kaj mezfingro elstreĉitaj? Li estis ebrie batalanta kun alia studento kaj estis frapita grunden. Nun li estas je la malsanulejo kun kapa damaĝo kaj la alia studento varŝajne iros al milittribunalo. Mi ĵus esperas ke la malsanulo rapide pliboniĝas.

Kial vi ne informis min ke la vagono estis malantaux la muro?!
"Paca Aktivisto Devas Konfesi Barrett .50 Kalibra Kanelo estas Sufiĉe Ega". Mi amas La Cepon.

Hodiaŭ je la Hungera Projekto mi ricevis supon sur mia ŝuo. Ĝi estis malgranda prezo pagi por bona bona tago: ni nutris 992 homojn. Mi ŝategas labori kun la homoj de la Projekto -- ĉiuj estas interesigaj kaj amindaj por kunlabori. Ili ĉiuj faris bonan laboron hodiaŭ.

Honoro ekmarveturas
Ĉirkaŭvagante serĉi por la ŝiptipo de ĉi tiu ŝipo, mi trovis ĉi tiujn paĝojn:

La nomiĝo de la USNS Shughart
La nomiĝo de la USNS Gordon

Tiuj ŝipoj estis nomiĝis por Serĝento Unua Klasa Randall D. Shughart kaj Majstra Serĝento Gary I. Gordon, ĉiu mortiĝis dum la Batalo de Mogadishu, Somalia, en 1991 kaj ricevis la Kongresan Medalon de Honoro. Tiu batalo estas la temo de la libro kaj filmo “Nigra Akcipitro Suben”.

Ili estas helpantaj ŝipoj. Mi estus nomiginta de destrojeroj por ĉi tiuj viroj, sed laŭ la Mararmea Nomiga Sistemo destrojeroj nur nomiĝas por “eminentaj USN/USMC oficeroj kaj rekrutiĝitaj homoj”. Tiam denove, en baza trajnado mi estis demandita pri kiu persono por kiu mi nomigxus novan destrojeron, kaj mi volis nomiĝi ĝin por Joshua Lawrence Chamberlain.

Ret-bablilado
Dankon al Tomás por sendi al mi ĉi tiun esperanta babil-ligon. Se mi povas resti konektita sufiĉe longe, mi estos ĉi tie por babili.

Kaj tiu ligo estas por iuj kiuj bezonas pruvon ke la lun-alterigxoj estis falsitaj -- la vero estas ekstere tie!