Mi devus esti koninta ke la tago iros malbone kiam mi falis sur la varfo. Matene, mi paŝetis kaj truigis la genuojn de mia pantalono (kaj ankaŭ truigis miajn proprajn genuojn). Mi pensis, la resto de la tago iros malbonege kaj ho, mi veris. Je tiu tago, ni farus kontrolon por konservado en la sonar-kupolo: ni malplenigu la kupolon, ĉirkaŭigu aeron tra la kupolo, kaj replenigu ĝin per freŝa akvo. Sed nenio okazis rekte: ni bezonis du sistemojn de malforta premo, sed ĉiuj tri de niaj sistemoj malfunkciis. Neniuj de niaj metraj indikoj estis rektaj per la konservada karto. Finfine, ni haltis la kontrolon kaj replenigis la kupolon. Kontrolo kiu devus daŭrigi 8 horojn daŭrigis 10, kaj ni ne povis finigi la kontrolon. Damninde. Estis tiom frustranta, kaj mi ĉiam sentis ke mi ŝuldas por la problemoj (sed mi sciis, ke ĉi tio ne estis vera) -- mi sentis nekompetenta. Mi ne volis forlasi kaj veni hejmen por teni forpermeson. Sed la personoj ankoraŭ sur la ŝipo eblos fari la kontrolon ĵus bele. Eble pli bone, ol se mi estis tie, sajh.
Nun la alta parto de la rulrajdo: mi ricevis mesaĝon de kompanio, kiu konstruas nian flagon batalan. La flago, kiun mi kaj alia ŝipano desegnis, estis kompleta. Mi aŭtoveturis al la kompanio kaj kolektis ĝin, tiam portis ĝin al la ŝipo. La signalhomoj (kiuj konservas la flagojn de la ŝipo) amis ĝin, kaj ankaŭ impresiĝis la estroĉefo, la dua komandanto, kaj tiam la kapitano vidis ĝin kaj ankaŭ estis tre, tre plaĉita. Li manprenis min kaj diris al mi ke mi mendu alian.
Tiam, ĵaudon, mi iris al nia adoptita lernejo, Elementa Instruejo de Tidewater Park, kaj helpis dum la kunveno de la scienca klubo. Ni faris kolojdon (el maiza apreturo kaj akvo), kiu estas substanco kiu eksponas propraĵojn de fluidaĵoj kaj solidoj. La infanoj estis preskaŭ nekontroleblaj, sed ili havis multon de amuzo. Mi renkontis instruiston, kies klaso desegnos eksperimenton kiun mi faros kiam ni marveturos. Mi e-poŝtigos la rezultojn al la klaso, do ili povos traki kaj analizi la rezultojn tra la mondo (kie ajn ni veturos).
Kaj tiam mi aŭtoveturis hejmen vendredon kaj nun estas kun amikoj. Do, la semajno ne finis malbone, eĉ kvankam ĝi komencis malbonege. Kaj mi ankoraŭ volas esti en la Mararmeo.
No comments:
Post a Comment